Gecenlerde arkadaslarla oturuyorduk. Aramizda bir bekar vardi. Konumuz cocuk sahibi olmakti. Hic birimizin cocugu yok henuz.
Bekar olan arkadas benim cocugum olsa isi birakirim dedi. Sadece cumartesi ve pazar gunleri calisiyor kendisi.. Bunun ustune ben neden birakayim ki, 3 gun calsirim haftada, zaten ilk uc ay izinli oluyoruz. Cocuk icin isi birakip, sonra ikincisi derken bir daha is bulamayiz okadar okuduk calisarakta iyi bir anne olabiliriz dedim.
Okadar agir tepki verdi ki sastim kaldim. Kocamin cebine bes kurus fazla girsin diye kendimi mi yipratacagim, esek gibi baksin dedi.
Kendimi okadar kotu hissettim ki, sanki cok yalnis dusunmusum benden anne olmazmis gibi geldi. Bu arkadasin tum ailesi evlenir evlenmez daha cocuk sahibi olmadan isi birakiyorlar. Eve alismak istiyorlarmis. Sonra hayatlarindan sikayet ediyorlar. Yok o ev almis, o araba almis, o tatile gidiyormus yine, onun kocasi ev islerinde yardim ediyormus bunlarinki etmiyormus falan filan. Anlamiyorum hem hersey olsun, hemde bes kurus esek gibi baksin dusuncesi. Gercekten boyle dusunen insanlar var mi hala?
DIPNOT: Mesele cocuk icin isi birakmak degil. Bende istemem cocugum anne sevgisinden uzak kalsin. Kocamin cebine bes kurus fazla para girsin dusuncesi ve okadar asagilanmam biraz beni dusundurdu. Kim diyor hem kocanin herzaman yaninda olacagini? Hayat bu belli mi olur. Ben mi cok yalnis dusunuyorum anlamadim.