Bahsedlen şey br hata değil yalnız. O yaşına kadar öğrenmedyse gidip de ablasının evinde iş beklenmesi komik. Hele ki bahsedlenler yemek, temizlik falansa...Bildiğin günlük ev işleri yani. Ben 28 yaşıma kadar yapmadım, 2 ay oldu evleneli 2 ayda ütüden yemeğe temizliğe hemen her şeyi yapabilecek hale geldim. Neden bu yaşa kadar öğrenmedyse daha öğrenmesin?
Hamilelik yaşarken bu kıza mı güvenildi? Belki istemedi gelmek? Belki başka planları vardı? Ondan yetişkin gibi düşünmesni bekleyemeyiz. Bir de hamilelerin stresi stres de ergenlerinki değl mi acaba? Kardeş iş yapmıyor diye bunalımlara girmektir bence asıl sorun.
Kız yapar, yapmaz yani neden yapmıyor ne kaybeder diye sorgulamak bize düşmez.Canı istemiyordur kim ne diyebilir? benim annem daha şimdiden hamileliğinde hastalığında gelmem diyor. Anne yahu, kardeşi geçtim yani. Ben de zaten kimseye minnet etmeyeceğimi söylüyorum.
İnsanlardan çok şey beklenirse böyle strese girilir işte, herkes kendi başının çaresine bakabilmeli.
Bir insana kız kardeşinden daha yakın kim olabilir.
Annesi gelemiyorsa anneden sonra en yakın kız kardeş gelir.
Kompleksle ne ilgisi var hanımefendi, kendi arkasını bile toplamıyorsa sizce bu doğru mu?
Eğer şimdi öğrenmezse ne zaman öğrenecek bunları?
Dışarıdaki bir insana yapmıyor ki, öz ablasına yardımcı olacak.
Neye sinirleniyorsunuz bu kadar onu da anlamadım.
Kızın öz ablasına ahlak bekçiliğini yapıyor bile demişsiniz.
Ne kadar vefasız bir düşünce tarzı, diyecek bir şey bulamıyorum.
Öyle düşünüyorsanız siz öyle yaparsınız ne diyeyim.
Oz ablasiysa abla gibi davransin o zmn ..Kardes benim icin konudan komsudan hatta kocadan bile once gelir ..Yok komsu espri yaptigina pisman oluyor yok kocama yasiti gibi davraniyor yok yatagini toplamiyor yok cani isterse is yapiyor ne yapacakti el pence divan mi durcakti..Herkes kendi evinin isini kendi yapsin kendi dogurdugu cocuga kendi baksin ..nokta
Benim kardeşim de aynı yaşta. Patavatsızlık yapmaz pek de yardımı da kendiliğinden pek etmez. Söyleyince yapar. Sen bir sefer söyleyip her gün kendiliğinden bir şeyler yapmasını mı bekliyorsun? Yani eğer bir uyarı yapıp kendiliğinden senin yapmaya alışkın olduğun şeyleri yapmasını bekliyorsan fazla beklenti içindesin. Birine kendiliğinden bir şeyler yaptırmak zordur. Bir sefer uyarıp sorumluluk almasını beklemektense işbölümü yapabilirsiniz ve her ne yapmasını istiyorsan söylemelisin bana kalırsa tek tek.Doğum yapmama 2 hafta var. Ve yaklaşık bir aydır kızkardeşim yanımda. Daha doğrusu ben yaşadıgım şehirde yalnızım diye babamı arayıp göndermesini ben istedim. O da gönderdi. Kızkardeşim lise 2 ye gidiyor. 15 yaşında. Ama davranışları tavırları ergenlikten mi yoksa çocukluktan mı çok alıngan, sürekli triplerde, canı isterse kalkar iş yapar istemezse yatagını bile akşama kadar toplamaz... Yani ben çağırdım ama o gelip bunları yaptıktan sonra pişman oldum. Bana resmen destek değil stres yaratmaya gelmiş... Yemeği bu halimle kendim yapıyorum, ev temizliğinin çogunu kendim yapıyorum, küçük bir çocugum daha var onun da mamasıydı diğer ihtiyaçlarıydı genel olarak ben yapıyorum. Kızkardeşim de canı isterse bir işin uucndan tutuyor. Sürekli karşıma alıp konuşuyorum, bana destek olmaya çalış, alınganlık yapıp karnım burnumdayken bana bir stres de sen yaşatma diye filan ama, bir gün sonra yine aynı herşey... Eşim onun suratını asık görünce şakalaşmaya çalışıyor, eşime sanki yaşıtıymış gibi laf sokuyor, kapıda komşularla oturmaya çaıkıyoruz, komşulardan biri bir espri yapsa yaptıgına pişman ediyor. Ben de iki üç günde bir onun yüzünden ağlama krizindeyim. Babamı arayıp biraz ucundan anlattım, bana destegi pek yok geri gelmek için yapıyor heralde dedim, babam da hem ona biraz kızdı, hem de büyük oldugum için onu çekip çevirecek olan ben mişim, kendim çağırmışım, bana destek olsun diye göndermiş, köle olsun diye değil gibisinden bana laflar söyledi. Doğumuna kadar dursun yanında elaleme rezil etmeyin bizi, bu da onun senin yanına son gelişi dedi. Hem ailemle kötü oldum, hem bu kabusla başbaşayım. Ne yapacağımı bilmiyorum...
Doğum yapmama 2 hafta var. Ve yaklaşık bir aydır kızkardeşim yanımda. Daha doğrusu ben yaşadıgım şehirde yalnızım diye babamı arayıp göndermesini ben istedim. O da gönderdi. Kızkardeşim lise 2 ye gidiyor. 15 yaşında. Ama davranışları tavırları ergenlikten mi yoksa çocukluktan mı çok alıngan, sürekli triplerde, canı isterse kalkar iş yapar istemezse yatagını bile akşama kadar toplamaz... Yani ben çağırdım ama o gelip bunları yaptıktan sonra pişman oldum. Bana resmen destek değil stres yaratmaya gelmiş... Yemeği bu halimle kendim yapıyorum, ev temizliğinin çogunu kendim yapıyorum, küçük bir çocugum daha var onun da mamasıydı diğer ihtiyaçlarıydı genel olarak ben yapıyorum. Kızkardeşim de canı isterse bir işin uucndan tutuyor. Sürekli karşıma alıp konuşuyorum, bana destek olmaya çalış, alınganlık yapıp karnım burnumdayken bana bir stres de sen yaşatma diye filan ama, bir gün sonra yine aynı herşey... Eşim onun suratını asık görünce şakalaşmaya çalışıyor, eşime sanki yaşıtıymış gibi laf sokuyor, kapıda komşularla oturmaya çaıkıyoruz, komşulardan biri bir espri yapsa yaptıgına pişman ediyor. Ben de iki üç günde bir onun yüzünden ağlama krizindeyim. Babamı arayıp biraz ucundan anlattım, bana destegi pek yok geri gelmek için yapıyor heralde dedim, babam da hem ona biraz kızdı, hem de büyük oldugum için onu çekip çevirecek olan ben mişim, kendim çağırmışım, bana destek olsun diye göndermiş, köle olsun diye değil gibisinden bana laflar söyledi. Doğumuna kadar dursun yanında elaleme rezil etmeyin bizi, bu da onun senin yanına son gelişi dedi. Hem ailemle kötü oldum, hem bu kabusla başbaşayım. Ne yapacağımı bilmiyorum...
Şu hayatta bir şeyleri paylaşamadıktan sonra ot gibi yaşadığımı sayarım ben.
Ablamın doğum heyecanını, aileye yeni bir bebek gelecek heyecanını duyamıyorsam bir sorun var demektir.
15 yaş küçük bir yaş değil bu kadar abartmayın.
Ergenlik stresiyle hamilelik stresi de bir olamaz.
Onu kimse okuldan alıp da evlendirmeye çalışmıyor, altı üstü şurada 1 ay ablasına yardımcı olacak.
Konu sahibi iş yapmıyor dememiş ki yemeği çocuğun mamasını ben yapıyorum diye söylenmiş. Bir de kendiliğinden yapmıyor demiş. Kendiliğinden kimse kolay kolay bir şey yapmaz. Çocuğun mamasını yemek yapmasını da 25 yaşındaki kardeşinden beklememeli.Kalkıp biraz iş yapsın.
15 yaşında da öğrenmedikten sonra bir daha hiçbir şey öğrenmez o kız.
Ergenlik, hataları görmemezlikten gelmek değildir bence.
Hamilelik her sene yaşanan bir olay değil, bu sene de tatili böyle geçsin ne kaybeder sanki.
Ablasına yardım etmesi ondan bir şey eksiltmez, yarın bir gün hamileye, yaşlıya yer vermediğinde, büyüklerine saygısızlık ettiğinde kimse kızmasın ona.
Çünkü öğretilmesi gereken yaşta, ona ergenlik çağında diye hiçbir şey öğretilmedi.
Insan inanamiyor cidden. Hamile olmasi neyi degistirir anlamadim, ev isi yapmiyor diye hangi abla kiz kardesine kin kusar acaba... Bir de buradaki haddini bilmez yorumlar hic mi uzmuyor bu ablayi. Kiz kardesine deli diyen bile cikmis. Ben kardesimle ilgili boyle bir konu acmayi birak ona deli diyecek insanin agzinin payini veririm her sekilde. Ustelik buradaki asıl bencillik hamile bir kadinin bu yastaki bir kizi (su an kani kaynayan, gezmek eglenmek isteyen ) eve kapatmis olmasi. Sanki hamile kalirken kiza sordu... Bir de kadin hamile oldu mu sanki olumcul hastaliga yakalanmis gibi davraniliyor. Annemin de hamileligi zor olmus, her seyi tek basina yapmis, ustelik konu sahibi gibi evde de oturmuyormus, hasta haliyle son gune kadar calismis. Herkes yapiyor yani, konu sahibi de bi zahmet kendi isini kendi halletsin.
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Katılıyorum. Kendi çıkarına çağırıp aleyhine olunca arayıp babaya şikayet et. Cidden çok komik.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Bir olur yahut olmaz, herkesin bir stresi var şu hayatta. Kimi ergenlern de öyle stresleri var hamileler halt etmiş. O kızın ne yaşadığnı bilemiyoruz. Ablası 2-3 günde bir ağlıyorsa kızı istemediğini de hissettiriyordur. Bu hayatta her şey onun karnındaki çocuk değil sonuçta. Sürekli iş bekleyip kıza da bir hoşluk yapmıyorsa kız da sinirlenip yatak bile toplamıyor olabilir. Kız da belki ablam beni yalnız kalmamak için çağırdı şimdi hizmetçi gibi davranıyor diyebilir. Ablanın ifade tarzı da komik zaten. Bu halimle yemeğimi ben yapıyorum yazmış
Hamile diye hiç iş yapmasın ama 15 yaşındaki kardeş iş yapmayınca saygısız olsun.
Ben şurada 10 günlüğüne kuşlarımı kimseye bırakamıyorum, almıyorlar ki tatile çıkalım. Altı üstü yemi, suyu değişecek yani. İnsanlar aylarca hizmet ettirebiliyorlar ve yemek, temizlik bekliyorlar. Valla bize mi denk gelmemiş böyleleri anlamadım ki:44:
Konu sahibi iş yapmıyor dememiş ki yemeği çocuğun mamasını ben yapıyorum diye söylenmiş. Bir de kendiliğinden yapmıyor demiş. Kendiliğinden kimse kolay kolay bir şey yapmaz. Çocuğun mamasını yemek yapmasını da 25 yaşındaki kardeşinden beklememeli.
Ben hamile olsam, kardeşime bakkal, sofra kur topla, getir götür işleri gibi şeyler beklerim. Konu sahibinden fazla beklenti görüyorum. Benim 15 yaşındaki kardeşim ne anlasın yemek yapmaktan dip köşe temizlikten.
Yorumları okudukça merhametin ne kadar alt seviyeye indiğini gördüm... Meğer ne kadar katı insanlar varmış... Her koyun kendi bacağından asılır diye düşünen ne çok insan varmış. Ama işte ailem beni böyle yetiştirmediğinden, ve kızkardeşimi de aynı aile yetiştirdiğinden yadırgıyorum ben. Diyorum ya ben onun yaşındayken öyle çok şey beklenirdi ki benden, evet bende çocuktum, belki bende ergendim, ama kimse bunu düşünmedi. 9 yaşındaydım kızkardeşim doğdu. Arkadaşlarım dışarıda oynarken ben ona bakardım. Mahalledekiler aylar sonra onu annnemin kucağında gördüklerinde bu senin kızın mı? Biz bunu hep ....in kucağında gördük diye şaşırmışlardı. Ben onu almadan arkadaşlarımın oyununu bile izlemeye gidemezdim. Sonra önceki yorumumda da yazdım zaten 15 yaşındaydım, okuldan gelir ev işlerini yemeği yapardım, sonra sobayı yakar, koşa koşa gider kardeşimi okuldan alırdım. Sonra annem işten geirdi yine günlük işler vs. Bazen ödev yapmaya zamanım olmazdı. Bütün bunları çokk hamarat oldugumdan ddeğil, çok beklenti oldugundan yapardım. Yani ne annem ne babam biz bu çocugu yaparken ablasına mı sorduk da yaptık bakmak zorunda değil yada ev işlerini yapmak zorunda değil kölemiz değil demezlerdi. Bigün yemek olmasın, yada sobayı yetiştirememiş olsam o gün duymadıgım laf kalmazdı.... Hamileliğimin ilk aylarında da gidip annemlerde kaldıgımda yine elimden geldiği kadar dip köşe işlerini yaptım. Yani hiçbizaman hamileliğin arkasına saklanan biri olmadım. Şimdi de çağırırken gelip bana yardım etsin diye değil, onun için de biraz değişiklik olsun diye çağırdım. Annem evde çok bunaldıgını söyledi diye. Asla gelsin de bana yardım etsin diye beklemedim, sadece eşim kendisi işteyken doğum başlarsa yanımda onu arayacak biri olsun istedi. Çağırırken beklediğimiz tek destek buydu. Koca ramazanı atlattık, ben hamile halimle kıvrana kıvrana kalkıp onlara sahur hazırladım. Bir defa kalk sen yap demedim. Daha bir hafta önce halı bile yıkadım bayram temizliğimi yaptım neden bir işin ucundan tutmuyorsun demedim. Üç gündür çok ağır grip geçiriyorum, eşim akşam gelip bardak ıhlamur kaynatırsa kendime gelip kalkıp biraz oturabiliyorum. Çocuga yemek yedirirken ellerim kansızlıktan mı gripten mi biilmiyorum kaşıgı bile düşürüyordum bir iki gündür, ağlaya ağlaya ben çocukla uğraşırken kardeşim uzanıp tv izliyor. Tamam iş yapsın diye çağırmadım ama sadece şu çok ağır oldugum zamanlarda bir elini uzatsın istiyorum bana. Kapıya çıkacagınıza gezdirin filan demişsiniz, kendim doktor muayenesine bile gidemiyorum ben, ayaklarım çok şiş, biraz otobüs yolculuğu biraz yürüyüş yaptıgımda patlayacak gibi oluyor. Ama ona mahalleden arkadaşlar da buldum onlarla gezsin takılsın diyorum, her gittiğinde onların kalbini kırıp geliyor. Arada bende komşularla oturmaya çıkıyorum, kardeşin çok ters biri bişey söylemeye korkuyoruz diyorlar. Alıp karşıma konuşuyorum, ablam bak kalmak zorunda değilsin, ben zaten işlerimi iyi kötü yapıyorum gitmek istiyorsan bana söyle ben babamla konuşayım, ama yalvarıyorum annemi babamı bana düşman edip de gitme, sıkıldıysan açık açık söyle beni strese sokma yeterki diyorum hayır zaten gitsem orda da bütün gün evde oturcam diyor ona da yanaşmıyor. O zamaan söyle bana ne yapmak istiyorsan onu yapalım, ben gezemiyorum, gezmek istiyorsan mahalledeki kızlarla gez, alışveriş yapacaksan enişten götürsün diyorum yok ben gezmeye çok alışık değilim eksikliğini hissetmiyorum diyor. Burada ben onun bana ne kadar merhametsiz davrandıgını yazdım paylaşmak istedim, anlatacak kimsem olmadıgından, ama maşallah öyle yorumlar var ki.... Ağlayarak okudum. Allah büyüktür. Keşke buraya da yazmasaydım diyorum...
neden yapmak zorunda olmasın ki, kardeşi sonuçta el değilki, eğer kardeşte yapmak zorunda değilse ne anladım ben kardeşlikten, kardeşler zor anında koşmalı insana, hiçbişey bilmiyorsa bile bişeylerde yardımcı olabilir ablasınai kadının 2 haftası kalmış hareket etmekte zorlanıyor vede gripmiş, yani sakat değil bişey değil kardeşi, en azından kendi dağınıklığını toplayıp,ufakda olsa ablasına bazı işlerde yardım etmeli, el gibi davranıp zorunluluk hissetmiyorsa, kardeşliğin bir anlamı yok, ha el ha kardeş ozaman
Yorumları okudukça merhametin ne kadar alt seviyeye indiğini gördüm... Meğer ne kadar katı insanlar varmış... Her koyun kendi bacağından asılır diye düşünen ne çok insan varmış. Ama işte ailem beni böyle yetiştirmediğinden, ve kızkardeşimi de aynı aile yetiştirdiğinden yadırgıyorum ben. Diyorum ya ben onun yaşındayken öyle çok şey beklenirdi ki benden, evet bende çocuktum, belki bende ergendim, ama kimse bunu düşünmedi. 9 yaşındaydım kızkardeşim doğdu. Arkadaşlarım dışarıda oynarken ben ona bakardım. Mahalledekiler aylar sonra onu annnemin kucağında gördüklerinde bu senin kızın mı? Biz bunu hep ....in kucağında gördük diye şaşırmışlardı. Ben onu almadan arkadaşlarımın oyununu bile izlemeye gidemezdim. Sonra önceki yorumumda da yazdım zaten 15 yaşındaydım, okuldan gelir ev işlerini yemeği yapardım, sonra sobayı yakar, koşa koşa gider kardeşimi okuldan alırdım. Sonra annem işten geirdi yine günlük işler vs. Bazen ödev yapmaya zamanım olmazdı. Bütün bunları çokk hamarat oldugumdan ddeğil, çok beklenti oldugundan yapardım. Yani ne annem ne babam biz bu çocugu yaparken ablasına mı sorduk da yaptık bakmak zorunda değil yada ev işlerini yapmak zorunda değil kölemiz değil demezlerdi. Bigün yemek olmasın, yada sobayı yetiştirememiş olsam o gün duymadıgım laf kalmazdı.... Hamileliğimin ilk aylarında da gidip annemlerde kaldıgımda yine elimden geldiği kadar dip köşe işlerini yaptım. Yani hiçbizaman hamileliğin arkasına saklanan biri olmadım. Şimdi de çağırırken gelip bana yardım etsin diye değil, onun için de biraz değişiklik olsun diye çağırdım. Annem evde çok bunaldıgını söyledi diye. Asla gelsin de bana yardım etsin diye beklemedim, sadece eşim kendisi işteyken doğum başlarsa yanımda onu arayacak biri olsun istedi. Çağırırken beklediğimiz tek destek buydu. Koca ramazanı atlattık, ben hamile halimle kıvrana kıvrana kalkıp onlara sahur hazırladım. Bir defa kalk sen yap demedim. Daha bir hafta önce halı bile yıkadım bayram temizliğimi yaptım neden bir işin ucundan tutmuyorsun demedim. Üç gündür çok ağır grip geçiriyorum, eşim akşam gelip bardak ıhlamur kaynatırsa kendime gelip kalkıp biraz oturabiliyorum. Çocuga yemek yedirirken ellerim kansızlıktan mı gripten mi biilmiyorum kaşıgı bile düşürüyordum bir iki gündür, ağlaya ağlaya ben çocukla uğraşırken kardeşim uzanıp tv izliyor. Tamam iş yapsın diye çağırmadım ama sadece şu çok ağır oldugum zamanlarda bir elini uzatsın istiyorum bana. Kapıya çıkacagınıza gezdirin filan demişsiniz, kendim doktor muayenesine bile gidemiyorum ben, ayaklarım çok şiş, biraz otobüs yolculuğu biraz yürüyüş yaptıgımda patlayacak gibi oluyor. Ama ona mahalleden arkadaşlar da buldum onlarla gezsin takılsın diyorum, her gittiğinde onların kalbini kırıp geliyor. Arada bende komşularla oturmaya çıkıyorum, kardeşin çok ters biri bişey söylemeye korkuyoruz diyorlar. Alıp karşıma konuşuyorum, ablam bak kalmak zorunda değilsin, ben zaten işlerimi iyi kötü yapıyorum gitmek istiyorsan bana söyle ben babamla konuşayım, ama yalvarıyorum annemi babamı bana düşman edip de gitme, sıkıldıysan açık açık söyle beni strese sokma yeterki diyorum hayır zaten gitsem orda da bütün gün evde oturcam diyor ona da yanaşmıyor. O zamaan söyle bana ne yapmak istiyorsan onu yapalım, ben gezemiyorum, gezmek istiyorsan mahalledeki kızlarla gez, alışveriş yapacaksan enişten götürsün diyorum yok ben gezmeye çok alışık değilim eksikliğini hissetmiyorum diyor. Burada ben onun bana ne kadar merhametsiz davrandıgını yazdım paylaşmak istedim, anlatacak kimsem olmadıgından, ama maşallah öyle yorumlar var ki.... Ağlayarak okudum. Allah büyüktür. Keşke buraya da yazmasaydım diyorum...
Burda yazılan her yorumu lütfen dikkate almayın...Yorumları okudukça merhametin ne kadar alt seviyeye indiğini gördüm... Meğer ne kadar katı insanlar varmış... Her koyun kendi bacağından asılır diye düşünen ne çok insan varmış. Ama işte ailem beni böyle yetiştirmediğinden, ve kızkardeşimi de aynı aile yetiştirdiğinden yadırgıyorum ben. Diyorum ya ben onun yaşındayken öyle çok şey beklenirdi ki benden, evet bende çocuktum, belki bende ergendim, ama kimse bunu düşünmedi. 9 yaşındaydım kızkardeşim doğdu. Arkadaşlarım dışarıda oynarken ben ona bakardım. Mahalledekiler aylar sonra onu annnemin kucağında gördüklerinde bu senin kızın mı? Biz bunu hep ....in kucağında gördük diye şaşırmışlardı. Ben onu almadan arkadaşlarımın oyununu bile izlemeye gidemezdim. Sonra önceki yorumumda da yazdım zaten 15 yaşındaydım, okuldan gelir ev işlerini yemeği yapardım, sonra sobayı yakar, koşa koşa gider kardeşimi okuldan alırdım. Sonra annem işten geirdi yine günlük işler vs. Bazen ödev yapmaya zamanım olmazdı. Bütün bunları çokk hamarat oldugumdan ddeğil, çok beklenti oldugundan yapardım. Yani ne annem ne babam biz bu çocugu yaparken ablasına mı sorduk da yaptık bakmak zorunda değil yada ev işlerini yapmak zorunda değil kölemiz değil demezlerdi. Bigün yemek olmasın, yada sobayı yetiştirememiş olsam o gün duymadıgım laf kalmazdı.... Hamileliğimin ilk aylarında da gidip annemlerde kaldıgımda yine elimden geldiği kadar dip köşe işlerini yaptım. Yani hiçbizaman hamileliğin arkasına saklanan biri olmadım. Şimdi de çağırırken gelip bana yardım etsin diye değil, onun için de biraz değişiklik olsun diye çağırdım. Annem evde çok bunaldıgını söyledi diye. Asla gelsin de bana yardım etsin diye beklemedim, sadece eşim kendisi işteyken doğum başlarsa yanımda onu arayacak biri olsun istedi. Çağırırken beklediğimiz tek destek buydu. Koca ramazanı atlattık, ben hamile halimle kıvrana kıvrana kalkıp onlara sahur hazırladım. Bir defa kalk sen yap demedim. Daha bir hafta önce halı bile yıkadım bayram temizliğimi yaptım neden bir işin ucundan tutmuyorsun demedim. Üç gündür çok ağır grip geçiriyorum, eşim akşam gelip bardak ıhlamur kaynatırsa kendime gelip kalkıp biraz oturabiliyorum. Çocuga yemek yedirirken ellerim kansızlıktan mı gripten mi biilmiyorum kaşıgı bile düşürüyordum bir iki gündür, ağlaya ağlaya ben çocukla uğraşırken kardeşim uzanıp tv izliyor. Tamam iş yapsın diye çağırmadım ama sadece şu çok ağır oldugum zamanlarda bir elini uzatsın istiyorum bana. Kapıya çıkacagınıza gezdirin filan demişsiniz, kendim doktor muayenesine bile gidemiyorum ben, ayaklarım çok şiş, biraz otobüs yolculuğu biraz yürüyüş yaptıgımda patlayacak gibi oluyor. Ama ona mahalleden arkadaşlar da buldum onlarla gezsin takılsın diyorum, her gittiğinde onların kalbini kırıp geliyor. Arada bende komşularla oturmaya çıkıyorum, kardeşin çok ters biri bişey söylemeye korkuyoruz diyorlar. Alıp karşıma konuşuyorum, ablam bak kalmak zorunda değilsin, ben zaten işlerimi iyi kötü yapıyorum gitmek istiyorsan bana söyle ben babamla konuşayım, ama yalvarıyorum annemi babamı bana düşman edip de gitme, sıkıldıysan açık açık söyle beni strese sokma yeterki diyorum hayır zaten gitsem orda da bütün gün evde oturcam diyor ona da yanaşmıyor. O zamaan söyle bana ne yapmak istiyorsan onu yapalım, ben gezemiyorum, gezmek istiyorsan mahalledeki kızlarla gez, alışveriş yapacaksan enişten götürsün diyorum yok ben gezmeye çok alışık değilim eksikliğini hissetmiyorum diyor. Burada ben onun bana ne kadar merhametsiz davrandıgını yazdım paylaşmak istedim, anlatacak kimsem olmadıgından, ama maşallah öyle yorumlar var ki.... Ağlayarak okudum. Allah büyüktür. Keşke buraya da yazmasaydım diyorum...
Hamile kalınırken çocuğa mı sorulmuş ? kendisini bağlar bu durum keyfi bir durum madem durumu gücü yok kendine güveni yok yapmasın ozmn kardeşine güvenip mi hamile kalmış. Adı üstünde bu çocuk. Annesini çağırsın daha büyük birisini çağırsın kayın validesini çağırsın 15 yaşında birisinden fazla bekenti içersinde üstüne birde sinirlenip kızıyor ne hakla
Doğum yapmama 2 hafta var. Ve yaklaşık bir aydır kızkardeşim yanımda. Daha doğrusu ben yaşadıgım şehirde yalnızım diye babamı arayıp göndermesini ben istedim. O da gönderdi. Kızkardeşim lise 2 ye gidiyor. 15 yaşında. Ama davranışları tavırları ergenlikten mi yoksa çocukluktan mı çok alıngan, sürekli triplerde, canı isterse kalkar iş yapar istemezse yatagını bile akşama kadar toplamaz... Yani ben çağırdım ama o gelip bunları yaptıktan sonra pişman oldum. Bana resmen destek değil stres yaratmaya gelmiş... Yemeği bu halimle kendim yapıyorum, ev temizliğinin çogunu kendim yapıyorum, küçük bir çocugum daha var onun da mamasıydı diğer ihtiyaçlarıydı genel olarak ben yapıyorum. Kızkardeşim de canı isterse bir işin uucndan tutuyor. Sürekli karşıma alıp konuşuyorum, bana destek olmaya çalış, alınganlık yapıp karnım burnumdayken bana bir stres de sen yaşatma diye filan ama, bir gün sonra yine aynı herşey... Eşim onun suratını asık görünce şakalaşmaya çalışıyor, eşime sanki yaşıtıymış gibi laf sokuyor, kapıda komşularla oturmaya çaıkıyoruz, komşulardan biri bir espri yapsa yaptıgına pişman ediyor. Ben de iki üç günde bir onun yüzünden ağlama krizindeyim. Babamı arayıp biraz ucundan anlattım, bana destegi pek yok geri gelmek için yapıyor heralde dedim, babam da hem ona biraz kızdı, hem de büyük oldugum için onu çekip çevirecek olan ben mişim, kendim çağırmışım, bana destek olsun diye göndermiş, köle olsun diye değil gibisinden bana laflar söyledi. Doğumuna kadar dursun yanında elaleme rezil etmeyin bizi, bu da onun senin yanına son gelişi dedi. Hem ailemle kötü oldum, hem bu kabusla başbaşayım. Ne yapacağımı bilmiyorum...
Yorumları okudukça merhametin ne kadar alt seviyeye indiğini gördüm... Meğer ne kadar katı insanlar varmış... Her koyun kendi bacağından asılır diye düşünen ne çok insan varmış. Ama işte ailem beni böyle yetiştirmediğinden, ve kızkardeşimi de aynı aile yetiştirdiğinden yadırgıyorum ben. Diyorum ya ben onun yaşındayken öyle çok şey beklenirdi ki benden, evet bende çocuktum, belki bende ergendim, ama kimse bunu düşünmedi. 9 yaşındaydım kızkardeşim doğdu. Arkadaşlarım dışarıda oynarken ben ona bakardım. Mahalledekiler aylar sonra onu annnemin kucağında gördüklerinde bu senin kızın mı? Biz bunu hep ....in kucağında gördük diye şaşırmışlardı. Ben onu almadan arkadaşlarımın oyununu bile izlemeye gidemezdim. Sonra önceki yorumumda da yazdım zaten 15 yaşındaydım, okuldan gelir ev işlerini yemeği yapardım, sonra sobayı yakar, koşa koşa gider kardeşimi okuldan alırdım. Sonra annem işten geirdi yine günlük işler vs. Bazen ödev yapmaya zamanım olmazdı. Bütün bunları çokk hamarat oldugumdan ddeğil, çok beklenti oldugundan yapardım. Yani ne annem ne babam biz bu çocugu yaparken ablasına mı sorduk da yaptık bakmak zorunda değil yada ev işlerini yapmak zorunda değil kölemiz değil demezlerdi. Bigün yemek olmasın, yada sobayı yetiştirememiş olsam o gün duymadıgım laf kalmazdı.... Hamileliğimin ilk aylarında da gidip annemlerde kaldıgımda yine elimden geldiği kadar dip köşe işlerini yaptım. Yani hiçbizaman hamileliğin arkasına saklanan biri olmadım. Şimdi de çağırırken gelip bana yardım etsin diye değil, onun için de biraz değişiklik olsun diye çağırdım. Annem evde çok bunaldıgını söyledi diye. Asla gelsin de bana yardım etsin diye beklemedim, sadece eşim kendisi işteyken doğum başlarsa yanımda onu arayacak biri olsun istedi. Çağırırken beklediğimiz tek destek buydu. Koca ramazanı atlattık, ben hamile halimle kıvrana kıvrana kalkıp onlara sahur hazırladım. Bir defa kalk sen yap demedim. Daha bir hafta önce halı bile yıkadım bayram temizliğimi yaptım neden bir işin ucundan tutmuyorsun demedim. Üç gündür çok ağır grip geçiriyorum, eşim akşam gelip bardak ıhlamur kaynatırsa kendime gelip kalkıp biraz oturabiliyorum. Çocuga yemek yedirirken ellerim kansızlıktan mı gripten mi biilmiyorum kaşıgı bile düşürüyordum bir iki gündür, ağlaya ağlaya ben çocukla uğraşırken kardeşim uzanıp tv izliyor. Tamam iş yapsın diye çağırmadım ama sadece şu çok ağır oldugum zamanlarda bir elini uzatsın istiyorum bana. Kapıya çıkacagınıza gezdirin filan demişsiniz, kendim doktor muayenesine bile gidemiyorum ben, ayaklarım çok şiş, biraz otobüs yolculuğu biraz yürüyüş yaptıgımda patlayacak gibi oluyor. Ama ona mahalleden arkadaşlar da buldum onlarla gezsin takılsın diyorum, her gittiğinde onların kalbini kırıp geliyor. Arada bende komşularla oturmaya çıkıyorum, kardeşin çok ters biri bişey söylemeye korkuyoruz diyorlar. Alıp karşıma konuşuyorum, ablam bak kalmak zorunda değilsin, ben zaten işlerimi iyi kötü yapıyorum gitmek istiyorsan bana söyle ben babamla konuşayım, ama yalvarıyorum annemi babamı bana düşman edip de gitme, sıkıldıysan açık açık söyle beni strese sokma yeterki diyorum hayır zaten gitsem orda da bütün gün evde oturcam diyor ona da yanaşmıyor. O zamaan söyle bana ne yapmak istiyorsan onu yapalım, ben gezemiyorum, gezmek istiyorsan mahalledeki kızlarla gez, alışveriş yapacaksan enişten götürsün diyorum yok ben gezmeye çok alışık değilim eksikliğini hissetmiyorum diyor. Burada ben onun bana ne kadar merhametsiz davrandıgını yazdım paylaşmak istedim, anlatacak kimsem olmadıgından, ama maşallah öyle yorumlar var ki.... Ağlayarak okudum. Allah büyüktür. Keşke buraya da yazmasaydım diyorum...
iyide canım bunu hamile kalınııp sorulup sorulmak ne ilgisi var ki, bu yaşlarda bazı şeyleri bilmesi lazım öğrenmesi lazım, 15 yaşında sevgili edinmesini cinsellkile ilgili bişeyler öğrenilmesine gelince bu yaşlar genç olunuyor ama iş biraz kendilerine ihtiyaç duyulduğunuda yardım beklendiğinde çocuk yerine koyuluyorlar, bu yaş bazı şeylerin bilincinde olunması için küçük bir yaş değil, 10-11 yaşlarında başlanılıyor yavaş yavaş anneye yardımlar,
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?