Artık usandım, bıktım bu öğretmen düşmanlığından. Bu nefrete nasıl ulaştınız bilmiyorum ki. Devamlı bir aşağılama, hor görme. Hayır kimse bizi elimizden tutup sınıfa sokmadı ki öğretmen olmak için. İstedik, hedeflerimizi ona göre koyduk, çalıştık olduk. Kimsenin tekelinde de değil zaten öğretmen olmak. Hala çoğunuzun şansı da var. Bu sene çalışır seneye sınava girersiniz, çenenizi bizim için yormanıza gerek yok. Sonra da gider okulda, evde nerde isterseniz yatarsınız daha ne diyeyim ki.
Hayır emeklerime yazık diyorum artık. 2,5 aydır canım çıktı öğrencilerimin bu süreçten en az hasarla çıkmaları için neler yaparım diye düşünmekten. Gece uyurken bile proje düşündüm. Telim 24 saat açık, soru çözümü mü dersin, psikolojik destek mi dersin, veli-öğrenci ilişkisini düzenleme mi dersin. Her sınıfıma normal okul açıkken kaç saat ders veriyorsam o kadar canlı ders yaptım, idaremin bile haberi sonradan oldu, yani laf olsun diye değil. Hatta başka okuldan arkadaşımın sınav hazırlık öğrencilerine bile bir ay hiçbir karşılık beklemeden ders anlattım seve seve, ihtiyaçları varmış. Müfredatımı bitirdim, tekrarlar yapıyorum. Bugün çağırsalar koşa koşa okula giderim. Yapmadığım şey de değil, kaç yaz-kış tatilimde (2 senedir ara tatil yapmadım, meb görevlendirmesi olduğu için, ihtiyaçtır dedim seve seve gittim) ihtiyaç oldu her zaman gittim, yeri geldi evrak işine yeri geldi kayıt işine yer geldi temizlik işine(hiç biri görev tanımım değil)
Kendi çocuklarım hep geri planda kaldı, yazık değil mi onlara.
Kulaklarımı boş insanlara kapıyorum çoğu zaman ama ben de insanım, hele bu aralar lanet olsun dedim artık böyle cahil sohbetlerinden. Pişman ettiriyorsunuz her şeye. Allah yolunuzu kalbiniz gibi etsin ne diyeyim.
(Bir iç dökmedir, aşırı mutsuz ve kırgınım artık)