Evliliğimizde 3. yılımıza girdik. Evlendiğimizden beri gebe kalmaya çalışıyorum ama olmuyor. İçten içe evlenmeden önce bile hissediyordum bir şeyler olduğunu. Yaşım 25 ama şu son iki gündür sanki 50 olmuşum gibi.. Her seferinde doktora gittim tahliller yapıldı her şey normal dendi gönderildi. Biraz daha bekle dene dediler, denedim ama yine olmadı.. En son doktora gittiğimde hsg günü verildi detaylı kana bakıldı. Çarşamba günü hsg olacağım. Asıl beni yıkan amh değerimdi. 0.299.. Görür görmez şok oldum hâlâ da şok içindeyim.. Nasıl olur da yaşım bu kadar gençken rezervim bu kadar düşük olur kabullenemiyorum.. Doktor tanıdıklarım var bir an önce tedaviye başlamam gerektiğini, geç kalmamam gerektiğini zamanla yarıştığımı söylediler.. Çocuklara aşırı düşkünlüğüm vardır.. Her birini alıp sarıp sarmalayasım gelir nereden bilebilirdim ki en çok düşkün olduğum şeyle sınanayım? Sürekli ağlamak istiyorum sürekli ağlamak geliyor içimden ama 2 gündür göz yaşı kalmadı artık ağlayamıyorum.. Dünyaya eşimle benden bir parça gelmesini her şeyden çok istiyorum bir an ümitsizliğe düşüyorum ama sonra kalkıyorum daha çok gençsin bu kadar çabuk pes edemezsin diyorum.. İçimde çok büyük acı var ve tarif edemiyorum ama eminim bu yollarda olan insanlar da bu acıyı yaşıyor.. En çok duymak ve görmek istediğim şey bu yollardan geçip ‘oldu biz başardık’ diyen insanları görmek ve onlardan güç almak.. Bir gün buraya gelip ‘bu yolları aştık sonu beklediğimden de güzel’ demeyi çok istiyorum..2 senedir ümitsizliğe her kapıldığımda Mabel Matiz’in Kömür şarkısını dinliyorum neden bilmiyorum ama bana güç veriyor.. İleride kucağıma nasip olur da alırsam miniğimi ona ilk bu müziği dinleteceğim.. İçimi açmak dertleşmek istedim sizlerle.. Umarım her şey yolunda gider, umarım bir gün bende anne olabilirim