kizim kv de haftada bir gece kalsa...

darkmore .!.:
Surekli yapilacak bu ortam degisikligi cocuklari psikolojik olarak kotu etkiler, cocugun evi bir tanedir ve orada da kalmalidir
Genişletmek için tıkla...

Cocuk her gün degisik eve gitmiyorki. Babaannesine gidiyor! Merak ettim, bu bilgiyi nereden aldiniz?

Düzen bi sefer mekana bagli degil ki, sürece bagli. Her hafta her hafta aynisi oluyorsa düzende olur, rutinde. Cocuklar aslinda sanildigindan cok daha güclüler.

F fairylove23 Bence hicte fena fikir degil. Hem böyle babaanne ile beraber anilar olur. Cocugun hep hatirlamaz, ama babaanne hatirlar :) Denemeye deger bence :)
 
Asla çocuklarım olmadan gözüme uyku girmez benim ama durumunuz da zormuş dediğiniz gibi olabilir aslında
 
Ben anneannemde kalırdım. Hatta annem yurtdışına gittiğinde bei bir hafta on beş gün kalırdım. Annemden ayrı düşmedim. Bu tip endişelere gerek yok bence.
Şartlar müsait değilse yapacak bir şey yok. Bu tip endişelere gerek yok. Anneannem ve teyzemlerde el bebek gül bebek büyüdüm annem yokken. Ha annemi özledim özellikle o bir haftalık yokluklarda ama dönünce bir iki gece onla uyurdum o da geçerdi. Benim için çalıştığını bilirdim çünkü. Eğer sevgi dolu bir nine varsa ortada bir gece kalmadan bir şey olmaz. Benim hoşuma bile giderdi anneannem bana masal okurdu ballı süt getirirdi uyumam için daha nazlardı
 
sen ne diyorsun ya?!
sanki kadın çocuğunu sokağa atmış.
aklınız mı çalışmıyor demiş bir de !
yok canım zor durumda değil keyfinden bırakacakmış.
 
benim annem vardiyalı işte çalışırdı bir hafta gece bir hafta sabahçı birde orta posta vardı 4te gider gece 12 de işten çıkardı. Bende annem evde olmadığı zamanlar ki bu günün 8 saati ve gececiyken gündüz uyuduğundan ananemde kalırdım hiç de annemden falan uzaklaşmadım. Şimdi annem emekli benim kızıma bakıyor ben çalışıyorum. Gerçi bizimki 5 aylık daha annem bize gelip biz de bakıyor. Bence içinizi ferah tutun hiçbir şey olmaz.
 
missladybird .!.:
sen ne diyorsun ya?!
sanki kadın çocuğunu sokağa atmış.
aklınız mı çalışmıyor demiş bir de !
yok canım zor durumda değil keyfinden bırakacakmış.
Genişletmek için tıkla...

ya aslında sanırım bu mesajım yanlış anlaşıldı, ya da belki benim tepkim saçmadır dediğiniz gibi.


düzelteyim de derdimi anlatabileyim;

ben bunu anlamıyorum. bence başka çözümler bulunabilir, başka çözümler zorlanabilir.
ve sordum aslında, bu çözümleri mi bulamıyorsunuz yoksa her şeyi düşündünüz ama çaresizlik mi sizi bu noktaya getirdi.

neyse ağır konuşmak haddimiz değil elbette, o yüzden okuyucu olarak takip ediyorum 2-3 mesajımdan sonra bu konuyu.
umarım daha faydalı yorumlar konu sahibine yardımcı olabilir.
 
hatta yenibyıldan once eşimde bende çok ağır gribe yakalandık. çocuğa da bulaşır gibi oldu hemen bir gece anneme goturduk iyice kapmasın diye. şimdi ben kotu anne mi oluyorum.
 
Benım annem de bızı hıc bırakmadı ıkncı evlılıgını yaptı 5 yasında kardesım var daha bırgun kımse de bende dahı kalmadı evlendıkten sonra asla annem babam olmadan bır yere gıtmez kalmaz onlarda bırakmazlar ama hıcte oyle bagımlı falan degıl baglı 5yasında 3.4 yasına kadar annem onunla beraber uyudu sımdı kendı odasında uyuyor hıcte annemlerın odasına falan gıtmıyo cok erken kalkıyo annemlerı uyandırmaz bıle gıder tv.acar cızgı fılm ızler yada oyuncaklarıyla oynar mıllet uyanana kadar.Benım de kızım var 10aylık bende bırakıp bakkala dahı gıtmem kendı anneme bıle bırakmam bu benım onunla aramdakı bag,hastalık vb.olur dıyosunuz evet olabılır o zaman zaten ,mecbur bırakırsnz oda alısr ona gore ama normalde bende bırakma taraftarı degılm. Alys yorumlarına da aynen katılıyorum.
 

bakın ama burada anneniz işte ya da evde uyuyor

konu sahibi de zaten gün içinde işte

çocuğu gece de görmeyecek

ben çocuğumu 3,5 aylıkken bakıcıya bırakıp günde 11 saat çalıştım

konu sahibine çalışma çocuğuna kendin bak vs denmiyor ki

çocuğun düzeni etkilenir kendi evinde bakılması daha iyi olur

ama zorunlu ise de sen de git o zaman kv de kal diyoruz ama konu sahibi galiba çocukla ilgilendiği için bu süreçte bizlere cevap veremedi
 
Bakıcı yada kreş değil babaanne sonuçta. Kreşe vermektense yada hiç tanımadığınız bir bakıcıya emanet etmektense bir gece babaannede kalması en doğrusu gibi duruyor.

Çocuğum yok bu arada , beni fazla dikkate almayın
 

o zamanki yaşınızı merak ettim

sütü vs hatırlıyorsunuz ya

ben ilk okul anılarımı bile çok hatırlayamıyorum da
 
Aa eve t bir gün hep beraber kvde de kalınabilir. Bu en mantıklısı gibi
 
Bizim ailede şimdi iki bıdık var mesela. Anneleri çalışıyor anneanne bakıyor. Onbeş gün tatilinde anneanneye bırakılmak için sekizde kalkmak istememişler. Kendileri biz anneannemlerde kalalım demişler. Gayet onbeşgündür anneannedeler. Hatta bazen iş yemeği falan olduğunda da geç döneceklerinde de çocuklar yine yatılı kalıyor. Gayet sevgi dolu ve girişken çocuklar. Hiç bir sorunları yok. Anne ve babalarına da düşkünler.
Anneanne ve dedeyle de büyümenin tadı apayrıdır. Annemler olmadan anneannemlerde yatılı kalmak bana hoş gelirdi. Daha bir tatlı şımartırlar, bilmiyorum. Anne baba sevgisi başka nine dede sevgisi bambaşka. Onun da ayrı tadı var ayrı bir özel hissi var. İçiniz cidden rahat olsun.
Hatta bu güveni zedelenir falan diye size sert çıkanlara hiç katılmıyorum. Yabancıya bıraksanız elbet sarsılır ama el'e gitmiyor ya. Ben de hiç güven duygusundan sorun yok. Hatta daha yoğun herkese güvenme sorunu var zira beni seven esirgeyen şımartan bir sürü aile büyüğüm vardı. Daha tatlı olur nine sevgisi o hafif şımartmanın tadını yaşar hatta.
 
damdan .!.:
o zamanki yaşınızı merak ettim

sütü vs hatırlıyorsunuz ya

ben ilk okul anılarımı bile çok hatırlayamıyorum da
Genişletmek için tıkla...

Ufakken kaldıklarımı hatırlamasam da ben ömrüm boyunca annem çalıştığı için anneannemde büyüdüm. 4 yaşında kreşe başlamışım sadece ilk günümü hatırlarım mesela.
Annem sık seyahate çıkardı. İlkokulda falan özellikle her yıl iki kere on gün anneannemde kalırdım. Telefonlar o zaman yurtdışında çok pahalıydı telefonla dahi görüşmezdim. Ama ağladığım tutturduğum olmazdı. Severim diye bana bol bol kızartma yedirmelerini hatırlıyorum mesela. Bir de çiçek şehriyeli çorba yapardı severim diye rahmetli.
İlk bırakmalarını elbette hatırlamıyorum çünkü annem iki buçuk yaşımdayken dönmüş işe ve ben o yaştan beri sık sık kalmışım anneannemde.
Nur içinde yatsın çok güzel de bakmıştır bana pek tatlı şımartırdı beni.
 
Abartılar abartılar .. Kayınvalide bu yaşına kadar gelmiş kendi çocuklarını büyütmüş.Şimdi de torununa bakıyor.Torunu için haftanın iki gecesi o da evinden yurdundan ayrı kalacak.Sonuçta yetişkinlerinde rutinleri var hem çocuk bak hem başka evde kal kadına da ağır gelir.Robot mu bu anneler kayınvalideler.Kadın diyor ki bir gece o gelsin bir gece o gitsin.Babaanne bu ya el mi evinde kalınmayacak kadar. Çocukların öyle kolayca psikolojisi bozulmaz güven kaygısı hemen gelişmez.
Fanuslardan çıkarın çocuklarınızı ,herşeyi ayağının ucuna dek getirme pamuklara sarmalayarak büyütmeyin.Bunun cezasını ilerde çekiyorlar.
Benim annemde çok pimpirikliydi.Annem olmadan hiçbirşey yapamazdım.Sonra bir gün tek başıma kalıverdim.Her günüm ağlayarak geçti.Hala girişken bir insan değilim.Akrabalarımı aramaya korkuyorum.Daha sayamayacağım bir sürü dezavantaj.
 


ama yani 1,5 yaş altında değilmişsiniz

az çok aklınız eriyormuş; anneniz ile güvenli bağlanma tamamlanmış; döneceğini öğrenmişsiniz
 
Ben de bir eğitimci olarak birkaç ekleme yapayim:
Çocuğun evinde kalması 2 yaşına kadar çok önemlidir. 2 yaşından sonra sınırlı saatlerde kreşe ebeveyn ya da bakıcı ile gitmelidir.

Bakıcı degistirilmemesi yine çok önemli bir ayrıntıdir.

"Bakıcıya bırakmaktansa anneannenin evinde kalsin" demek doğru bir yaklaşım değildir. Bakıcıya bırakın demiyorum ama çocuk için en önemli şartlar sağlanamıyorsa bakıcı da öcü değildir. Babaanne madem bu işe gönül verdi , o halde pazartesi o gelip kalmalı. Çocuğun psikolojisinden daha önemli ne olabilir ki? Tv izletmeyen, düzenli oyun oynayan, çocuğu dışarı çıkaran, sağlıklı beslenmeye önem veren , sevgi ve merhamet dolu olan en uygun kişi çocuğun bakıcısı olmalıdır. Yani bu iş o kadar da kolay değil. Ve bu işe giriyorsan, hakkını vereceksin.
 
damdan .!.:
ama yani 1,5 yaş altında değilmişsiniz

az çok aklınız eriyormuş; anneniz ile güvenli bağlanma tamamlanmış; döneceğini öğrenmişsiniz
Genişletmek için tıkla...

Ailede bu şekilde kalan da çok bebek de var. Mecburiyetse napsın kadıncağız. Benim kuzenimin annesi daha hamileyken öldü. Anneanne bakacaktı bebeğe, çocuk bir yaşından beri bakıcılar ve komşu teyzelerle büyüdü. Anneanne babaanne bile değil.
Ben de çalışan anne çocuğuyum. Hele babamın hastalık süresince benim evim anneannemin evi oldu. Mecburdular. Ama sorunlu falan olmadım.
Hatta benim annesinden hiç ayrılmayan kuzenime göre çok daha sağlıklı bir psikolojim var. Yani o çok el bebek gül bebek büyütülen babaanneden bile esirgenen çocuklar hayat karşısında daha güçsüz daha mızmız oluyorlar. O kuzenim evde beş dakika yalnız kalamayan sürekli annesini kaybetme korkusu yaşayan bir insan otuz yaşında.
Ben biraz daha rahat büyütülen çocukların daha güçlü duracağına inanıyorum.
 
Benim kızım 4 yasına girecek gece ne anneme ne kvdeme yatısına gonderırım.ikiside çok güzel bakar sorun o değil.cocugun psikolojik durumu.
 


verdiğiniz örneklerşin tamamında ciddi zaruriyet var. bu konuda ben öyle bir zaruriyet göremedim.

bir örnek de ben vereyim.

kendi anne-babamın ebeveynlik vasıflarını çok beğeniyorum, gerçekten kendi çocuğumu yetiştirirken örnek aldığım kişiler onlar. hem de ilkokul mezunular sadece :)

annem babam bizi kurallarla büyütmediler. evde o kadar özgürdük ki, hatta 3 kızı olan köyde yaşayan kişilere göre kim ne derd iye bakmadılar. küçükken evi talan ederdik ses etmezlerdi, lise çağındayken konsere vs gece dışarı çıkardım, kimse bir şey demezdi, olur olmadık kimselerin de bir şey demelerine izin vermezlerdi.

ve bizim evin belki de tek yıkılmaz kuralı, zaruriyet yoksa gece yatısına kimseye gidilemez.
dedemler şehir dışında yaşadığı ve o dönemde gidip gelmek zor olduğu için belli yaştan sonra ara tatil ve yaz tatillerdinde bir haftalığına ziyaretlerine giderdik.
onun dışında aynı sokakta oturduğumuz babannemizde halamızda kalmışlığımız yoktur.

hatta bazen davet ederlerdi de, neden sizde kalalım ki derdik. yani garip gelirdi, bir insan kendi evinden başka bir evde neden kalsındı ki.
3 kız çocuğu olarak büyüdük. 3ümüz farklı hayatlar yaşıyoruz, bekar hayatımızda yalnız uzak şehirlerde de kaldık. evlendik, çocuk sahibiyiz.
hala garip gelir bize akraba da olsa gidip birilerinin evinde kalmak.
insan evi varken neden başka yerde kalsın ki, gerçekten güçlü bir neden gerekir benim gibi kişiler için.

buna da aidiyet deniyor, kişinin kendi evine ve ailesine aidiyet hissi duyması.
bu his öyle kolay kırılmaz elbette, ama öyle kolay da sağlanmaz.

not: bu arada hiçi birimiz ana kuzusu değiliz, anne-baba bağımlısı değiliz.
gayet sağlıklı bir hayatımız var.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Ninem ve ninemin aileyi birbirine katmasi
Yorumlar
15
Görüntüleme
2K
akrephanim
B
Evlenmek beni benden aldı
2 3 4
Yorumlar
69
Görüntüleme
11K
Mihrimah Sultann
Hidrosalpkins ve tıkalı iki tüpüm alındıktan sonra İzmir'de tüp bebek sürecim ( pozitif sonlu)
6 7 8
Yorumlar
145
Görüntüleme
40K
Blackwhite10
B
K
Evliligim cok kötü gidiyor
2 3 4
Yorumlar
76
Görüntüleme
17K
Arrietty_
Tüp Bebek yolundaki hikayem
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
44K
S_lidya
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…