Merhaba arkadaşlar,
Sizinle, başıma gelen ve internetten araştırmalarımda çok az bilgi bulabildiğim gebelik şekeri ile ilgili yaşadıklarımı paylaşmak ve bu konudan muzdarip olanlara bir nebze ışık tutmak istiyorum,ne kadar ihtiyacım olmuştu o zamanlar birazcıkda olsa bilgi kırıntısına..
Hamilelikten önce şeker sıkıntım yoktu ve hamileliğimde gayet yolunda gidiyordu,hatta herkeste olan mide bulantısı bile bende çok rahatsız edici olmamıştı..derken,şeker yüklemesi zamanı geldi ilk 50 gr lık yüklemede 165 çıkmıştı şekerim,doktorum 100 gr lık yüklemede normal çıkabilir dedi umutlandım..100 gr lık ta da değerlerim 160-180 aralığında çıkınca resmen gebelik şekeri tanısı kondu.çok moralim bozuldu tabi, ne ile karşı karşıya olduğumu bilmiyordum..doktorumunda eminim benim gibi çok hastası olmuştur ama o da beni yeterince rahatlatamadı ve doktor değiştirdim..sonra dahiliye doktoruna gittim,diyet ve sporla çok gebe kadının bunu hallettiğini öğrendim..sevindim çünkü insülin, benim gibi kan aldırırken bile bakamayan bir insan için oldukça zor kabullenebileceğim bir fikirdi..vee diyetisyene gittim güzel bir liste hazırladık(tabi hamilelere özel bir liste,bu arada sakın başkalarından duyma listeleri uygulamaya kalkmayın,çünkü sizin kilo ve boyunuza göre özel bir liste hazırlanıyor,herkesinki farklı yani)hiç eksiksiz birgün bile sapmadan yada kaçamak şeyler atıştırmadan listeme uydum artı hergün olmasada yarım saat yürümeye gayret ettim ama olmadı olmadı..benim şeker inatçı çıktı..hergün aç karınla,kahvaltı,öğle ve akşam yemeklerinden 1 saat sonra şekerimi ölçtüm hep yüksekti..baktım olmayacak,endokrin doktoruna gittim o da diyet listemde düzenleme yapılmasını ve bunu birkaç gün deneyip olmazsa insüline başlamamız gerektiğini söyledi..listemide düzenlettim ve yine olmadı..derken malum olay insüline başladım,o iğneye bakamayan ben nasıl batıracaktım kendime dünyam yıkıldı..sonra tüm her şeyi aldık,önce iğne boyu beni rahatlattı,o kadar küçük ki..eşim beni yüreklendirmek için önce kendine batırdı iğneyi(tabi insülinsiz)aa buna mı taktın kafayı hiç hissedilmiyor deyince yüreklendim..sonra vurdum kendime insülini hakikaten korkulacak bir şey yokmuş,bozuna uzatmışım süreci..bebeğimden başka kimse bunu bana yaptıramazdı sanırım..anneliği ve bebeğime bir şey olmasın korkusunu o zamanlar çok daha yoğun yaşadım..derken,günde 3 kere vuruldum,küçük dozlarla başladık ve hergün arttıra arttıra şekerim uygun seviyelere gelene kadar yükselttim..öğle ve akşamı düzenledim ama sabah şekerimi hiçbir zaman düzenleyemedim..sabahları düzenlemek daha zormuş birde artan gebelik hormonlarını düşünürsek yetişemedim sabahların hızına..fakat ne kadar düşüremesemde belli bir seviyede tutmayı başardım..tabii bu arada şekeri düzenleyemeyenlerin kötü seneryolarını falan okuyup iyice keyfim kaçıyordu..ama Allahıma çok şükürler olsunkii korktuğum gibi olmadı,diyetime uymanın ve vurulduğum insülinlerin karşılığını aldım ve sağlıklı,hiçbir sorun yaşamadan tatlı kızımı kucağıma aldım ve şimdi bebeğim 4 aylık ikimizde iyiyiz çok şükür..hala ara sıra şekerimi kontrol ediyorum ve normale döndüm..tabii hamileliğimin son 2,5 ayında yiyemediğim birçok şeyin acısısını çıkarıyorum ama biliyorum ki hayatımın geri kalanını dikkatli geçirmeliyim,çünkü hamilelikte çıkan bu şeker bir uyarı,vücudun yatkınlığı var demekki şeker hastalığına..her ne kadar korkulacak bir şey olmasada inşallah ömrümün sonuna kadar insülin kullanmak zorunda kalmam..umarım aydınlatabilmişimdir sizleri arkadaşlar..siz diyetinize uyun,insülin kullanıyorsanız bile diyetinize harfiyen uyun Allah size yardım ediyor..hepinize sağlıkla bebişlerinizi kucaklarınıza almanızı diliyorum..