Arkadaslar o kadar yoruldugumu hissediyorum ki anlatamam eşimin aileme olan soğukluğu uzaklığı, kendi kafasına buyruk davranması, kendi doğruları yanlışları, hep onun haklı olmasi artık yoruldum inanin ki.. Bugün kavgaliydik o erkenden yattı bende evi temizliyordum giymedigimiz kıyafetleri ihtiyacı olanlara verecektik neyse o ayırmış bende seçerken yepyeni gomlekler vardı bende seslendim bunları kardeşime vereyimmi giysin diye Hayır dedi sebep dedim babam istedi onları dedi bende atacaksın diye istedi dedim kavga büyüdü.. Hayır kardeşimin ihtiyacı yok aslında içimden geldiği için istedim.. bağırdı çağırdı.. Normal hayatımızda guleriz fakat çoğu zaman kavga , cok mutsuzum kızlar.. çekip gitmek kolay yaa sonrası ailem onlara bunu yasatamam. Benim için boşanmak büyük bişey değil ama onlar için öyle değil ne kadar onların yanımda olduğunu bilsemde onların yüzünü egemem

geçen ki olayimizda bosayacagim seni dedi yarın gidip boşanma davasını açıyorum dedi bende tamam aç ikimizde kurtulalim dedim boş ol boş ol boş ol dedi bana o kadar zoruma gitti ki anlatamam sonra biraz geçtikten sonra Özür dile yemeye çalıştı. Benden yüz alamayınca gene aynı oldu. Dengem bozuldu kızlar Annemin evine gittim 4 gün orda kaldım benim yanıma gelmedi bile babası aradı gel kızım konuşalım diye ısrar etti bende geldim eve konuştuk eşim affettirdi beni bir şekilde ama bi kaç saat sonra gene aynı... Düşünüyorum acaba bende mi bir sorun var diye kafam çok karışık ve gerçekten çok Üzgünüm. Beni en çok yaralayan da aileme karşı mesafesi halbuki ailem ne kadar seviyor onu benden daha fazla onemserler.. kızlar bana bir akıl verin biliyorum ; YA DEVEYİ GÜDERSİN YA BU DİYARDAN GİDERSİN... ama arada kaldım çok doluyummm