- 9 Temmuz 2015
- 860
- 428
- 103
- Konu Sahibi Karsiliksiz sevgi
-
- #1
Siz kocanızın değil acı çekmenin kölesi olmuşssunuzLütfen beni yargılamadan anlamaya çalışın çok hassasım çünkü..
Eşim kaba bencil bir insandır. Bi o kadar da bana evine çocuğumuza düşkündür bana karşı ilgisini sevgisini hep gösterir bişey olsa gel desem işi ne olursa olsun bırakıp gelir..
Ama söz konusu annesi olursa beni tek kalemde siler işte bu çok canımı yakıyor.
Beni bırakır diye korkumdan annesi bişey yapsa bişey dese susuyorum.
Sanırım ben aciz bir insanım kocamın ilgisi sevgisi olmassa en önemlisi kocam olmassa ölürmüşüm gibi hissediyorum..
Kocamın sevgisine muhtaç gibi hissediyorum kendimi.
Bir gün tartışmamızda ona ya ben ya annen dedim verdiği cevap beni yıktı cevap şu
"30 yıllık annemi 40 günlük karıma değişemem"
Şu an bunu yazarken bile paramparça oldu içim. madem ondan vazgeçemiyorum neden böyle bi soru sordum ki kendimi küçük düşürdüm sonra gelip bu adamla yaşamaya devam ettim..
Bu duygudan nasıl kurtulacam ben keşke ölsem diyorum. Ölsemde kurtulsam bu esaretten : kendi kendimi kapattığım bu zindan dan..
İkinizi de seçiyorum derdimya annen ya ben ne kadar klişe siz kimi secerdiniz cevabı kendinize verin şu kadarını söylüyorum kimse aşkından ölmüyor kimsenin sizinki biraz alışkanlık biraz da takıntı kendinize güveniniz olsun tabi saygınızda yoksa kimseden saygı göremezsiniz
siz kocanıza o şansı sunmuyorsunuz eğer onu sunsanız o soruyu sormazdınız emin olun ve evli olsam eşim ban bunu sorsa annem derim hiç düşünmedenİkinizi de seçiyorum derdim
Ya insan bu yüzden ölmek istermi hiççç...isteme öyle şeylerrr:) herkesin iyi ve kötü yanları var sen kocanı herşeyiyle kabul etmişsin annesine olan sevgisiylede kabul et. Zamanla buda değilecektir inan bana.. Yani annesiyle senin arandaki sevgi dengesini kuracaktır. Hem ya annen ya ben hiç hoş değil. Kocam bana söylese öle öle evlendiğim adamı sırf bu sözü için silerim.. Annesinin yeri ayrı senin yerin ayrı.. Üzme kendini lütfenLütfen beni yargılamadan anlamaya çalışın çok hassasım çünkü..
Eşim kaba bencil bir insandır. Bi o kadar da bana evine çocuğumuza düşkündür bana karşı ilgisini sevgisini hep gösterir bişey olsa gel desem işi ne olursa olsun bırakıp gelir..
Ama söz konusu annesi olursa beni tek kalemde siler işte bu çok canımı yakıyor.
Beni bırakır diye korkumdan annesi bişey yapsa bişey dese susuyorum.
Sanırım ben aciz bir insanım kocamın ilgisi sevgisi olmassa en önemlisi kocam olmassa ölürmüşüm gibi hissediyorum..
Kocamın sevgisine muhtaç gibi hissediyorum kendimi.
Bir gün tartışmamızda ona ya ben ya annen dedim verdiği cevap beni yıktı cevap şu
"30 yıllık annemi 40 günlük karıma değişemem"
Şu an bunu yazarken bile paramparça oldu içim. madem ondan vazgeçemiyorum neden böyle bi soru sordum ki kendimi küçük düşürdüm sonra gelip bu adamla yaşamaya devam ettim..
Bu duygudan nasıl kurtulacam ben keşke ölsem diyorum. Ölsemde kurtulsam bu esaretten : kendi kendimi kapattığım bu zindan dan..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?