- 27 Haziran 2011
- 7.011
- 19.525
- 298
Merhabalar. 2 hafta önce yeni bir eve taşındım. Alt katımda yeni evli bir çift oturuyor. Onlar da bizden 1 hafta önce taşındılar.
Bir kaç gün önce dedemi kaybettim. Cenaze dolayısıyla 3 gün eve geç geldim. Çocuklarıma da ( biri 4 yaşında, diğeri 2,5) kayınvalidem gelip baktı sağolsun. Ufaklıklar ben evde yokum diye fazla azıtnışlar sanırım. Dün ben evde yokken alt komşu gelmiş ve çocukların koşmalarından rahatsız olduğunu söylemiş kibar bir dille.
Sorunum çocuklara söz geçirememem. Özellikle 4 yaşında ki oğlum yavrum koşma komşularımız rahatsız oluyor dedikçe inadına koşuyor. O koştukça ben geriliyorum çünkü kimseyle kötü olmak istemiyorum. Öyle bir dönemde ki hiç söz dinlemiyor. Kızım da onu taklit ediyor tabi.
Evin her yerine halı serdim daha az ses olsun diye. Dikkatini başka yöne çekmeye çalışıyorum ama maksimum 10 dk sonra yine zıplamaya,koşmaya başlıyor.
Önceki evimizde rahattık. Komşularla birbirimizi idare ediyorduk. Forumda okuyup çaresiz annelere üzülürdüm. Şimdi başıma geldi.
Delirmek üzereyim artık. Bana bir akıl verin nolur. Sürekli yapma,koşma diyen bir anne oldum. Bunu hiç istemiyorum.
Eşim bu akşam uğrayıp kusura bakmayın diyecek ama böyle ömür geçer mi bilmiyorum.
Bir kaç gün önce dedemi kaybettim. Cenaze dolayısıyla 3 gün eve geç geldim. Çocuklarıma da ( biri 4 yaşında, diğeri 2,5) kayınvalidem gelip baktı sağolsun. Ufaklıklar ben evde yokum diye fazla azıtnışlar sanırım. Dün ben evde yokken alt komşu gelmiş ve çocukların koşmalarından rahatsız olduğunu söylemiş kibar bir dille.
Sorunum çocuklara söz geçirememem. Özellikle 4 yaşında ki oğlum yavrum koşma komşularımız rahatsız oluyor dedikçe inadına koşuyor. O koştukça ben geriliyorum çünkü kimseyle kötü olmak istemiyorum. Öyle bir dönemde ki hiç söz dinlemiyor. Kızım da onu taklit ediyor tabi.
Evin her yerine halı serdim daha az ses olsun diye. Dikkatini başka yöne çekmeye çalışıyorum ama maksimum 10 dk sonra yine zıplamaya,koşmaya başlıyor.
Önceki evimizde rahattık. Komşularla birbirimizi idare ediyorduk. Forumda okuyup çaresiz annelere üzülürdüm. Şimdi başıma geldi.
Delirmek üzereyim artık. Bana bir akıl verin nolur. Sürekli yapma,koşma diyen bir anne oldum. Bunu hiç istemiyorum.
Eşim bu akşam uğrayıp kusura bakmayın diyecek ama böyle ömür geçer mi bilmiyorum.