- 12 Temmuz 2006
- 57.603
- 220.139
- 1.223
- 53
Çocuk yetiştirmek, ahlaklı, dürüst, vicdanlı, eğitimli bir birey olması için uğraşmak yorucu ve zor.Abla teşekkür ederim.
Tam anlamıyla benim hissettiğim de bu kızım kanatlarım altında değil gibi düşünüyorum,korkuyorum.
Ergenligi zaten zor geciyor o yüzden problem yaşıyoruz,destek alıyor.faydasini gördük.
İstemediği halde başka okula göndermem o isterse gider ama bu fikirde aklımda olduğu için danışmak istedim.mutsuz olacağı okula nakil istemem zaten.kalmak isterse kalsın.
Sinirimi,sabrımı gerçekten koruyorum.artik tepkisiz oldum diyebilirim.sadece destek olayım diye kendimi frenlemeyi öğrendim.
Yorumun için teşekkür ederim
Her gün çevremizden veya haberlerden duyduklarımız korku ve endişelerimizi körüklüyor maalesef.
Başkalarına fazla korumacı gibi gelse de ebeveynlerin geneli küçük bebeklerinin büyüdüğü hissiyle birlikte onu nasıl koruyacakları endişesini hissediyorlar.
Çocuğunuz büyürken onun sizden bağımsız ayakları üzerinde duran bir birey olmasını arzu ederken, bir yandan da başına gelebilecek her türlü kötülükten korumak istiyorsunuz, onlar büyürken siz de bir sürü ikileme, kendi içinizde çelişkilere düşüyor, bir taraftan evladınızın iyiliği için bazı duygularınızı bastırıyor, tabularınızı bile yıkıyorsunuz.
Onlar büyürken siz de büyüyüp olgunlaşıyorsunuz, kimse için değişmeyen düşünceleriniz evladınız için biçim değiştiriyor, tüm düşüncelerinizi yıkıp yeni düşünceler geliştiriyorsunuz.
Çocuklarımızın kendi kanatları çıkıp uçmaya başladıklarında onlara ne kadar ayak uydurabiliriz herkese göre değişiyor ama bildiğim bir şey var ki kafamızda mükemmel anne baba, mükemmel çocuk profili oluşturmamalıyız, çocuğumuz bile olsalar herkes kendi hayallerini yaşamalı, bize düşense onları hep çok sevmek.
