Kocam evleninceye kadar öldü dirildi.2 yıl yüz vermedim.Bir yanım içim almadı.Sesi bile robot gibiydi.Hissiz.Bir yanım, bu kadar koşuyor ;kimbilir beni nasıl el üstünde tutar, dedi.Bu ikilem evleninceye kadar hiç bitmedi.
Sonra ev arkadaşımın pohpohlarıyla ben buna evet, dedim.Ev arkadaşım ,tayin isteyeceğini bile önceden söylemeden ansızın gitti.Ben dağın başında buna evet, demişken tek başıma kaldım.Arkadaşım varken ve onun sayesinde eve gelip gidiyordu.Sonra annesini getirdi.Beni tanıştırdı.
O kadar güzel geldi, hiç olumsuz bir şey belli etmeden gitti.Kadına hadi ordan falan demişim.Hiç benim karakterim değil.Saygı ,birinci hayat felsefemdir.Garip garip yalanlar,iftiralar.Tabi, ben aramızda taktığımız yüzüğü attım.Bu ağladı,zırladı kendini yerlere attı.Yine başladık.
Zaman geçti.Annesi ve babası sözümona istemeye geldiler.Ağızlarını açmadılar.Eşim istemeye başladı.ALLAH' ın emri, peygamberin kavliyle diye.
Ailem ailesi önemli değil;çocuk önemli deyip deyip başımın etini yedi.Eşime kadar da herkese hayır, dediğim için dut yemiş bülbül oldular.Nikahtan 1 gün önce de vazgeçtiğimde.Eşime haber verdiler.Oldurdular.Atladı, geldi.
Nikahımızı kendimiz yaptık.Bekar eşyalarımızı birleştirdik.Bir bilezik taktılar.Eşimin öğrenciyken annesine gönderdiği düğün altınları niyeyse yok olmuş.Eşim sitemle o zamanlar bana söylemişti.Nikahtan sonra evlerinde dua okuttular.Kayınvalidem avucuma koyulan altınları ,paraları saniyesinde avuçladı.Hiç problem etmedim.
Doğu hizmet yerimizdeydik.Eşime çocuk doğunca annesi,kardeşini yanınıza gönderirim; ama her ay kızıma burma bilezik yaparsınız, dedi.
Eşimin bekarlık televizyonunu dikiş makinesini istediler.Makineyi gönderdik.
Birkaç yıl sonra da kayınpederimin toplu paraya ihtiyacı varmış.Emekli olması için.O parayı da gönderdik.Emekli ettik.
Kayınpederim birkaç yıl önce ansızın vefat etti.Eşim, senin gelmene hiç gerek, yok dedi.Daha ben ağzımı açmadan.Ben çalışıyordum.Eşim cenazeden şehir dışından dönünce de ,millet ne çok olay etti.Ne var yani;cenazeye gidemeyebilirsin, çok normal, dedi.Meğer mal derdine düşmüşler.Ev iki katlı.Bir kat eşimlere ait.Eşim evi kızkardeşinin üzerine yapmış.Kardeşi ev kızı.Eşi sigortasını hep ödemiş.Belki de emekli olmuştur.Ben de dedim ki hukuk var.Hukuk bilemez miydi o malın kime kalması gerektiğini.Hukuk niye var?Bu dünyada kimin başına ne geleceği belli mi?Kime önce ne olacağı belli mi?Düğün yapmadılar.Babanı biz emekli ettik.Pis fırsatçılar.Kardeşinin tüm çocuklarını annen büyüttü.Çocuğumuza bile bakmadılar.Ben senden yanayım.Çocuğunun hakkını onlara verdin, dedim.Birdenbire hiddetlendi.Ben her şeyin sahibi oldum, dedi.Sen mi, dedim.Kalktı üzerime yürüdü.Ben de mutfaktan odaya geçtim.İcarda annesinin arsası varmış annesinin.Çocuğum bebekken hep söylerdi.Ölsem orayı satmam, diye.Ona da ne oldu hiç bilmiyorum.Hep bir sır.Ama bizim aileye nedense pek bir meraklılar.Her anlamda.Bizim ailede ise her şey ortadadır.Durumları iyidir.Ben ezilsem de ailemi ,maddi manevi bu adama ezdirmedim.Ben ömrümü vermişim.Ötesi var mı?Beni hayat boyu sömürdü zaten.Ötesi var mı?Benim kıymetimi bildiler mi sanki?
Evet, ben de çalışıyorum.Benim işim eşimden çok daha ağır.Çünkü eve iş de getiriyorum.O getirmiyor.İkimiz de üniversite mezunuyuz.
İnanılmaz bir hayal kırıklığı yaşadım.Hep yaşıyordum.Ama bu en büyüğü oldu.
Şu ana kadar maaşımı bilmem.Evlendiğimizden beri maaş kartım elindedir.Evlendiğimizden 7 yıl sonra bir kez ev eşyası aldık.Onlar duruyor.Kırık kanepeyi ise 8 senede diye diye değiştirdi.Klozet kırık.Bir gün kalçam kırılacak; inatla değiştirmiyor.6 yıl oldu.Banyonun fayansları kabarmış.Kırık kırık.Ev neredeyse 50 yıllık.İlk banyo.Mutfak ilk mutfak.Dolaplar kırık dökük.O eve evlendiğimizden beri borç ödedik.15 yıllık bir arabamız var.
Dağın başında da denizin olduğu yerde bir dairemiz var.Yine bekarlık eşyalarımız orada.
Sıfırdan oldu.Kimseden yardım almadan.Ben neredeyse dul hayatı yaşayarak.İşi hafta içi ,hafta sonu belirsiz saatlerde.
Hayatımda uçağa hiç binmedim.İstanbul' a uzak değilim.İstanbul' u hiç görmedim.
Turistik yerleri hiç gezmedim.
OLDU, her şeyimiz; ama nasıl oldu?Gökten para yağarak mı? Binbir fedakarlıkla mı?Bana yüksektansiyon, kalp ritm bozukluğu, astım, yüksek kolesterol bırakarak mı?Eşim gayet sağlıklı.Maşallah.
Çocuğumuza ikimiz baktık.O yüzden tek çocuk yaptık.Geceleri hiç kalkmadı.Hiç kadın tutmadım.
Çok gencim.Verdiği kendi maaşımdaki harçlıkla aldığım bluzu gizlerdim.Laf söylemesin, diye.
Onu karşılamak isterdim.Hayır, o anahtarıyla girermiş.Ona tatlım, derdim.Hayır, o yapmacıklıktan hoşlanmazmış.Ben romantik bir kadınım oysaki.
Benim ilk erkek arkadaşımdı.Apartmanındaki yaşlı teyzelerin bile evlendikten birkaç ay sonraki hayalkırıklığı içindeki sözlerini unutamıyorum.Beni hususi durdurup senin için bu adam bir ara bembeyaz oluyordu her gün.Bu binaya öyle girip çıkıyordu, çok değişti demişlerdi bir gün boyunlarını bükerek.Sanki onlar mahcup olmuşlardı.Evime girip çıkmadıkları halde.Belki de sesini duyuyorlardı.
Çok haklılardı.Daha evlendiğim ilk haftalar benimle süt cezvesini büyük göze koymayışımın kavgasını yaptı.Gözlerim faltaşı gibi açıldı.Donup kalıyordum.Ivır zıvır şeyler için konuşuyor, konuşuyor tavır alıyordu.
Dostluk, muhabbet yoktu.Sadece memnuniyetsizlik , eleştiri, hiddet vardı.
İlk yıllar kendimi sorguladım.O arada derede ikimiz karar almadan tecavüz eder gibi beni hamile bıraktı.Regl günlerimi bile takip etmiş.Ben 1 yıl çocuk istemiyordum.Hemen yıkandım; deli gibi ama hamile kalmıştım.Sonrası borç harç, çocuklu yıllar.
Seneler geçti.Geçenlerde Tansiyonum 18 olmuştu.Çocuğuma demiş ki gidiyoruz, gidiyoruz acile bir şey olduğu yok ki.Doğru, 3 seçenek var zaten.Kalp krizi, felç,beyin kanaması.Gerçekten o akşam arabayı kağnı arabası gibi sürdü.Benden en uzak yere oturdu.Bana 2 ilaç verip beklettiklerinde.Hatta ondan öncekinde doktor elimi tutmuştu.O telefonda maç konuşurken.
Boşanmak istediğimi söylemiştim.8 yıl önce seninle daha işim bitmedi, daha demişti bana.
Geçenlerde de çocuk için iyi olur diye kahvaltıya gitmeyi söylemiştim.Sabah uyanmamışız.11.30' da uyanınca sevdiği boyozu ve gevreği almasını rica ettim.Neyse çocuğum uyandı.Baba erken kaldırmadın beni, dedi gülerek.Hemen bana dönerek annen istemedi.Bana gevrek, boyoz aldırdı.Çocuk şaşırdı , kaldı.Ben de.Çünkü saat 11.30' da kahvaltı saati bitmişti.O yüzden senden onları istedim.Ne kadar meraklısın beni karalamaya , dedim.Unutmuşum de yeter ,dedim.İyi ki bunları dedim ,çocuğun yanında.Çünkü şunu anlıyorum ki geçmişe baktığımda çocuğumun karşısında da beni hep değersizleştirmek istemiş.
Sonra ev arkadaşımın pohpohlarıyla ben buna evet, dedim.Ev arkadaşım ,tayin isteyeceğini bile önceden söylemeden ansızın gitti.Ben dağın başında buna evet, demişken tek başıma kaldım.Arkadaşım varken ve onun sayesinde eve gelip gidiyordu.Sonra annesini getirdi.Beni tanıştırdı.
O kadar güzel geldi, hiç olumsuz bir şey belli etmeden gitti.Kadına hadi ordan falan demişim.Hiç benim karakterim değil.Saygı ,birinci hayat felsefemdir.Garip garip yalanlar,iftiralar.Tabi, ben aramızda taktığımız yüzüğü attım.Bu ağladı,zırladı kendini yerlere attı.Yine başladık.
Zaman geçti.Annesi ve babası sözümona istemeye geldiler.Ağızlarını açmadılar.Eşim istemeye başladı.ALLAH' ın emri, peygamberin kavliyle diye.
Ailem ailesi önemli değil;çocuk önemli deyip deyip başımın etini yedi.Eşime kadar da herkese hayır, dediğim için dut yemiş bülbül oldular.Nikahtan 1 gün önce de vazgeçtiğimde.Eşime haber verdiler.Oldurdular.Atladı, geldi.
Nikahımızı kendimiz yaptık.Bekar eşyalarımızı birleştirdik.Bir bilezik taktılar.Eşimin öğrenciyken annesine gönderdiği düğün altınları niyeyse yok olmuş.Eşim sitemle o zamanlar bana söylemişti.Nikahtan sonra evlerinde dua okuttular.Kayınvalidem avucuma koyulan altınları ,paraları saniyesinde avuçladı.Hiç problem etmedim.
Doğu hizmet yerimizdeydik.Eşime çocuk doğunca annesi,kardeşini yanınıza gönderirim; ama her ay kızıma burma bilezik yaparsınız, dedi.
Eşimin bekarlık televizyonunu dikiş makinesini istediler.Makineyi gönderdik.
Birkaç yıl sonra da kayınpederimin toplu paraya ihtiyacı varmış.Emekli olması için.O parayı da gönderdik.Emekli ettik.
Kayınpederim birkaç yıl önce ansızın vefat etti.Eşim, senin gelmene hiç gerek, yok dedi.Daha ben ağzımı açmadan.Ben çalışıyordum.Eşim cenazeden şehir dışından dönünce de ,millet ne çok olay etti.Ne var yani;cenazeye gidemeyebilirsin, çok normal, dedi.Meğer mal derdine düşmüşler.Ev iki katlı.Bir kat eşimlere ait.Eşim evi kızkardeşinin üzerine yapmış.Kardeşi ev kızı.Eşi sigortasını hep ödemiş.Belki de emekli olmuştur.Ben de dedim ki hukuk var.Hukuk bilemez miydi o malın kime kalması gerektiğini.Hukuk niye var?Bu dünyada kimin başına ne geleceği belli mi?Kime önce ne olacağı belli mi?Düğün yapmadılar.Babanı biz emekli ettik.Pis fırsatçılar.Kardeşinin tüm çocuklarını annen büyüttü.Çocuğumuza bile bakmadılar.Ben senden yanayım.Çocuğunun hakkını onlara verdin, dedim.Birdenbire hiddetlendi.Ben her şeyin sahibi oldum, dedi.Sen mi, dedim.Kalktı üzerime yürüdü.Ben de mutfaktan odaya geçtim.İcarda annesinin arsası varmış annesinin.Çocuğum bebekken hep söylerdi.Ölsem orayı satmam, diye.Ona da ne oldu hiç bilmiyorum.Hep bir sır.Ama bizim aileye nedense pek bir meraklılar.Her anlamda.Bizim ailede ise her şey ortadadır.Durumları iyidir.Ben ezilsem de ailemi ,maddi manevi bu adama ezdirmedim.Ben ömrümü vermişim.Ötesi var mı?Beni hayat boyu sömürdü zaten.Ötesi var mı?Benim kıymetimi bildiler mi sanki?
Evet, ben de çalışıyorum.Benim işim eşimden çok daha ağır.Çünkü eve iş de getiriyorum.O getirmiyor.İkimiz de üniversite mezunuyuz.
İnanılmaz bir hayal kırıklığı yaşadım.Hep yaşıyordum.Ama bu en büyüğü oldu.
Şu ana kadar maaşımı bilmem.Evlendiğimizden beri maaş kartım elindedir.Evlendiğimizden 7 yıl sonra bir kez ev eşyası aldık.Onlar duruyor.Kırık kanepeyi ise 8 senede diye diye değiştirdi.Klozet kırık.Bir gün kalçam kırılacak; inatla değiştirmiyor.6 yıl oldu.Banyonun fayansları kabarmış.Kırık kırık.Ev neredeyse 50 yıllık.İlk banyo.Mutfak ilk mutfak.Dolaplar kırık dökük.O eve evlendiğimizden beri borç ödedik.15 yıllık bir arabamız var.
Dağın başında da denizin olduğu yerde bir dairemiz var.Yine bekarlık eşyalarımız orada.
Sıfırdan oldu.Kimseden yardım almadan.Ben neredeyse dul hayatı yaşayarak.İşi hafta içi ,hafta sonu belirsiz saatlerde.
Hayatımda uçağa hiç binmedim.İstanbul' a uzak değilim.İstanbul' u hiç görmedim.
Turistik yerleri hiç gezmedim.
OLDU, her şeyimiz; ama nasıl oldu?Gökten para yağarak mı? Binbir fedakarlıkla mı?Bana yüksektansiyon, kalp ritm bozukluğu, astım, yüksek kolesterol bırakarak mı?Eşim gayet sağlıklı.Maşallah.
Çocuğumuza ikimiz baktık.O yüzden tek çocuk yaptık.Geceleri hiç kalkmadı.Hiç kadın tutmadım.
Çok gencim.Verdiği kendi maaşımdaki harçlıkla aldığım bluzu gizlerdim.Laf söylemesin, diye.
Onu karşılamak isterdim.Hayır, o anahtarıyla girermiş.Ona tatlım, derdim.Hayır, o yapmacıklıktan hoşlanmazmış.Ben romantik bir kadınım oysaki.
Benim ilk erkek arkadaşımdı.Apartmanındaki yaşlı teyzelerin bile evlendikten birkaç ay sonraki hayalkırıklığı içindeki sözlerini unutamıyorum.Beni hususi durdurup senin için bu adam bir ara bembeyaz oluyordu her gün.Bu binaya öyle girip çıkıyordu, çok değişti demişlerdi bir gün boyunlarını bükerek.Sanki onlar mahcup olmuşlardı.Evime girip çıkmadıkları halde.Belki de sesini duyuyorlardı.
Çok haklılardı.Daha evlendiğim ilk haftalar benimle süt cezvesini büyük göze koymayışımın kavgasını yaptı.Gözlerim faltaşı gibi açıldı.Donup kalıyordum.Ivır zıvır şeyler için konuşuyor, konuşuyor tavır alıyordu.
Dostluk, muhabbet yoktu.Sadece memnuniyetsizlik , eleştiri, hiddet vardı.
İlk yıllar kendimi sorguladım.O arada derede ikimiz karar almadan tecavüz eder gibi beni hamile bıraktı.Regl günlerimi bile takip etmiş.Ben 1 yıl çocuk istemiyordum.Hemen yıkandım; deli gibi ama hamile kalmıştım.Sonrası borç harç, çocuklu yıllar.
Seneler geçti.Geçenlerde Tansiyonum 18 olmuştu.Çocuğuma demiş ki gidiyoruz, gidiyoruz acile bir şey olduğu yok ki.Doğru, 3 seçenek var zaten.Kalp krizi, felç,beyin kanaması.Gerçekten o akşam arabayı kağnı arabası gibi sürdü.Benden en uzak yere oturdu.Bana 2 ilaç verip beklettiklerinde.Hatta ondan öncekinde doktor elimi tutmuştu.O telefonda maç konuşurken.
Boşanmak istediğimi söylemiştim.8 yıl önce seninle daha işim bitmedi, daha demişti bana.
Geçenlerde de çocuk için iyi olur diye kahvaltıya gitmeyi söylemiştim.Sabah uyanmamışız.11.30' da uyanınca sevdiği boyozu ve gevreği almasını rica ettim.Neyse çocuğum uyandı.Baba erken kaldırmadın beni, dedi gülerek.Hemen bana dönerek annen istemedi.Bana gevrek, boyoz aldırdı.Çocuk şaşırdı , kaldı.Ben de.Çünkü saat 11.30' da kahvaltı saati bitmişti.O yüzden senden onları istedim.Ne kadar meraklısın beni karalamaya , dedim.Unutmuşum de yeter ,dedim.İyi ki bunları dedim ,çocuğun yanında.Çünkü şunu anlıyorum ki geçmişe baktığımda çocuğumun karşısında da beni hep değersizleştirmek istemiş.