anne baba umrumda degıl benım canım..katılıyorum..mutsuz bi ewlilik warken birde üstüne çocuk düşüncesi hiç sağlıklı olmaz.
Burada bence kocaman bir yanlış anlama var.Conal222 yanlış anlaşılmış diye düşünüyorum.Çocuğu evliliğini kurtaracak bir aparat olarak görmüyor çünkü.o sadece çok fazla çocuk istiyor ve bu hayatta belkide en çok istediği şey bir çocuk.Hayata tutunabilmek için bir umut.Neredenmi biliyorum çünkü onunla aynı şeyleri yaşıyorum.Benim de onun eşi gibi bir kozalağım var ama ben artık çocuk fikrini erteledim bence sende böyle yap canım.Biraz kendini dinle.Sağlıklı düşünebilene kadar evet şimdi bu adamdan baba olur diyene kadar bekle.Çünkü eşin gerçekten iyi bir koca değil.Bence iyi bir baba da olmaz.Senin sevinçlerini bile üzüntüye çevirebilen biri çocuğu ne kadar hakediyordur veya ne kadar huzurlu bir ortam sağlayabilir.Herşeyi bir kenara bırak biraz kendini dinle ama şunu da söyleyebilirm senin yaşadıklarının aynılarını yaşadığım için dayak olsun küfür olsun ayrılma noktasına gelip özürlerle tekrar barışmak olsun bu kadar şey yaşadıktan sonra birşeyler ölüyor içinde.Hala kocamı çok seviyorum diyemiyorum ben vazgeçemem derken vazgeçebilirim demeye başladım en kötüsü de bu hale getirilmek sanırım.Allah yardımcımız olsun.
canım biz seni yanlış anlamadık evliliği kurtarmak için olmadığını bebeği kendin için istediğini anne olmak için istediğini anladık.ama bu adamdan olmasın dedik .o çocukta kendini hakeden bi babadan olmayı tercihederdi seçme hakkı olsaydı.çocuk istemiyorum demek için kokrutuğun biadamı baba yapmak istemen tuhaf geldi bize.Allah yardımcın olsunarkadaşlar yazdıklarınız için hepinize teker teker teşekkürederim.evlenmeden önce çalıştığım için ister istemez sosyaldim.evlendikten sonra işimi bıraktığım için arkadaşlarımla görüşmeye görüşmeye dolayısıyla bir kaç arkadaşımdan başka kimse kalmadı çevremde.onlarada anlatamıyorum tabi.ailemede.hergün kocamın yüzünden başka bir yüz görmüyorum.kayınvalidem bide o sık sık gelir gider.eşimle kvga ettiğimizde haklıda olsamuzatamıyorum gidip gönlünü alıyorum dayak yediğim akşamı çok kırgın kızgın olmama rağmen özürlerinden sonra yine yüzüne güldüm.çünkü söyledim ya konuşmaya ihtiyaç duyuyorum sevgiye güler yüze.belki bu hareketlerim beni onun gözünde değersizleştiriyor.eski çevrem olsaydı atardım stresimi.doluyorum doluyorum ağlıyorum ama ne fayda.yalnızlığım yüzünden ona sarılıyorum.kendimi daha yalnız hissetmemek için.boşanma fikrine gelince daha iki yıllık evliyiz.biraz daha sabretmek istiyorum.en zından içimdeki kırıntılar bitene kadar.belki düzelir diyorum.ama düzelmezse bişeyler tabiyki hayat benim hayatım.ömür boyu kimse böyle çekmez.çocuk işine gelince.asla evliliği kurtarayım diye düşünmedim.burda yanlış anlaşıldım.hep bunun hayalini kurduğum için bunu bastıramadım içimde.ama haklısınız.bu akşam eşimle çocuk istemediğimi biraz ertelememiz gerektiğini konuşucam.ama nasıl konuşucam nasıl dicem bilmiyorum.çok korkuyorum yine kavga çıkacak diye.bana davranışlarını çok üzüldüğümü nasıl anlatıcam bilemiyorum.dedim ya çok psikolojim bozuldu.sağlıklı düşünemiyorum..ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım nasıl konuşmalıyım..lütfen önerilerinizi bekliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?