- 25 Ağustos 2018
- 681
- 951
- 53
- 44
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Korkuyorum.
- Konu Sahibi hanmadi
- Başlangıç Tarihi
- 5 Temmuz 2015
- 2.245
- 5.854
- 158
Ben üniversiteye ilk başladığım aylarda en yakın arkadaşım olacak Ayşe ile alışverişe çıkmıştık. Diş macunu seçerken ağlamaya başlamıştı. Şok oldum 
ne oldu bir yerin mi ağrıyor falan diyorum. Babamın yapması gereken alışverişi neden ben yapıyorum babam nerde diye haykırarak koyverdi kendini 
Alışacaksın
ne oldu bir yerin mi ağrıyor falan diyorum. Babamın yapması gereken alışverişi neden ben yapıyorum babam nerde diye haykırarak koyverdi kendini Alışacaksın
- 3 Ocak 2018
- 4.874
- 13.808
- 208
O andan çok tırsıyorum yaaa. Gelip bırakmasınlar istedim çünkü bırakıp gitmeleri daha çok koyar sanki. Nasıl dayandın ki
Ben de hic istemedim gelmelerini. Hem yol uzun hem de ayrilmak zor olur diye. Ama atandigim koy okulunu gormek istediler kiramadim. Babam illa okula gelip eksik gedik neymis bakmadan gidemezdi yani
Meslek aliskanligi. Adam mufettis denetlemeden doner mi? Nitekim oyle de yapti 
Kutuphanemizi kurdu. Kitaplar aldi. Kirik dolaplari, siralari, masalari tamir etti. Okulumuzu boyadi. Koylulerle falan tanisti. Ahbap oldu Son olarak da ilce milli egitim mudurumuze goz dagi verdi okulun diger ihtiyaclarini zahmet edip karsilasin diye. Sonra da icim rahatladi gidebilirim artik dedi ve gitti. Ah benim egitim neferi babam Dayanamadim zaten. Bir ay sonra haftasonu gittim yanlarina. Sonra iki ayda bir uc ayda bir derken alismisim iste
- 12 Ekim 2017
- 5.270
- 17.390
- 248
Aaaaa bu ben! Vallahi ben. Kendimi bu sebepten ağlarken görebiliyorum şuanBen üniversiteye ilk başladığım aylarda en yakın arkadaşım olacak Ayşe ile alışverişe çıkmıştık. Diş macunu seçerken ağlamaya başlamıştı. Şok oldum
Alışacaksın
Resmen Ayşe'nin acısını hissettim
- 12 Ekim 2017
- 5.270
- 17.390
- 248
Genelde öyle diyorlar, alışınca dönmek istemezsin diye. Teşekkür ederim evet onlar da benim açımdan düşünüyorlar neyse ki, karşı çıksalar daha çok üzülürdüm zannımca.
- 12 Ekim 2017
- 5.270
- 17.390
- 248
Ahahahaha bayıldım el atmasına çok tatlı yaaaaaBen de hic istemedim gelmelerini. Hem yol uzun hem de ayrilmak zor olur diye. Ama atandigim koy okulunu gormek istediler kiramadim. Babam illa okula gelip eksik gedik neymis bakmadan gidemezdi yani
Dayanamadim zaten. Bir ay sonra haftasonu gittim yanlarina. Sonra iki ayda bir uc ayda bir derken alismisim iste
Ellerinden öperim kendisinin 
Ben de mi öyle yapsam? Tek gün iznim olacak, zorlanırım ama arada gelirim belki 
- 12 Ekim 2017
- 5.270
- 17.390
- 248
Çok sağolun, keşke bavuluma koyup götürebilsem
Babaannem de başka şehirden buraya taşındı o yüzden zor, bir de hedefim yurtdışı... Yine de hayali bile güzel :)
- 25 Ağustos 2018
- 681
- 951
- 53
- 44
Sizin evinizin olması, kimseye muhtaç olmamanız, ortalama bir aileyi mutlu eder.
- 5 Temmuz 2015
- 2.245
- 5.854
- 158
Aynı Ayşe ilerleyen zamanlarda her makineye çamaşır atışında da annesini anıp ağladı. Ama sonra yaz tatillerinin neredeyse yarısını bile üniversite şehrinde geçirmeyi tercih eden birine evrildi.Aaaaa bu ben! Vallahi ben. Kendimi bu sebepten ağlarken görebiliyorum şuan
Ben 18 yaşımda evden çıktım. İki üniversite okudum. 31 yaşımdayım. Geçen sene ailemin yaşadığı ilçeye evlenerek döndüm. Tekrar başa dönsem 18 imde gider 30 umda dönerdim
- 28 Kasım 2010
- 42.568
- 141.413
- 798
- 15 Kasım 2016
- 17.146
- 52.866
- 598
- 33
Ben üniversite için gittim başka bir şehre, senden daha küçüktüm. Ben senin tersine çok hevesliydim gitmeye ama gittikten sonra çok kötü oldu benim için. Ne şehre alışabildim ne okula. Bazen yatakta ağlardım. 18 yaşındaydım sonuçta, her şeyi bir başıma yapmam gerekiyordu. Şehre alıştım, yavaş yavaş arkadaş edindim derken daha sonra yurttan ayrıldım, ayrı eve çıktım. Bu sefer de ayrı eve alışamadım, evde ses arıyordum; rüzgar sesinden bile korkuyordum. Köpek sahiplendim. Ondan sonra ayrı eve alışmam daha kolay oldu sanki; mezun oldum, geri dönmedim memlekete. İşimi burada buldum, burada nişanlandım, kız kardeşim üniversite okumaya buraya geldi. Düzenimi burada oluşturdum ben de tersine. Hep ailemle olsaydım, onların dizinin dibinde; belki bu fırsatlar elime geçmeyecekti, mutlu olamayacaktım. Denemeden bilemezsin ama, önünde sonunda ailenden ayrılacağın bir zaman gelecek. Senin de kendi aileni kuracağın bir zaman gelecek en basiti. Biraz hayatı tanı, ki bu kadar bağımlı bir düzenin varsa gerçekten ayrılma zamanın gelmiş demektir. Merak etme bu hayatta alışılmayan hiçbir şey yok. Umarım senin için her şey beklediğinden daha güzel olur :)
Bu cok mu dramatik bir olay bilemiyorum. Sebebi hep gidip yalnız yasama isteğimin olması. Vardı diyorum yapamadım, ailem fazlaca düşkün hep onları düşündüm. Nasıl olur, psikolojileri alısabilirler mi vs diye. Yurtdısına sadece 3 4 Ay gidip kalabildim.Şimdi de saglık sıkıntıları var gidemem. Ayrılmak bazen iyi gelir insana, yeni yerler ,yasamlar kesfetmek gerekir. Siz daha denemeden üzülüyorsunuz. Tecrübeleyin, sevmezseniz ailenizin kapısı size her zaman acık.
- 16 Temmuz 2015
- 361
- 610
- 103
ilkokuldan sonra ailemden ayrıldım. Korkudan ziyade heyecan ve merak duygusu yaşamıştım.Gittikten sonra akşamları yatarken üzülüyor hatta ağlıyordum. Sabah olduğunda bambaşka biri oluyordum mutlu, umutlu, heyecanlı...Üniversiteye tek başıma kayıt yaptım. ebeveynleriyle gelenleri yadırgıyordum:)hala yadırgıyorum.Kısacası zamanla daha güçlü bir yapıya sahip oluyorsunuz.Güzel şeyler olacak öyle düşünün...
- 3 Ocak 2018
- 4.874
- 13.808
- 208
Zamanla alirsin hic uzme kendini. Arada kacarsin sen deAhahahaha bayıldım el atmasına çok tatlı yaaaaa
ben aılemden ılk 12 yasımda ayrıldım antepden ankaraya tek basıma okumaya gıttım
sonra da antebe dondugumde yatılı okudum
korkacak hıc bırsey yok aksıne gec bıle kalmısım dıyeceksınız kendınıze guvenınız gelecek ayaklarınızın ustunde daha saglam duracaksınız bu sayede
gercek hayatı yasayacaksınız aılenızın kolu kanadı altında yasamak gercek yasam degıl cunku, kendınızı korumayı dogru kararlar vermeyı ogreneceksınız
bence bu bır sans ısteyenın elıne gecmıyor
hayırlısı olsun
sonra da antebe dondugumde yatılı okudum
korkacak hıc bırsey yok aksıne gec bıle kalmısım dıyeceksınız kendınıze guvenınız gelecek ayaklarınızın ustunde daha saglam duracaksınız bu sayede
gercek hayatı yasayacaksınız aılenızın kolu kanadı altında yasamak gercek yasam degıl cunku, kendınızı korumayı dogru kararlar vermeyı ogreneceksınız
bence bu bır sans ısteyenın elıne gecmıyor
hayırlısı olsun
- 4 Haziran 2018
- 2.692
- 2.425
- 83
Soyle dusunun kaybedecek neyiniz var yapamazsanz geri donersiniz olum yok yaİyi akşamlar herkese.
Kelimenin tam anlamıyla şuan hissettiğim şey korku. Hiçbir şey beni sakinleştiremiyor şuan, bir de burayı deneyeyim dedim. Ağlayarak yazıyorum öncelikle
Yarın gece evimden ayrılıyorum. Başka bir şehre gidiyorum çalışmak için. Öncelikle yaşadığım şehirde istediğim gibi bir kariyer olanağı yok. 22 yaşındayım ve bu yaşıma kadar hep ailemle yaşadım. Onları çok seviyorum. Dünyanın en iyi iki insanı bence. Ama kalabalık içinde özgüven problemim olduğunu düşünüyorum ve ailemle sonsuza kadar yaşayamayacağımı düşünerek böyle bir karar aldım. Kendi ayaklarım üzerinde durarak yaşamaya karar verdim yani...
1 hafta öncesine kadar her şey tamamdı ama 1 haftadır özellikle akşamları çok kötü oluyorum. Bugün sürekli ağladım. Elimde olsa gitmeyeceğim. Yıllarımı geçirdiğim evime bakıp bakıp ağlıyorum. İlk kez ailemden ayrılıyorum ve kim bilir ne kadar süre görüşemeyeceğiz. Evime de aylarca gelemem gibi. Çok korkuyorum. Gittiğimde ne bulacağımı bilmiyorum. Doğru bir karar verdim mi şuan ondan bile emin değilim, tek düşünebildiğim şey gitmek istemediğim. Sonsuza kadar annem ve babamla oturmak istiyorum.
Düşüncelerimi toplayabildiğim kadarıyla yazmaya çalıştım ama sizce doğru mu yapıyorum? Bunu sormak için de çok geç artık ama bilmiyorum, siz ailenizden kaç yaşında ayrıldınız? Alışılıyor mu gerçekten? Onlara gidip sarılmak istiyorum ama ağladığımı görüp üzülmelerini istemiyorum. Çok saçma bir durumdayım...
Benzer Konular
