- Konu Sahibi Gxuxlsxuxm Sultan
- #1
Galiba insanoglunun en büyük kabusu korkularindan olan korkusu.
Yüzlesmek ne demek, mümkün oldugu kadar büyük ve genis bir duvar örüyoruz onlarla aramiza....
Kabul etmek gerek bazen, acida olsa yutacagin ilac yutmak gerek....hayatin tüm artilarini normalmis gibi kabullenebiliyorsak eksilerinide kabul etmeli
Evet, ben kabul ettim ve yinede korkuyorum ....ama eskisi gibi korkularimdan kacmiyorum....ördügüm o duvari yiktim ve korkularimla yüzlesiyorum.
Onlar bana bakiyor ben onlara...artik kafami cevirmiyorum, göz göze dis dise misali bakisiyorsuz.
Hadi bakalim diyorum....Sizmi? Benmi?
Ne basimi egip ürkek gözlerle susacagim artik, nede kacacagim....
Belki onlari hicbir zaman tam olarak yok edemicem, belki bir ömür boyu onlarla yasicam, ama onlarinda hayatimi gölgelendirmesine izin vermicem artik. Bana bir defa verilen bu Hayati onlardan kacmakla zehir etmicem kendime....
Anladimki, en büyük korkum korkularimdan olan korkummus....bu nefesini ensemde hissettigim canavari ben kendim yaratmissim....ondan kacarak onu gözümde büyütmüsüm, kacmiyorum artik, durdum ve yüzüne bakiyorum....
Hala orda o canavar biliyorum, belkide hep orda olucak....lakin ondan kacan o korkak yok artik gün gelecek bunu anlayacak ve yok olacak.
Evet....burdayim....kacimicam.....korktugum icin kaybetmeyecegim artik.
Yüzlesmek ne demek, mümkün oldugu kadar büyük ve genis bir duvar örüyoruz onlarla aramiza....
Kabul etmek gerek bazen, acida olsa yutacagin ilac yutmak gerek....hayatin tüm artilarini normalmis gibi kabullenebiliyorsak eksilerinide kabul etmeli
Evet, ben kabul ettim ve yinede korkuyorum ....ama eskisi gibi korkularimdan kacmiyorum....ördügüm o duvari yiktim ve korkularimla yüzlesiyorum.
Onlar bana bakiyor ben onlara...artik kafami cevirmiyorum, göz göze dis dise misali bakisiyorsuz.
Hadi bakalim diyorum....Sizmi? Benmi?
Ne basimi egip ürkek gözlerle susacagim artik, nede kacacagim....
Belki onlari hicbir zaman tam olarak yok edemicem, belki bir ömür boyu onlarla yasicam, ama onlarinda hayatimi gölgelendirmesine izin vermicem artik. Bana bir defa verilen bu Hayati onlardan kacmakla zehir etmicem kendime....
Anladimki, en büyük korkum korkularimdan olan korkummus....bu nefesini ensemde hissettigim canavari ben kendim yaratmissim....ondan kacarak onu gözümde büyütmüsüm, kacmiyorum artik, durdum ve yüzüne bakiyorum....
Hala orda o canavar biliyorum, belkide hep orda olucak....lakin ondan kacan o korkak yok artik gün gelecek bunu anlayacak ve yok olacak.
Evet....burdayim....kacimicam.....korktugum icin kaybetmeyecegim artik.
