Merhaba kızlar, ne zamandır burada yazılanları okuyordum, ben de içimi dökmek istedim, 2 buçuk senelik evliyim. Anneye düşkün koca çok duydum ama benimkinin annesi babası memlekette, yanımızda bir ablası var, adamın tek derdi o. Evlendipimiz ilk günden beri eşim sürekli ablasına gitmek gelmek, onların sürekli bizle birlikte olmalarını istiyor. Ben çalışıyorum ve işim yoğun, ailem ise başka şehirde bu arada annem ağır Bi hastalığa yakalandı ve benim aklım sürekli ailemde. İki haftada bir haftasonları aileme geliyorum, yemek yapıyorum, çamaşır yıkıyorum, yani onlara yardım etmeye çalışıyorum. Eşim ve o ailesi de sürekli bu kadar sık gitmemem gerektiğini, benim evli olduğumu, eşimin önüne iki kap yemek yapıp ta onu öle evde bırakmamak gerektiğini söylüyor. Kaç kez annem hastanede yattı, aklım ailemde kalıyor, okula giden bir kardeşim var bana ihtiyaçları var diyorum kendimi yiyip bitiriyorum. Tayin isteyip gidelim derim olmadı, bulunan çözüm ise herkesin ailesinde hasta varmış. Ben de bunun üzerine ablasıyla kavga ettim. Bunu söyleyen oydu çünkü. Kavga ettik ve eşim yanımızda sadece oturup kavgamızı izledi. Eve gittim deli gibi ağlıyorum, çok üzülüyorum bunu yazmaktan ama eşim bana o gece vurdu. Sonrasında ise çantasını toplayıp ailesine giiti. Ve olan oldu ben o evi boşanıcam senden diyip terk ettiğinde hamile olduğumu öğrendim. Ailesiyle beraber birlikte yaşadığımız eve geldiler. Ve ailesinin yanında ister çocugu aldırsın,ister doğrusun ben bosanıyorum dedi. İziz alıp işyerinden ailemin yanına geldim hiçbişiy yiyemedim sürekli ağlama derken 3 hafta içinde bebeğimi kaybettim. Bebeğim henüz karnındayken yapamadım ve elime gel bizi al dedim, nolucam ben böyle hamile halimle. Geldi aldı ve bebeğimi üzüntüden kaybettim. O günden sonra asla onu eskisi gibi sevemedim, sürekli kavga yaptıgın dan sorumlu olup, affettirmek için bişiler yapmasını bekledim. Ama annesi ve ablasıyla karşıma geçip onun bir bebek olmadığını sadece bir kan pıhtısı olduğunu söylediler, eşim de tabiiki böyle olduğunu söyledi. Ben tayinleri beklemeye başladım çünkü pis çirkef evden gitmiyor, her kavgada beni evden kovuyor, aileme ve bana sürekli deli, şizofrenler, ruh hastaları diye hakaretler ediyordu, ve bu süreçte benim annem hastaydı ve ailem perişan durumdaydı. Derken annem fenalaştı yoğun bakımları hastane odaları derken annemi kaybettim.sonrası mı, insan kılığına bürünmüş Bi yaratıkla evli olduğumu ikinci kez anladım. Ne elim ne ayağım tutarken annemden sonra 3 hafta ailemin yanında kaldığım için evime gittiğimde dayak yedim. Sırtımdaki çantayla fırlatıldım koridora, sürekli bu ev otel mi, istediğinde girip çıkamazsın, ben neyim burda GB cümleler,. Annemin vefatından 6 ay geçti hergün Böke kavga, hakaret, sürekli tehdit, hakaret. Neden gitmedin diye soracaksınız, gidemedim, ne elim ne ayağım tutuodu ile gidip gelemiıdum, dedim sen git ben kendimi toparlıyım dava açıcam. Yok protokolu getirip resmen agzıma soktu, imzalamam için, 5 kuruş talep etmeden imzaladım, sadece devlette iyi bir işim var ben kazanırım dedim, ailesi gelip çirkeflikle evden çıkmamı söylediler, kimseye diyemedim çünkü babam, ablam, kardeşim daha ölüm acısını atlatamamışlar Ken. Bir de sürekli istisnasız kendini her konuda haklı görüp, geçtim özrü 6 aydır yanıma gelip yatmayan, ölüm acısına ragmen Bi teselli sözcüğü etmeyen, ve sürekli kadınlığıma, insanlığıma laf edip, hakaret eden bir mahluk. Daha fazla dayanamadım ayrıldım evden, protokolu imzalayın eline vermiştim, şimdi ise kendime bu yorgun, bu acılı, kimsesiz halinle yeni Bi hayat kurmaya çalışıyorum.