Konu hem tüp bebek hem değil :)

Şuna bende öyleyim. Hiçbir akrabanın yanına gitmek istemiyorum. Kimseyle muhattap olmamaya çalışıyorum ne kadar uzak durursam durayım bazen denk gelip inanılmaz moral bozan insanlar var rabbim size melek nasip etmiş inşallah bizlere de nasip eder. Rabbim yavrunuzu ömür boyu gül dökülmüş yollarda yürütsün inşallah
 
Yollar çok engebeli zor ama sonu var umarım sonu güzel yere çıkar kucağına bebeğini almış kadınlar umut oluyor bize hepsi iyi ki var
 
Merhaba aynn bizi biz anlarız 3 aşılama 3 tüpbebek insanların bakışları hala bi çocuğun yokmu demesi kusurlusun demeleri en sonundada doktorum sen anne olamasın demesi beni yıldırmadı pes etmedim dedim sizin dediğiniz değil allahın dediği olur 4 cü tüpbebekte oğlumu kucağıma aldım 17 yıl sonra 33 yaşında anne oldum bu duyguyu tatdım rabbim isteyen herkese nasip etsin hamilelik haberlerine buruk bakardım ama ben en çok çocuklardan dua isterdim kendim için onların Saf temiz duaları kabul olur diye inşallah burda isteyen herkes anneliği yaşar duam bu
 
3 yıldır uğraşıyorum yaşım 31. Bir negatif tüp bebek denemem var 2. için bekliyorum. Rabbime şükrediyorum bir sorunumuz yok, bize sebepsiz inf. tanısı konuldu. Görünürde bir sebep yok. İlk zamanlar çok üzüldüm çok ağladım, sağlığım etkilendi. Ama artık içim soğudu galiba ne ağlamak geliyor içimden ne üzülmek. Kendimi parçalasam neye yarar ki ? Ben birilerini hamilelik haberini aldığımda seviniyorum dua ediyorum sağlıcakla kucağına alsın diye. Ama kolaylıkla hamile kalıp sosyal medya da sanki yıllarca beklemiş gibi şov yapanlara ayar oluyorum. Tamam, çok güzel bir duygudur sevdiklerinle paylaşmak istersin ama 500 tane hikaye/gönderi atmazsın ya Üstelik bebek için uğraşan akrabalarının/arkadaşlarının gördüğünü bildiğin halde...
 
kızlar bende benzer durumdayım. bizi bizden başka kimse anlayamaz evet. bu duyguyu yaşayan bilir.
dışardan öğüt vermek yada boşver demek kolay. insanın elinde değil bir kere.
bende 34 yaşındayım. 7 yıllık evliyim 3 senedir denememize rağmen olmadı. doktorlar sorun bulamadı infertelite dendi.
1 kere aşılama oldum sadece. her regl öncesi umutlandım ki hala umutlanıyorum. bir yanım yok yine olmayacak diyor bir yanım belli mi olur diyor.
karar verdim bende tüp bebek tedavisine başlayacağım bayramdan sonra
 
Bizi bizden iyi kimse anlamaz ki, hatta eşlerimiz bile.ilk transferimde pozitifi görünce havalara uçtum. Nasıl mutlu oldum anlatamam size. Opu sonrası yaşadığım ohss ye değdi dedim. Sonra artış var mı diye kontrolü versim artış yok, 2 günde bir tekrarladım. Doktorum o kadar kötü çıktı ki bende bir doktorum; anca bana düşük yapacaksın ama iğneleri kullan dedi. O moral bpzukluğunu anlatamam size,anca yaşayan anlar.şimdi 2.kez opu yaptırdım, transfer oldum. Dün sonucum negatif çıktı buz gibi bir negatif. Ailem eşim 2gün erken versin 31inde değişir dese de bu durumun en kötü yanlarından biri de ne biliyor musunuz benimde bir doktor olduğumu bu bomboş umut verme yalanlarına karnımın tok olduğunu unutmaları.hiçbir şeyin değişmeyecağini bildiğim halde yarın yine test vericem. Bile bile yine canım yanacak. Çocuğu olanlar ise bazen moral vermek yerine o kadar moral bozuyor ki.. boşver çocuk şart değil, ya engelli olsa, ya hayırsız olsa vs vs vs şafları çabasız hamile kalanlar için o kadar rahat söyleniyor ki. Tabii ki bende sağlıklı bi bebek istiyorum ama kim ister ki engelli bi yavrusu olsun, gözünün önünde elinden bir şey gelmesin ona yardım edemesin ama burda benim hissettiğim şey farklı. Bazen bakıyorum insanlara belki isyan ama çocuk bakmayana, çocuğa şiddet uygulayana çocukları var ben ise kucağım bomboş, umudum bomboş. Her denemede ihtimalin ne olduğunu kaça düştüğünü bilmek… şimdi kimden genelik haberi alsam o kişi için seviniyorum ama kendi halime üzülüyorum.belkide hiç çocuğum olmayacak omca çabaya rağmen diyorum. O kadar iyi anlıyorum ki o duyguyu.aynı anda hem arkadaşına sevinme hemde kendine acıma,üzülme.
 
Bazen bakıyorum insanlara belki isyan ama çocuk bakmayana, çocuğa şiddet uygulayana çocukları var ben ise kucağım bomboş, umudum bomboş

Bu cümleyi deli gibi üzüldüğüm zamanlarda çok kurdum. Evet belki isyan ama insan sorgulamadan duramıyor. Çocuğunun kıymetini bilmeyene tekrar çocuk veriyor, ya da cinsiyet ayırt edene istediğini veriyor kız ya da erkek.
Ya da çocuğu olduğu için kibirlenenlere 2.- 3. veriyor. Hikmetinde sual olunmaz...Hep diyorum umut etmekten başka çaremiz yok, bazen umut etmekten yorgun düşsekte.
 
Neden olmadı peki doktorlar bişy demedi mi bende bu ay tüp bebek tedavisine başladım yani yaşın çok da büyük değil olmayacak diye bişy yok bence hiç canını sıkma
 
Belki de bize en güzelini vereceği için bekletiyordur. Belki hayırlı değildir ne bileyim vardır bi hayır bu kadar uğraşıyorsak
 
Neden olmadı peki doktorlar bişy demedi mi bende bu ay tüp bebek tedavisine başladım yani yaşın çok da büyük değil olmayacak diye bişy yok bence hiç canını sıkma
Eşim kanser kaynaklı azosperm dondurulmuş spermlerle deniyoruz artı benim de amh düşük. O yüzden doğal yolla hamile kalmam sıfır
 
Hiç vakit kaybetmeden yapın bence. Çünkü yaş ilerliyor yumurta rezervi azalıyor kalitesi düşüyor falan filan
 
Canım kızlar,
Öncelikle en kalpten duygularımla her birinizin en kısa zamanda sağlıklı ve hayırlı gebelik haberleri almasını diliyorum Kıskançlık ya da üzülme duygusu da en az mutluluk kadar gerçek ve insanın elinde olmayan duygular. Herkesin de fıtratı farklı. Ben 1 senedir olmuyor diye üzülürken tek bir kazara ilişkiden hamile kalan ve teyze oluyorsunnn, valla bize de sürpriz oldu tek bir gecenin mahsülü diye mesaj atan arkadaşıma hiç de mutlu olamamıştım yani. Ama o an tabi ki hayırlı olsun, sağlıkla kucağına al diye mesaj atmaktan başka bir şey de yapamamıştım. Ben 1 senede hiçbir tedavi denemeden bu kırılma noktasına ulaşmışken 10 senedir sayısız tedavi deneyen hiç kimsenin hissettiği duygulara da ah çok yanlış, çok kötü diyemiyorum. Psikolojik yardım her zaman iyidir ama böyle düşündüğünüz için değil daha iyi hissetmek için alın eğer isterseniz derim ki belki de bunca zaman onu da denemişsinizdir.
Yine haddim olmayarak sadece çok yakınımda şahitliğini ettiğim bir hikayeyi de anlatmak istiyorum. 26 yaştan 40 yaşına kadar yurt içi - yurt dışı sayısız tedavi denemiş bir yakınım, 40 yaşında bu defteri kapadı ve koruyucu aile başvurusu yaptılar. Henüz 4 aylık bir bebek verildi şanslarına. Yani daha sağdan sola dönemeyen bir bebeğe anne babalık yapmaya başladılar. 1 seneden fazla oldu bebek artık yürümeye konuşmaya başladı. Ona öyle pırıl pırıl bir hayat sundular ki hem de. Üstelik bu tanıdığım kişi de hayatında ummadığı bir terfi aldı bebeği eve gelir gelmez. Tabi bu yüzden vermediler ama 14 yıldır kariyeri hep yerinde sayan ve anne olamayan bir kadın 2 ay içerisinde kariyerinin zirvesine ulaştı ve anne oldu. Ben karından değil, kalpten doğurdum dedi. Gerçekten de kalpten doğurdu, kalpten sevdi. Gözyaşlarının yerini uykusuzluktan yorulmuş gözler, yüzlerce tedavi ilaçları, iğneleri dolu odasını bir bebeğin eşyaları kapladı bir anda
Bu tabi ki kolay verilebilecek bir karar asla değil. Şartları da hiç kolay değil. Ama belli bir yol kat ettikten sonra bence düşünülmesinde de sakınca yok. Ayıp değil, günah değil. Hayatını değiştirdiğiniz o bebeğin sizin hayatınızda ne gibi değişiklikler yapacağını da deneyimlemeden bilemezsiniz. Beni yanlış anlamamanızı umut ederek her şeyin gönlünüzce olmasını diliyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…