Pko nun dört çeşiti var. Hepsi aynı değil. Kimi insan sorunsuz yaşar kimi insan gebe kalamaz tedavi gerekir.Yaşınız kaç ki doktor zaman daraliyo dedi ki pko bendede var kimse öyle demedi
Tmm biliyorum benimde tedavisiz kalınmayandan ama kendini üzmesin yani herşeyin hayırlısı olsunPko nun dört çeşiti var. Hepsi aynı değil. Kimi insan sorunsuz yaşar kimi insan gebe kalamaz tedavi gerekir.
konu sahibi, dr şu süreçte düşünme dememiş zaten. Tv lerde gördüğümüz olumsuz örnekler. Yüz katı olumlu örnek var ama onları duymuyoruz. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Var. Hem de 4 arkadaş. Çok şükür hiçbir sıkıntı yaşamadıklar. Bir bebiş 2 aylık oldu, ikisinin 40 ları çıktı hemen hemen, biri de 15 günlğkMerhaba
Korona salgininda hamile kalan sorunsuz geciren ve dogum yapanlar, tanidigi olanlar var mi?
Haberlerde surekli hamile lohusa bebek kayip haberleri gordugum icin soruyorum.
Şimdi durumlar nasil?
Pko luyum ve doktor elimi cabuk tutmam gerektigini zamanin daraldigini soyledi.
Tavsiyelerinizi duymak icin yaziyorum.
Merhaba, ben de pco'yum. 5,5 yıllık evliyim. 2017 yılında bir dr. söylemişti pco olduğumu. o dönem çok kilo almıştım, regl düzensizliğim başlamıştı. Kontrole öylesine gitmiştim. 2018 eylül ayından beri çocuk istiyoruz ama hiç gebelik olmadı. O süreçte 20 kg verdim. Şimdi 3 yıldır 60 kg'yum. Hiç değişmiyor. İlk 1 sene biz bekledik, kendi olur diye olmadı. Sonra dr.'a gittik 6 ay bekletti, sorun yok dedi. Pco olduğumu söylemedi. 6 ay sonra bir başka dr.'a gittim o da bir sorun olmadığını, pco olamayacağımı, bana pco teşhisini kimin koyduğunu sordu. Bekleyin, eğer olmazsa tedavi başlanır dedi. Halbuki 32 yaşındaydım. Sonra peşine covid çıktı, korktuk, danıştığımız dr.'lar hamilelerin nasıl çcouklar doğurduklarının bir istatistiğinin henüz olmaması sebebi ile biraz daha beklememizi, önümüzü görerek hareket etmemizi önerdi. (Aile hekimimiz.) Baktık olacak gibi değil, doğum yapanlar sağlıklı çocuklar dünyaya getiriyor, kötü vaka örneği çok az. 34 yaşından gün alıyorum. Yeniden karar verdik eşimle, tekrar yeni bir dr.'da tedaviye başladık.Bu kez yarım bırakmayacağız. Covid vs. dikkat ediyoruz elimizden geldikçe, biz de hiç yakalanmadık, her türlü tedbiri aldık, kimseyle de görüşmüyorum asla tedavi olduğum için. Ne kendimi, ne süreci, ne tedavimi hiçbir sebebin etkilemesine müsaade etmiyorum, elimiden geldikçe. Kalanı takdiri ilahi. İlk ay klomen tedavisine yanıt vermedi yumurtalarım, gelişmedi. Tedaviyi durdurduk. Sonraki ay klomen+yumurta geliştirici iğne ile denedik, 1 tane 21 mm yumurtam gelişti. Ovitrelle vuruldum ve doğal gebelik denendi. Şuan beklemedeyim. Olacak inşallah bizlerinde. Size de çok geçmişler olsun, kaybınıza üzüldüm. Ancak güçlü olan, Allaha sığının, inanın. Bizler de inşallah bir gün yaşayacağız nasibimizde varsa.Merhaba arkadaşlar bütün mesajları okudum. Ben de pco hastasıyım. Geçen Şubat ayında klomene başlamıştım. Martta korona çıkınca tedaviyi bıraktım. Canı veren Allah alan Allah dedim korunmadım. Zaten olmayacak diye düşünüyordum. Nisan ayında hamile olduğumu öğrendim. Çok sevindim tabii ama maalesef haziranda bebeğim gelişmediği için 9.haftada onu kaybettim. Kürtaj oldum. Hayatımda beni bu kadar sarsan bir şey olmamıştı. Hep 3 ay sonra yeniden olur diye beni teselli ettiler. Ağustosta kist ameliyatı geçirdim. Mecburen 4 ay daha ötelendi. Daha sonra kontrolde doktorum bana biraz öteleme yapmamı önerdi. Korona yüzünden tekrar bebek kaybedersem üzüleceğimi söyledi. En azından önünü gör aşı çalışmaları sonuçlansın falan dedi. Ben de mantıklı buldum yazz kullanıyorum şu an. Hem kist oluşumunu önlüyorum hem düzenli adet görüyorum. Ama şu aralar evlat isteği benim içimde bir kor gibi. Yakıyor beni. Ne yapacağımı bilemiyorum. Rabbim tüm hamilelere yavrularını sağlıkla kucağına almayı nasip etsin. Ben şu an bencilce mi davranıyorum. İsteyince hemen olmuyor ne yazık ki. Pco olanlar bilir. Şimdiye kadar hiç korona olmadım. Bir yıldır çok dikkat ediyoruz. Doktorumu dinlemeye devam etmeli miyim?
Merhaba, ben de pco'yum. 5,5 yıllık evliyim. 2017 yılında bir dr. söylemişti pco olduğumu. o dönem çok kilo almıştım, regl düzensizliğim başlamıştı. Kontrole öylesine gitmiştim. 2018 eylül ayından beri çocuk istiyoruz ama hiç gebelik olmadı. O süreçte 20 kg verdim. Şimdi 3 yıldır 60 kg'yum. Hiç değişmiyor. İlk 1 sene biz bekledik, kendi olur diye olmadı. Sonra dr.'a gittik 6 ay bekletti, sorun yok dedi. Pco olduğumu söylemedi. 6 ay sonra bir başka dr.'a gittim o da bir sorun olmadığını, pco olamayacağımı, bana pco teşhisini kimin koyduğunu sordu. Bekleyin, eğer olmazsa tedavi başlanır dedi. Halbuki 32 yaşındaydım. Sonra peşine covid çıktı, korktuk, danıştığımız dr.'lar hamilelerin nasıl çcouklar doğurduklarının bir istatistiğinin henüz olmaması sebebi ile biraz daha beklememizi, önümüzü görerek hareket etmemizi önerdi. (Aile hekimimiz.) Baktık olacak gibi değil, doğum yapanlar sağlıklı çocuklar dünyaya getiriyor, kötü vaka örneği çok az. 34 yaşından gün alıyorum. Yeniden karar verdik eşimle, tekrar yeni bir dr.'da tedaviye başladık.Bu kez yarım bırakmayacağız. Covid vs. dikkat ediyoruz elimizden geldikçe, biz de hiç yakalanmadık, her türlü tedbiri aldık, kimseyle de görüşmüyorum asla tedavi olduğum için. Ne kendimi, ne süreci, ne tedavimi hiçbir sebebin etkilemesine müsaade etmiyorum, elimiden geldikçe. Kalanı takdiri ilahi. İlk ay klomen tedavisine yanıt vermedi yumurtalarım, gelişmedi. Tedaviyi durdurduk. Sonraki ay klomen+yumurta geliştirici iğne ile denedik, 1 tane 21 mm yumurtam gelişti. Ovitrelle vuruldum ve doğal gebelik denendi. Şuan beklemedeyim. Olacak inşallah bizlerinde. Size de çok geçmişler olsun, kaybınıza üzüldüm. Ancak güçlü olan, Allaha sığının, inanın. Bizler de inşallah bir gün yaşayacağız nasibimizde varsa.
Ben pco olduğumu öğreneli çok oluyor çünkü benim adetlerim hep düzensizdi. 21-22 yaşlarındayken üst üste 4 ay adet görmediğimde doktor söylemişti ve o zamandan evlenene kadar hep ilaçlarla adet gördüm. Doğum kontrol hapı kullandım. Aslında bende hiçbir belirti yok. Yıllardır aynı kilodayım zayıfım. Ama pco hafiflemiyor. İlaç kullanmazsam adet olamıyorum. Şu an 29 yaşındayım ve evliliğimizin 3. Yılı. Çocuk istediğimde doktora gidip kontrolleri yaptırdım ve doktorum hemen klonun tedavisi önerdi. Benim istediğim ise doğal yolları denemek. Belki diyorum bu süreçte doğal yolları denesem belki olur. Bir umut işte. Hala korunuyor olmak beni üzüyor. Bütün bunlar nasip kısmet, her şeyin bir zamanı var. Acaba ben o nasibi itiyor muyum? Kafamda deli sorular. Bana bir tavsiyen olur mu? Bir kayıp yaşamak da benim için çok büyük acı. Asla sağlıklı bir gebelik geçiremeyecekmişim gibi hissediyorum. Hemen hamile kalıp doğuranlara imreniyorum. Canım benim inşallah en yakın zamanda yavruna kavuşturur Rabbim.Merhaba, ben de pco'yum. 5,5 yıllık evliyim. 2017 yılında bir dr. söylemişti pco olduğumu. o dönem çok kilo almıştım, regl düzensizliğim başlamıştı. Kontrole öylesine gitmiştim. 2018 eylül ayından beri çocuk istiyoruz ama hiç gebelik olmadı. O süreçte 20 kg verdim. Şimdi 3 yıldır 60 kg'yum. Hiç değişmiyor. İlk 1 sene biz bekledik, kendi olur diye olmadı. Sonra dr.'a gittik 6 ay bekletti, sorun yok dedi. Pco olduğumu söylemedi. 6 ay sonra bir başka dr.'a gittim o da bir sorun olmadığını, pco olamayacağımı, bana pco teşhisini kimin koyduğunu sordu. Bekleyin, eğer olmazsa tedavi başlanır dedi. Halbuki 32 yaşındaydım. Sonra peşine covid çıktı, korktuk, danıştığımız dr.'lar hamilelerin nasıl çcouklar doğurduklarının bir istatistiğinin henüz olmaması sebebi ile biraz daha beklememizi, önümüzü görerek hareket etmemizi önerdi. (Aile hekimimiz.) Baktık olacak gibi değil, doğum yapanlar sağlıklı çocuklar dünyaya getiriyor, kötü vaka örneği çok az. 34 yaşından gün alıyorum. Yeniden karar verdik eşimle, tekrar yeni bir dr.'da tedaviye başladık.Bu kez yarım bırakmayacağız. Covid vs. dikkat ediyoruz elimizden geldikçe, biz de hiç yakalanmadık, her türlü tedbiri aldık, kimseyle de görüşmüyorum asla tedavi olduğum için. Ne kendimi, ne süreci, ne tedavimi hiçbir sebebin etkilemesine müsaade etmiyorum, elimiden geldikçe. Kalanı takdiri ilahi. İlk ay klomen tedavisine yanıt vermedi yumurtalarım, gelişmedi. Tedaviyi durdurduk. Sonraki ay klomen+yumurta geliştirici iğne ile denedik, 1 tane 21 mm yumurtam gelişti. Ovitrelle vuruldum ve doğal gebelik denendi. Şuan beklemedeyim. Olacak inşallah bizlerinde. Size de çok geçmişler olsun, kaybınıza üzüldüm. Ancak güçlü olan, Allaha sığının, inanın. Bizler de inşallah bir gün yaşayacağız nasibimizde varsa.
Aminn canım, amin. Cümlemiz için duam/temennim bu. Kalpten dua ediyorum.Ben pco olduğumu öğreneli çok oluyor çünkü benim adetlerim hep düzensizdi. 21-22 yaşlarındayken üst üste 4 ay adet görmediğimde doktor söylemişti ve o zamandan evlenene kadar hep ilaçlarla adet gördüm. Doğum kontrol hapı kullandım. Aslında bende hiçbir belirti yok. Yıllardır aynı kilodayım zayıfım. Ama pco hafiflemiyor. İlaç kullanmazsam adet olamıyorum. Şu an 29 yaşındayım ve evliliğimizin 3. Yılı. Çocuk istediğimde doktora gidip kontrolleri yaptırdım ve doktorum hemen klonun tedavisi önerdi. Benim istediğim ise doğal yolları denemek. Belki diyorum bu süreçte doğal yolları denesem belki olur. Bir umut işte. Hala korunuyor olmak beni üzüyor. Bütün bunlar nasip kısmet, her şeyin bir zamanı var. Acaba ben o nasibi itiyor muyum? Kafamda deli sorular. Bana bir tavsiyen olur mu? Bir kayıp yaşamak da benim için çok büyük acı. Asla sağlıklı bir gebelik geçiremeyecekmişim gibi hissediyorum. Hemen hamile kalıp doğuranlara imreniyorum. Canım benim inşallah en yakın zamanda yavruna kavuşturur Rabbim.
Benim doktorum her şeyi pat pat söyleyen bir adam. Senin doğal yollarla olmaz çok düşük ihtimal dediğinde bu işlere hiç başlamamıştık bile. Alanında çok iyi bir doktor olduğuna inanıyorum ama eşim doktoruma bir daha gitmememi istememişti. Biraz moral bozuyor. Düşük olayında da tüm kötü gelişmeleri kendisinden öğrendiğim için sanırım yeni bir doktorla başlamam benim için iyi olacak. Eskiyi hatırlamak istemiyorum. Psikoloji her şeyi etkiliyor bence. Sanırım yeni bir plan yapmak bana iyi gelecek. Çünkü bu ara o kadar belirsizlikler içindeyim ki. Sağlık problemlerinden bu yıl çalışmıyorum. Hep evde olmak üstüne corona her şey beni o kadar etkiledi ki resmen bunalımdayım. Yediğime içtiğime dikkat etmiyorum resmen kendime ve hayata küstüm. Yazdıkların bana ışık oldu. Şu an silkelendim. Kendime iyi bakmazsam nasıl olur ki.Aminn canım, amin. Cümlemiz için duam/temennim bu. Kalpten dua ediyorum.
Canım; pozitif düşün, olumlu ol, tedbir al ve karar verdiğin/vereceğin dr. ile tedavi programını/zamanını tekrar görüş. Daha net bilgiler ile tarihler ile beklersen, önünü görmek/bilmek ve beklemek seni daha rahat ettirecektir. Belirsizlikle beklemek daha zordur. Tıbbi bir problem yoksa eğer başlamak istiyorsan bunu dr.'unla mutlaka açık açık paylaş. Evet, riskli bir süreçteyiz ama hala her gün yüzbinlerce çocuk dünyaya geliyor tüm dünyada. Hekim gözüyle, tıbbi verilerle hareket ettikleri için bekle diyorlar. Haklılar. Fakat ortak karara hekim ve siz varabilirsiniz. Açıkça konuşun.
Tavsiye olarak şunu söyleyebilirim; hep negatiftim, hep tam tedaviye başlayayım dediğim dönemlerde sürekli dünyevi aksilikler yaşadık. Maddi/manevi. Ve ben hep şuna inanmıştım o dönem. Ne zaman tedaviye başlamaya niyetlensem aksilik oluyor psikolojisinden çıkamıyordum. Keza, bu aksilikleri kendime çağıran bendim bence. Çünkü inancım hep negatif ve o şekildi. Negatiflikler de bi şekilde beni bulmayı başarıyorlardı. Ben de hiç hamile kalamayacağıma inanıyordum.
Sonra Aralık ayında ilk tedavime başladığımda yine tedirgin, paniktim. Her yumurta ölçümüne panikle gidiyordum ve ellerim buz gibiydi. Gergindim. Yumurtalarım büyümedi. Tedavi iptal oldu. O ay boş geçti.
2. tedavimde bu ay daha sakin kalmaya gayret ettim. Kendimi negatif her düşünceden sıyırmaya çalıştım. Tam aksine ne kadar güzel ve pozitif düşünürsem; planlar sanki lehime işliyor gibiydi. Güldüm, eğlendim, diziler izledim, kitap okudum, bir hobi odam var ve oturup bir şeyler ürettim. Düşünmemeye çalıştım. Yumurtalarım gelişti, bir tanesi çatlamaya uygun boyuta geldi ve çatlatma iğnesini yaptık. Bekliyorum. Beklerken dua ediyorum. Sabır ediyorum. Negatif olsa bile beni şu mutlu etti; yumurtam bir şekilde büyüdü. Sonrası gelir zaten. Ama şimdi, ama sonra. Gerisi Allah'tan. Nasip/kısmet.
Ben nelere dikkat ediyorum bir de onları yazayım:
* Kesinlikle kilomu kontrolde tutuyorum.
* Bol su içmeye çalışıyorum.
* Folik asit kullanıyorum. (Şuan korunsan bile, bir kaç ay sonra tedavi olmayı planlıyorsan yine de başla/kullan derim.)
* Her gün D vitamini kullanıyorum. (Aile hekimin istediğinde verecektir.)
* Mevsim meyve ve sebzeleri tüketmeye özen gösteriyorum.
* Normalde yumurta sevmem ama tedavi sürecinde her gün haşlama ve ya omlet yumurta tüketiyorum. (Yumurta, kadın yumurta kalitesi için çok faydalıymış.)
* Yeşil yapraklı otlar; roka, tere, maydanozu kahvaltılarda almaya çalışıp, havuç, turp, kıvırcık ve pancar turşusunu da (kendim pancar turşusu kurdum) karıştırarak salata olarak tüketiyorum. Pancar pco'lularda çok faydalı bir besinmiş. Yabancı bir kaynaktan okumuştum.
* Çiğ kuruyemiş, özellikle ceviz yiyorum. (Günde 2 tane falan.)
* Kuru kara üzüm yiyorum.
* Çay; günde 8 bardağı geçmeyecek şekilde, çok demli olmadan içiyorum. (Kahve zaten hiç içmem.)
* Balık tüketmeye ve fırın/buğulama yöntemi ile pişirmeye çalışıyorum.
* Düzenli yürüyüş ve fırsat buldukça evde pilates yapıyorum.
* Nişasta, un, şeker ve hazır gıda kullanmıyorum. (Sadece canım çok istediğinde börek vs kendim yaparak yiyorum.)
* Dr.'um bana kesinlikle bu süreçte ''yeşil çay ve adaçayı'' içmememi söyledi. Özellikle vurguluyor her gittiğimde.
* Vee bol dua, kalpten/içten tevekkül, pozitif yaklaşım, bu gün olmasa da bir gün olacağına olan tam inancım ile yola devam ediyorum.
Allah yardımcımız olsun, hepimizin. Hepimiz güzel haberler paylaşabilelim inşallah.
Amin canımmm.Benim doktorum her şeyi pat pat söyleyen bir adam. Senin doğal yollarla olmaz çok düşük ihtimal dediğinde bu işlere hiç başlamamıştık bile. Alanında çok iyi bir doktor olduğuna inanıyorum ama eşim doktoruma bir daha gitmememi istememişti. Biraz moral bozuyor. Düşük olayında da tüm kötü gelişmeleri kendisinden öğrendiğim için sanırım yeni bir doktorla başlamam benim için iyi olacak. Eskiyi hatırlamak istemiyorum. Psikoloji her şeyi etkiliyor bence. Sanırım yeni bir plan yapmak bana iyi gelecek. Çünkü bu ara o kadar belirsizlikler içindeyim ki. Sağlık problemlerinden bu yıl çalışmıyorum. Hep evde olmak üstüne corona her şey beni o kadar etkiledi ki resmen bunalımdayım. Yediğime içtiğime dikkat etmiyorum resmen kendime ve hayata küstüm. Yazdıkların bana ışık oldu. Şu an silkelendim. Kendime iyi bakmazsam nasıl olur ki.
Gerginlik ve stres konusunda insanın elinden bir şey gelmiyor. Geçen sene bu zamanlar benim de yumurtam gelişmedi. Bir tane gelişti çatlatma iğnesi oldum ama tutmadı. Tedaviye ara verip umut kestiğim zaman gebe olduğumu öğrendim. Doktorum ilacın etkisinin birkaç ay devam ettiğini o yüzden gebelik gerçekleştiğini söyledi. Halbuki ben kendi kendime gebe kaldığımı düşünüp sevinmiştim. Sen de rahatlamaya çalışmaya devam et. Emin ol çok etkili. Hobi odası çok güzel olmuş. Ben de yağlı boya resim yapıyordum ama canım hiçbir şey yapmak istemediği için ara verdim. Spor yapmıyorum. Demiştim ya hayata küstüm. Yakınlarından kimseyle paylaşamamak da acı. Sen çok iyi gidiyorsun maşallah. Spor ve düzenli beslenme ile güzel sonuç alacağına inanıyorum.
Açıklamaların için çok ama çok teşekkür ederim. Beni gerçekten çok fazla aydınlattın. Senin yaptıklarını ben de yapmaya başlayacağım. Bir kağıt kalem alıp yazacağım şimdi. Hayırlı haberlerini de bekleyeceğim. Çok yakında sevindirici haberi alacağını hissediyorum. Lütfen beni haberdar et. Allah yardımcımız olsun
Haklısın açık sözlü olmak güzel ama düşük sürecinde anladım onun üslübunu. Gittiğim diğer doktorlar da aynı şeyi söyledi ama üslup farkıyla. Canımı sıkan o sanırım. Sert ve duygusuz söyleyişi. Gerçeklerden kaçmak nereye kadar tabii haklısın.Amin canımmm.
Dr.'unun açık sözlü olmasına hiç üzülme. Sevin. Söylememesi, umut verip olmaması daha feci. Benim dr.'um da açık sözlü. Bana açık açık senin yumurtaların klomen ile gelişmez, dozu artırmaya gerek yok. Direk iğneye geçeceğim öbür ay dedi. O ay eve gelip ağladım, üzüldüm. Sustum. İçime kapandım. Ama öyle teslim olursam her gerçeğe, aşağı çekersem enerjimi hiç ilerleyemem.
Bu ay tamamen akışa teslim olmak derler ya öyleyim. Hadi sen de kendin için, metabolizmamız böyle işliyorsa bunun için yapman gerekenleri yap ve akışa teslim ol. Küsme. Küsmek için çoook erken. Daha çok genciz.Göreceksin, daha güzel şeyler olacak.
O kimseyle paylaşamamak duygusunu öyle iliklerimde biliyorum ki; ben hem tedavi sürecimi kimseye söylemedim. Hem sosyal medya kullanımımı azalttım. Sebebi; (bu tamamen kişilerin tercihi saygı duyuyorum.) Herkes bebeğini, bebek haberini, bebek beklediğini, 2. hamile olduğunu (kızım/oğlum abla/abi oluyor) vs diye paylaşıyor. Ya da işte bizim de bir hamile fotoğrafımız olmasın mı? diye pat webe yüklüyor. İster istemez çabayla çocuk sahibi olmaya çalışanın bu tür şeylere maruz kalması kişiyi biraz dibe çekiyor.
Ben hep derim eşime, hayatımda hiçbir şey kolay/pat diye olmadı. Her şeyi kendim çabalayarak elde ettim diye. Aynı şey evlat için de geçerli sanırım diyorum. Ne çaba gerektiriyorsa onu göstereceğiz.
Sen, ben, biz. Bizim gibi herkes. Burada bizi, bizim gibi olanlar anlıyor. Bizim sevincimizi/üzüntümüzü bizlerle aynı yoldan geçenler hissedebiliyor. Normal yaşamımızdaki, sosyal medyadaki kişiler kötü demiyorum, fakat bizim baktığımız pencereden bakamayacaklardır. Yananı, yanan anlar. Güleni gülen.
Bol şanslar canım.
Sen de benim duamdasın. Ve yalnız değilsin. Kalbine sarılıyorum. Sevgiyle.Haklısın açık sözlü olmak güzel ama düşük sürecinde anladım onun üslübunu. Gittiğim diğer doktorlar da aynı şeyi söyledi ama üslup farkıyla. Canımı sıkan o sanırım. Sert ve duygusuz söyleyişi. Gerçeklerden kaçmak nereye kadar tabii haklısın.
Sosyal medya beni bitiren şeylerden biri. O kadar haklısın ki. Ben aylarca instagrama bakamadım. Yeni yeni bakıyorum. Bir bakıyorum en yakınlarımdan ünlülere herkes ama herkes hamile! Ben corona var bekleyeyim diyorum millet hiç düşünmüyor. Kendimi enayi gibi hissediyorum. Bütün ünlüler hamilelik geçiriyor doğuruyor. Ben mi abartıyorum diyorum. Kendime kızıyorum, etrafımdaki o her şeyini paylaşanlara kızıyorum, doktoruma kızıyorum. Bu aralar herkesle kendimle olduğum gibi kavgalıyım.
Biliyor musun benim de şu hayatta hiçbir şeyim pat diye olmaz. Mutlaka ama mutlaka onun için çabalamam onu beklemem gerekir. Ben de bunu çok düşünürüm. Bu da benim sınavım derim. Allah dermansız dert vermesin.
Kesinlikle öyle burada birbirimizi hissediyoruz, duygularımızı paylaşıyoruz. Sana tekrar teşekkür ediyorum. Küçük bir el kitapçığına tavsiyelerini yazdım bile. Her gün dua edeceğim sana. İnşallah amaçlarımıza ulaşacağız.
gecmis olsunMerhaba, ben de pco'yum. 5,5 yıllık evliyim. 2017 yılında bir dr. söylemişti pco olduğumu. o dönem çok kilo almıştım, regl düzensizliğim başlamıştı. Kontrole öylesine gitmiştim. 2018 eylül ayından beri çocuk istiyoruz ama hiç gebelik olmadı. O süreçte 20 kg verdim. Şimdi 3 yıldır 60 kg'yum. Hiç değişmiyor. İlk 1 sene biz bekledik, kendi olur diye olmadı. Sonra dr.'a gittik 6 ay bekletti, sorun yok dedi. Pco olduğumu söylemedi. 6 ay sonra bir başka dr.'a gittim o da bir sorun olmadığını, pco olamayacağımı, bana pco teşhisini kimin koyduğunu sordu. Bekleyin, eğer olmazsa tedavi başlanır dedi. Halbuki 32 yaşındaydım. Sonra peşine covid çıktı, korktuk, danıştığımız dr.'lar hamilelerin nasıl çcouklar doğurduklarının bir istatistiğinin henüz olmaması sebebi ile biraz daha beklememizi, önümüzü görerek hareket etmemizi önerdi. (Aile hekimimiz.) Baktık olacak gibi değil, doğum yapanlar sağlıklı çocuklar dünyaya getiriyor, kötü vaka örneği çok az. 34 yaşından gün alıyorum. Yeniden karar verdik eşimle, tekrar yeni bir dr.'da tedaviye başladık.Bu kez yarım bırakmayacağız. Covid vs. dikkat ediyoruz elimizden geldikçe, biz de hiç yakalanmadık, her türlü tedbiri aldık, kimseyle de görüşmüyorum asla tedavi olduğum için. Ne kendimi, ne süreci, ne tedavimi hiçbir sebebin etkilemesine müsaade etmiyorum, elimiden geldikçe. Kalanı takdiri ilahi. İlk ay klomen tedavisine yanıt vermedi yumurtalarım, gelişmedi. Tedaviyi durdurduk. Sonraki ay klomen+yumurta geliştirici iğne ile denedik, 1 tane 21 mm yumurtam gelişti. Ovitrelle vuruldum ve doğal gebelik denendi. Şuan beklemedeyim. Olacak inşallah bizlerinde. Size de çok geçmişler olsun, kaybınıza üzüldüm. Ancak güçlü olan, Allaha sığının, inanın. Bizler de inşallah bir gün yaşayacağız nasibimizde varsa.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?