eşimle boşanıyoruz...köprüde karşılaştık c.tesi, çocuk da yanımdaydı.bana baktı korka korka sonra hızlı hızlı gitti.çocuğa bakmadı bile.koruma kararı çıkarttım geçen ay, koruma süresi bitti.tehdit suçundan da şikayetçi olmuştum.sonra pazar kaşılaştık yine, gülerek geldi bana 'Bahar nasılsın dedi, iyiyim dedim, çocuğumu görmek istiyorum dedi.ben bişi demedim.sonra dedim ki 'tatlı tatlı boşanalım.lütfen' 'ben boşanmıyorum' dedi ve gitti.
Yüzüm onu görünce açtı, özlemişim, gülümsedim şöyle kocaman.kızlar kınamayın, kötü bir evlilik olsa da o benim beş sene kolum bacağımdı.bir alışkanlık var.
İki aydır çocukla görüştürmedim kızlar.çocuğun oyuncağını elinden alıp kıran bir babaydı o çünkü.gece yarısı evden annemin evine gitmiştik, evde kapıyı kırmıştı hani.Çocuk onu seviuyor, ara ara gidicem diyo.bugün eşimin telefonuna mesaj attım, 'çocuk senle görüşcek, görüntülü ara' diye, aradı.çocuk ona gülüyor, çocuğun yüzü gülüyor, o da diyor ki' evde bir sürü uçak var, gel oğlum gel, sen bana gel', 'annen orada mı, bahar orda mısın' diyor.'yanındaysım oysa'annem yok evde diyor', neredesin oğlum diyor.'bizim oğlan 'kedideyim'diyor, oysa kafedeydik.
oğlanla babası böylr görüştü işte.aslında ben kocamı özledim, onun yüzünü görmek sesini duymak istedim.biliyorum beni sevmiyor.ben kocamı karşılıksız seviyorum kızlar.onsuz yapamıyorum.ve dönmicem, dava devam ediyor ve edecek.
ama ben bu aştan nasıl kurtulum, kocamı nasıl unuturum, yengem bile diyormuş'bahar onu boşamaz, onu deli gibi seviyor 'diye...
böyle bir durum içindeyim.
