- 4 Aralık 2014
- 2.782
- 1.406
- 158
bana sosyal fobi gibi geldi..
bana sosyal fobi gibi geldi..İnsanlarla konuşurken iletişim kurarken çok zorluk çekiyorum.iki lafı bi araya getiremiyorum.kafamda düşündüklerimi cümleye dökemiyorum bi türlü.ilkokuldan beri hep başarılı bi öğrenciydim.derslerim hep iyiydi ama özellikle son 5-6 yıldır bu iletişim problemini yaşıyorum.bu sene psikoloji bölümünü kazandım.inşallah mesleğime yansımaz bu durum.yazı yazarken kendimi ifade ediyorum ama dilime dökülmüyo cümlelerim.aslında bir de şöyle bi durum var.beni tanıyan insanlar pek konuşkan olmadığımı çekingen olduğumu bilirler, bu yüzden tanıdığım kişilerle konuşurken üstümde bi baskı hissediyorum.ama beni hiç tanımayan biriyle konuşurken daha rahatım. Mesela bugün hasta olan bi akrabamızı aradım geçmiş olsun demek için.ama saçma sapan cümleler kurdum yine telefonda. Bu durum çok canımı sıkıyo artık.aşamıyorum bi türlü...benim gibi olan ve ya bana tavsiye verebilcek olan varmı?
bunu herkes yaşıyo emin ol :)Evet yaaa bende de oluyor buhele de biriyle tartistigim zaman asla söylemek istediklerimi soyleyemiyorum donup kaliyorum. Sonrasi malum tabi, keske sunu da soyleseydim keske bunu da soyleseydim diye icim icimi yiyor.
Cevap sorunun içinde canım. Kendin demissin beni taniyanlar çekingen, konuşkan olarak bilir diye.Sende beyninine bunu yerlestirmissin ve tanidigin birileriyle konusurken hata yapamyim derken konusamiyorsun.Yapman gereken yeni tanistigin biriyle sürekli iletişim içinde olman ozaman kendine olan guvenin yerine gelir.Daha sonra bu arkadasinla o tanidigin yaninda konusamadigin kişilerin yanina giderek sohbet etmek inşallah anlatabilmisimdir.İnsanlarla konuşurken iletişim kurarken çok zorluk çekiyorum.iki lafı bi araya getiremiyorum.kafamda düşündüklerimi cümleye dökemiyorum bi türlü.ilkokuldan beri hep başarılı bi öğrenciydim.derslerim hep iyiydi ama özellikle son 5-6 yıldır bu iletişim problemini yaşıyorum.bu sene psikoloji bölümünü kazandım.inşallah mesleğime yansımaz bu durum.yazı yazarken kendimi ifade ediyorum ama dilime dökülmüyo cümlelerim.aslında bir de şöyle bi durum var.beni tanıyan insanlar pek konuşkan olmadığımı çekingen olduğumu bilirler, bu yüzden tanıdığım kişilerle konuşurken üstümde bi baskı hissediyorum.ama beni hiç tanımayan biriyle konuşurken daha rahatım. Mesela bugün hasta olan bi akrabamızı aradım geçmiş olsun demek için.ama saçma sapan cümleler kurdum yine telefonda. Bu durum çok canımı sıkıyo artık.aşamıyorum bi türlü...benim gibi olan ve ya bana tavsiye verebilcek olan varmı?
peki teşhisi ne doktorun? sosyal fobi mi dedi?Kizlar paxera ve dideral yazdi doktor bana . ben 30 yasindayim ve yıllarcabu fobi beni mahvetti tedavisi oolduğunu internette arastirinca öğrendim yoksa ölenekadar boyle yasicam sandim utanma kizarma bbeyninden kaynar su dokukuyo gibi yana yana kizarma hem de :) heyecandan kalbim agzimdan cikicak gibi GÜM GÜM atiyor zaten ses telleri sanki bozuk akort gibi gicirt gicrt ses cikariyor çok kotu bir durum tanimadigin veya tanidigin insanin karsisinda bi anda bu kadar şeyi yasiyorsun ve o insan halen senle konuşmaya calisiyor ortami terk edemiyorsun çok aci ya bencçok agladim bundan dolayı oz kendime çok güveniyorum çok akilli basarili bi insanim ama bu durum beni hep basarisizliga itmeye calisiyor buna rağmen yinede kendini göstermeye calisan basaridan yilmayan yapiya sahibim hem bu şekilde yasadim hem bu şekilde ayakta durdu. Meslegime sarildim yinede geçmiyor illa tedavi şart bence . doktor bana paxera yazdi bir ay kullanip tekrar gidicem yanina şuan yeniyim daha içimde biraz rahatlik var yani sora dideral yazdi sunum vb şeylerde yarim saat önceden yarim tablet al dedi bugün denemek için aldim yarim tablet ve harika bi ilaç bir tane kalp carpintisi yaşamadım azicik bile hissetmedim kalp atisinin yükselişini ve içimde anlamsiz kaygi heyecan bastirildi bi anda çok rahattim çünkü insan iç sesini iç dünyasındaki olan şeyleri hissettikce daha çok kizariyor fenalasiyor o yüzden çokrahat bir ggün geçirdim . inşallah paxerada tamamen siler atar bu sorunumu cunki tedavi edici ilac o sadecr diderali de arada bi icicem mutlaka çünkü çok rahatlik veriyor insana
Canım bunun adı sosyal fobi. Kendimce sebebini şöyle buldum. Kitap okuma falan denmiş; ama ben çok kitap okurum. Hep başarılı bir öğrenciydim. Akrabalarımız hep kendi çocuklarıyla mukayese eder, tabiri caizse sözlüye kaldırılardı lise dönemine kadar. Hal böyle olunca biri bişey sorduğunda sanki bir hatam bir açığım aranıyormuş gibi hissedip kabuğuma çekilmeye başladım. Bunu anca faaliyetlere, yabancı ortamlara girerek atabilirsin.
Ya konuyla alakalı değil ama söylemeden edemeyeceğim. O kedi ne kadar tatlı öyleNeymiş bu kayınvalideler böyle be sizi fena korkutmuşlar kızlar
İlginç olan yabancılarla konuşurken rahat olup yakınlarınızla konuşurken kontrolü kaybetmeniz.
Yakınlarınızın gözündeki imajınızdan rahatsızsınız bence, onları sizin hakkınızdaki düşüncelerini düşünmekten o anda anlatacağınız şeye odaklanamıyorsunuz.
Yani atıyorum ortamda bi geyik yapılıyor, sizinse aklınızda sürekli "bak yine sesim çıkmıyo, espri yapamıyorum, bi şey söyliyemiyorum, kesin yine böyle böyle düşünüyolar hakkımda" bu tarz düşünceler geçiyor.
Sizin hakkınızda bi görüntü oluşmuş utangaç, sessiz vs. diye, siz de bu görüntünün altında eziliyorsunuz, ona aykırı davranamıyosunuz .
Hakkımda ne düşünüyolar diye düşünmekten konuşulana odaklanamıyosunuz, aklınızdan her geçeni tartıp durmaktan konuşmaya dökemiyosunuz.
Bi cümlenin ortasında 50 kere düşününce o cümle toplanmıyo haliyle. Hatta yazıda iyi olup günlük konuşmada çuvallamanızın sebebi de yazının üzerinde ince düşünmeye elverişli olması.
Bunu çözmek için kendinizi yargılamaktan ve sizi yargıladıklarını düşünmekten vazgeçin. Kendinize veya karşınızdakilere değil o anki konu neyse ona konsantre olmaya çalışın. Tek başınıza başaramıyorsanız da destek alın derim. Umarım aşarsınız bu durumu.
Bide nankör derler kedilere, bak şuna hiç öyle duruyo mu :))Ya konuyla alakalı değil ama söylemeden edemeyeceğim. O kedi ne kadar tatlı öyle
bu arada konu sahibi arkadaşım kendini kasma insanlarla konuşurken.
sen kastıkça durum daha berbat olur.
rahat ol
Isin dogrusu yazan benle konusan ben arasinda korkunc bir ucurum var.. Cozum onerilerini merakla bekliyorum.İnsanlarla konuşurken iletişim kurarken çok zorluk çekiyorum.iki lafı bi araya getiremiyorum.kafamda düşündüklerimi cümleye dökemiyorum bi türlü.ilkokuldan beri hep başarılı bi öğrenciydim.derslerim hep iyiydi ama özellikle son 5-6 yıldır bu iletişim problemini yaşıyorum.bu sene psikoloji bölümünü kazandım.inşallah mesleğime yansımaz bu durum.yazı yazarken kendimi ifade ediyorum ama dilime dökülmüyo cümlelerim.aslında bir de şöyle bi durum var.beni tanıyan insanlar pek konuşkan olmadığımı çekingen olduğumu bilirler, bu yüzden tanıdığım kişilerle konuşurken üstümde bi baskı hissediyorum.ama beni hiç tanımayan biriyle konuşurken daha rahatım. Mesela bugün hasta olan bi akrabamızı aradım geçmiş olsun demek için.ama saçma sapan cümleler kurdum yine telefonda. Bu durum çok canımı sıkıyo artık.aşamıyorum bi türlü...benim gibi olan ve ya bana tavsiye verebilcek olan varmı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?