- 7 Ekim 2009
- 566
- 202
- 333
Çok konuşan erkek de bi dert işte... tahmin edebiliyorum neler çektiğini canım. Allah yardımcı olsun hepimize... :çok üzgünüm:
Benim eşimde tam tersi. Acayip konuşur baygınlık gelir artık. İlten eve gelir işi anlatır, telefon eder anlatır. Bir de aklına birşey gelsin yapılacak birşey felan hemen arar söyler akşamı bekleyemez hatta yataktan kalkar telin programına yazar. Bir süre sonra dilemiyorum dinliyormuş gibi yapıorum. Ailem şehir dışından onlarla konuştuğunda telde yada gittiğimiz illallah gelir çünkü hayatındaki her detayı anlatır acayiptir o konuda. Bende konuşkanımdır annemde benden sıkılırdı ama ben bu kadar değildim yahuu... kayınvalidemler bile sıkılıyorlar hatta eşim beni görmeye geldiğinde biz çıkarken annesi aman az konuş gevezelik yapma diye uyarıyormuş. Kız istemede de aynen uyarmış biliyor oğlunun huyunu ama kardeşi tam tersi daha ağırbaşlı konuşkan ama eşimle alakası yok.
buklelikedi inan annenin dediklerine imrendim.annem de yerini ne zaman bulsa lafı sokar durur.biz 6 yıllık evliyiz.benimkide az konuşur.saygılıdır aileme ama muhabbet anlamında malesef sınıfta kalır.şimdi ne zaman annemler bize gelse yada biz gitsek bi süre sonra bizimkinin söyleyecekleri bitiyor ve ben geriliyorum.annemde her defasında "konuşmaz-soğuk-kızında ona çekmiş" vs bisürü şey söyler.onun için istemiyorum bir araya gelmelerini.annem konuşur konuşur bazen eşime doğru bakarak ben eririm biterim orda.eşimde anneme karşı pek sevgi beslemiyor farkındayım ama saygısızlık etmez.oturun gitmeyin der kalktıkları zaman mesela.ama işte ben kendime sorun ederken evde pek konuşmaz diye, annemleri takıyorum bide kafaya.çok yorucu ya çok sıkılıyorum bazen bundan
canım benim eşimde benim ailemde pek konuşkan değildir.hatta sıkılıp hemen internet başına koşar deli olurum.bende çok farklı bir evlilik ve eş hayal etmiştim.aynı snein gibi efendi ağır oluşu ilgimi çekmişti.hoppa olmasındansa ağır olsun dedim ama konuşsun.yani her alanda bilgi sahibi olsun yeri geldiğinde konuşabilsin deim ama olmadı maalesef.eşimin anladığı tek bişey var oda elektronik.sanki başka bişeyden çakmayan bi adam gibi gözümde.takmamaya çalışıyorum takarsam içimde büyütüyorum soruna dönüşüyor.bazen insanları olduğu gibi kabullenmek gerekir.bunu başarmakta güçtür fakat azim gerektirir.düşme üstüne..yalnız değilsin inan eşin gibi çok var.adam sanki kendi kabuğunda yaşıyor.evde ilgili ama dışarda pasif.napalım öyle kabullenicez bu yaştan sonra değiştiremeyiz kimseyi dimi..
Off off. ben de ilerde bunları yaşayacağımdan korktuğum için dertliyim ya bu kadar... Bana karşı da başlarda öyleydi, o yüzden tanıdıkça onlara da ısınır diye düşündüm ama olamıycak galiba... Annem-babam o kadar sıcak insanlar ki. Eşimi de çok seviyolar efendi, kibar biri falan diye ama aralarındaki diyalog maalesef benim istediğim gibi değil, hayal ettiğim gibi değil. Eşimin soğuk biri olduğunu hiç düşünmemiştim evlenene kadar. Evlendikten sonra bu bana çok batmaya başladı, konuşmaması. Beni en iyi sen anlarsın. "Elindekinin kıymetini bil, ne dertler var"diyolar ama ona bakarsan hep daha kötüsü var bu hayatta. her şeyin daha kötüsü var hep ki zaten. Sırf onları düşünüp mutlu olamıyor insan işte. Sevgi bakımından sorun yok. Eşim de annemleri çok sever, annemler de onu. Ama bu muhabbet olayı işte çok canımı sıkıyor. Eşim böyle biri olmak istemiyor aslında, ama bu saatten sonra ne kadar değişebilir ki?
Sen evlenmeden önce bunu farketmiş miydin? Bile bile mi evlendin? Hiçbir değişim olmadı mı peki? :sinifsinif:
canım ben eşimi yıllaaaarrdır tanıyordum zaten çocukluktan beri yani.ailelerde tanışıyor.yapısı budur ama tabi evlilikte nasıl olabileceğini çok tahmin edemedim.ailem zaten başta istemediler o yüzden hala etkileri devam ediyor.ama anneside şikayet eder mesela konuşmaz diye.ben aştım-alıştım da ailemle olan durumlarda bi türlü rahat olamıyorum malesef.ama değişmiyor eğer yapısı böyleyse.ama ailenle sorun yoksa niye dert ediyosunki.inan zamanla aşıcaksın sende alışacaksın bu duruma.gerçi zamanla sende sessizliğe bürünüyorsun o da ayrı bir mevzu.laelaelaelaelae
Arkadaşlar, ben 7 aylık evliyim. Her bakımdan çok iyi, efendi, kibar, beni çok seven, çok ince düşünceli, çalışkan, dürüst bi kocam var. Birbirimizi çok severek evlendik. Eşim öyle pek konuşkan biri değil. Ben bunu evli değilken de biliyordum ama ortamlara girdikçe, alıştıkça değişir ve açılır diye düşünüyordum. Ama olmuyor. Annem-babamla bile öyle çok fazla muhabbet etmiyor ve çok üzülüyorum. Ben, çok ilgilenmediği konularda bile konuşmaya çalışan, bıcır bıcır bi tipim ama eşim ağır-oturaklı biri. İlişkimizin başlarında bana da mesafeliydi, ama sonra öyle olmadı tabii ki, açıldı. Etrafıma da böyle olur diye düşündüm ama olmuyor maalesef. :1no2: Akrabalarım hep ona çok sessiz diyolar ve çok üzülüyorum. Hayalimde böyle biri yoktu galiba. Diğer bakımlardan hayallerimin üzerinde ama bu konu çok kafama takılır oldu. Bir ömrü onunla nasıl geçiricem diye çok büyütüyorum. Öyle çok fazla konuşan, her şeye atlayan tipleri de pek sevmem, erkek dediğin ağır olmalı tamam ama, çok mu fazla acaba biraz.
Bi de öyle çok sosyal bi tip de değil. Bana başlarda "senin gibi sosyal biriyle beraber olursam ben de sosyal olurum"demişti ama çok olamıyo. Evden zor çıkartıyorum :1no2:
Sizin eşleriniz nasıldır? Çok farklı mısınız siz de? bilmiyorumkismile
ailen neden istemedi ki ? bu sebepten mi?
benim ailemle bi sorun yok çok şükür. hatta onlar çok seviyolar da, ben çok takıyorum. hiç rahat ve mutlu değilim. girdiğimiz ortamlarda "acaba şimdi kendini rahat hissedecek mi, konuşacak mı"diye düşünmekten ben rahat olamıyorum. ve insanlar "çok durgunsun"diyo bana biliyo musun? ama ben bu duruma alışmak istemiyorum ki. ben evlenmeden önce bu kadar olacağını tahmin etmiyordum. kendi ailesiyle bile çok muhabbet etmiyor öyle. kafayı yemek üzereyim. evlilik terapistine gitmeyi planlıyorum kafamdaki bu düşünceler sebebiyle. gerçi terapist napsın bana artık bilmiyorum ama... bakalım. :çok üzgünüm:
bizimki ilgilidir benimle evde çok. ben muhabbet etsem eder. biçok konuda bilgisi vardır. kitaplardan, siyasetten, türkiyenin gündeminden falan muhabbet etmek ister benimle. ama gel gör ki dışarda bu kadar değil. eğer frekansı uyarsa birileriyle, o zaman konuşur çok. muhabbet eder. ama herkesle değil işte. benim tam istedigim gibi değil yani. o yüzden yol yakınken dönmeyi bile düşünüyorum bazen biliyo musun? ben de hoppa olmasındansa olgun olsun diyordum hep. o yönüne aşık olmuştum. kabul edemiyorum onu böyle bi türlü. ve ilişkimde bir adım ilerleyemiyorum bunu taktıgım için. evlilik terapistine gitmeyi düşünüyorum bu yüzden.
bazen de şey geliyor aklıma. bir gün eşimin yengesi gelmişti bize. çok iyi anlaştığı bir amcası var bunun, onun eşi yenge. eskiden meğerse amcası da öyleymiş. hiç konuşmayan, evden dışarı çıkmak istemeyen bi adammış. ama yengesi onu alıştırmış. beraber girdikleri ortamlarda sırf onu konuşturmak için laf atarmış ona. o da cevap vermek zorunda kalırmış tabii. öyle öyle açılmış. hatta sürekli ailesiyle ve aile dostlarıyla seyahat eden bi adam şu anda. bazen de böyle düşünüyorum işte... biraz rahatlıyorum o zaman. :sinifsinif:
ne kadar büyütmüşsün bu durumu kafanda
sen bunu sürekli takıp, konuşacak mı diye takip edip farkında olarak ya da olmadan adamın üstünde baskı kuruyorsan konuşacağı varsa da eminim konuşmuyordur. rahat bırak biraz adamı. kendini de tabii.
sen kocanı SEVMİYORSUN yorumum bu benim olmadı demek ısınamadın konuşmamasıda bir bahane sadece seven ayrılıcam demez durmadan sen daha lıç lıç şımarık yılışık olsun gülsün espiri yapsın diyosun öyle olmayıncada soğudun sevemedin sorun bu çözümde belki zamanla olur ama zor
ben konuşunca konuşuyor zaten. benimleyken çok daha fazla konuşkan. hatta benimle güncel haberlerden, filmlerden, kitaplardan konuşmak istiyor sürekli. çok kültürlü birisidir. kedi gibidir evde, sürekli peşimdedir. Ama diğer insanların yanında her zaman böyle değil işte. bu benim derdim.
dediğin gibi olumsuz yönlerden bakıp hayatı kendşne de eşine de zehir ediyorsun. sen tek değilsin ki bir sürü insan var böyle. eşimin teyzesi mesela hiç susmayan bir kadındır. ama eşi de ağzını açıp tek laf etmez. elbette kendi aralarında konuşuyorlardır. herkes adamın bu yapısını kabullenmiş durumda. değiştiremezsin ki. ben de sevdiğim ortamlarda çok konuşurum ama hoşlanmadığım bir yerse laf olsun diye konuşmam. eşim de öyledir. üstelik sen yapı olarak konuşkan biriymişsin. iyi işte oturup kendine dert edineceğine açığı sen kapat. sevmek karşındakini kusurlarıyla kabul edebilmektir. kimbilir eşin senin hangi huylarını görmezden geliyordur.
açıkçası ben de umran80 gibi sevgi eksikliği diye düşünüyorum. yoksa bu kadar eleştirel yaklaşmazdın. yine şikayet ederdin belki konuşmuyor diye ama eşin konuşmayınca sen kendini başkalarına rezil olmuş gibi hissetmezdin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?