herkese iyi akşamlar. sözlümle ilgili bir korkum var, dışarıdan saçma gibi gelebilir ama korkuyorum işte. brnim babam dışarıdan çok sessiz, sakin, evcimen birisi gibi durur. aslında öyledir ağzı var dili yoktur ama ruhen de bizimle değildir. işten eve gelir kpltuktan kalkmaz, ev işlerine yardım etmez, kavga ettiğimizde ağzını bile açmaz, bizimle hiç ilgilenmedi, hala da ilgilenmez, bana harçlık vermesi dışında bir sevgisini görmemişimdir şu ana kadar. annem hep der aynı eve girinceye kadar anlamazsın, öyle olsaydı ben evlenmezdim diye. işte benim korkum bu. ya sevdiğim adam da babama benzerse? çocuklarıyla, eviyle hiç ilgilenmeyip her hafta sonunu annesinin yanında geçirirse? ya benim çocuğum da her babasıyla arkadaş gibi olan bir kız görünce gözleri dolarsa 
kafamdan atamıyorum bu düşünceleri, korkularımı. ben ne yapıyım, nasıl anlarım, nasıl anlaşılır?
kafamdan atamıyorum bu düşünceleri, korkularımı. ben ne yapıyım, nasıl anlarım, nasıl anlaşılır? 
