Doğum yapmama 2 hafta var. Ve yaklaşık bir aydır kızkardeşim yanımda. Daha doğrusu ben yaşadıgım şehirde yalnızım diye babamı arayıp göndermesini ben istedim. O da gönderdi. Kızkardeşim lise 2 ye gidiyor. 15 yaşında. Ama davranışları tavırları ergenlikten mi yoksa çocukluktan mı çok alıngan, sürekli triplerde, canı isterse kalkar iş yapar istemezse yatagını bile akşama kadar toplamaz... Yani ben çağırdım ama o gelip bunları yaptıktan sonra pişman oldum. Bana resmen destek değil stres yaratmaya gelmiş... Yemeği bu halimle kendim yapıyorum, ev temizliğinin çogunu kendim yapıyorum, küçük bir çocugum daha var onun da mamasıydı diğer ihtiyaçlarıydı genel olarak ben yapıyorum. Kızkardeşim de canı isterse bir işin uucndan tutuyor. Sürekli karşıma alıp konuşuyorum, bana destek olmaya çalış, alınganlık yapıp karnım burnumdayken bana bir stres de sen yaşatma diye filan ama, bir gün sonra yine aynı herşey... Eşim onun suratını asık görünce şakalaşmaya çalışıyor, eşime sanki yaşıtıymış gibi laf sokuyor, kapıda komşularla oturmaya çaıkıyoruz, komşulardan biri bir espri yapsa yaptıgına pişman ediyor. Ben de iki üç günde bir onun yüzünden ağlama krizindeyim. Babamı arayıp biraz ucundan anlattım, bana destegi pek yok geri gelmek için yapıyor heralde dedim, babam da hem ona biraz kızdı, hem de büyük oldugum için onu çekip çevirecek olan ben mişim, kendim çağırmışım, bana destek olsun diye göndermiş, köle olsun diye değil gibisinden bana laflar söyledi. Doğumuna kadar dursun yanında elaleme rezil etmeyin bizi, bu da onun senin yanına son gelişi dedi. Hem ailemle kötü oldum, hem bu kabusla başbaşayım. Ne yapacağımı bilmiyorum...