Beyinsiz bir arkadaşımız vardı , hani şu yıllardır arkadaşlık ettiğiniz atsan atılmaz satsan satılmaz türden.Neyse bu gerizekalı evlendi.Karısı akıllı , zeki , iyi bir işi olan , aileden zengin , mütevazı ve gerçekten duru bir güzelliği olan bir kadındı.Bu beyinsizle neden evlendi diye herkes şaşırdı.
Neyse gel Zaman git Zaman bebekleri oldu , yıllandılar , kızcağıza şiddet uygulamaya başladı anne ve babasının hatta görümcesinin dolduruşlarına geldi.Annesi "Boşa bu kadını , gel bizimle yaşa oğlum." diyordu düşünün.Neyse bu kız da yuvam yıkılmasın , ailem dağılmasın diye yıllarca uğraştı (5 6 yıl) Sabretti.Sonra bizim beyinsiz arkadaş boşanmak istediğini söyledi bu kıza.Kız da kabul etti , bizimki de evi terk etti gitti anasıyla yaşamaya başladı.
Bir gün telefon çaldı , biz o Zaman sevgiliydik eşimle.Eşiyle barışmak istediğini , annesinin evinde hiç Mutlu olmadığını , annesinin kendisine bir oda bile vermediğini , eşyalarının ortada olduğunu , düzeninin olmadığını , annesinin kendisini sürekli eşine karsı doldurup sabah akşam eşinin dedikodusunu yaptığını ve buna artık dayanamadığını anlattı ve eşiyle barıştırmamız için araya girmemizi istedi.Neyse gittik bu beyinsizle görüşmeye üstü başı kötü , ütüsüz , dağılmış durumda.Bakımsız görünüyor.Biz bişey yapamayız diye anlattık.Sonra başkalarını araya sokmuş , kız da asla kabul etmedi barışmayı.Boşandılar.Kız da başka biriyle evli daha yeni evlendi hem de.Bizim arkadaş mı? Annesiyle yaşayamadı , yalnız yaşıyor ve boşandığı için her gün pişman.
Çok uzun oldu ama eşiniz de böyle düşünüyor olmalı da kazın ayağı o kadar değil derler adama.Yemin ederim beyinsiz bu erkekler.Cadaloz anne ve kızkardeşi için yuvasının huzurunu bozar mı insan ya?
cahil iste ..boylelerine ne desen bos. Hic yorma nefesini. Kendine guven istedikten sonra tek basina bile herseyi yaparsin. Cekmeyin Boyle suursuz erkekcikleri ve insanliktan nasibini almamis ailelerini.
