insanı tatilde tanırsının örneği olmuş
yok yaaa bunlarla kafeye de gitsem tanirmişim:)
manyaklardi
sonra arkadasim nihayet ayrildi, adam sehir degistirdi falan.
onda da şans iste hamile kalmis cok gec farketmis. adami bir sekilde ara tara buldu, 7-8 aylik hamileyken evlendiler.
konuda "erkege kizsinlar kadinin ne sucu var" denmis ama kendisine bu muameleyi hak gören, bu muameleyi yasayip hala seviyorum diyen, elini tutan insana kim niye saygi duysun ki? Hele ki elinde ayrilmak icin her imkan varken yine de devam eden...
bu da insanin kaliteisni gosteren birsey ve iyi egitimli / kocasina tekmeyi vursa da rahatca yaşayabilecek birinin bu muameleye göz yummasi bence kisi hakkinda cok sey anlatiyor.
ben de hayatimda boylelerini barindirmamaya calisiyorum.
bir baska arkadasimin uzak ulkeden sevgilisi var. adam her gelmeye sorun cikartiyor. bazen haftasonu rahatca takılmak isteyince cumadan kizi kiskirtiyor - kiz bagirip cagirinca "senden adam olmaz" diyip engelleyip pazartesi engeli aciyor. arkadasim da tum haftasonunu adami herkesin telefonundan aramakla geciriyor sapik gibi.
böyle sacma bir iliski ama yine benlik birsey yok diye arada kiza destek oluyordum, baskici ailesi var, adam geldiginde kiz evden erken ciksin diye sabah sabah zillerine basip onu evden aliyordum, geri evime dönüp uyuyordum falan:)))
adamin ucusundan bir gün once bu kiz aradi, cocugun ettigi hakaretleri anlatti , "engelledi beni" diye agladi etti. ben de dedim ki "bu kacinci? sen yutmus gibi baris, gelsin havalimanina o zaman da sen engelle, insan engellemek neyse görsün

gibi ortada kalınca" dedim. kiz hala "havalimanina gec gideyim ona ders olsun" modundaydi. sabah sabah onca dramayla beni de strese soktu. aksam tekrar yazdi, barismis cocukla.
cocukcagiz normalde oyle biri degilmis, yolculuk oncesi stresliymis sadece. zaten hakaret falan da etmemis, "problem yaratan kadin" demis sadece (kıyamisu)
ayy arkadasim bunca hakaretin engellenmenin ustune barisip elinde tonla hediyeyle cocuga gidip bir de 3 gun onunla sevgili sevgili zaman gecirecek olunca kizdan da sogudum (27 yillik arkadasim ve komsum).
"bana bir daha bu çocuğun adini bile anma, hakkinda birsey duymak istemiyorum" dedim.
kizla da birkac ay hic konusmadik. sonra şükür ayrılmış da yine normale döndük:)
ama bununla devam etse iletisimimi ciddi ölçüde keserdim çünkü bu ne ya
uzaktan da olsa bunca strese neden maruz kalayim ki?