Kötü bir anneyim ben :(

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Altisapka .!.:
Sabırlı olmaya çalışalım arkadaşım uyumasıni beklerkenki gerginligimizi hissedip daha da uyumuyorlar bence..bı de benimki doğduğundan beri gece uyuyan bebekti baştan uyumasaydi naparmisim acaba
Genişletmek için tıkla...

bir gün iki gün üc gün... ama insan kendi bitkin uykusuz olunca dayanamiyor. annemi aradim. büyüklerde olmasa. yarin bir iki saat alicak sessizce temizlik yapa bilim diye...

aklim almiyor. seker delisi kendileri. yemek yedi 3 kasik. anneee seker anne seker tamam ama sadece bir tane yavrum tamam anne. eee napti geldi ikinciyi istedi. annecim olmaz birtane diye anlastik. nasil kizarip morardi. arkami döndüm nasil isirdi baldirimi daha 3 yasina yeni gircek nerden görüyor nerden ögreniyor. ne alaka ne bu krizler. bi biz mi cocukolmasini bilemedik hala sinirden catliyorum resmen

istedigi olmasin eline ne gelirse firlatiyor. kac kere cayini duvara firlatti. noluyoruz oluyorum artik. kendimi zor tutuyorum.

nerde yalnis yaptim ben yaptim nasil yaptim
 
öğle uykusu 13.30 u geçmesin muhtemelen gec bi ogle uykusu yaptı ,uykusu yoktu o yuzden boyle durumlarda alın kucağınıza mutfaga gidin ona yiyecek yada içecek rahat bsyler sut olur ayran olur yapin kendinize de bi kahve gevşeyin bi tur da evde dolanın yatın benim kizim 4 yasinda her aksam yatırma problemi yaşıyorum kaçıyor ,oynamak istiyor ,falan filan muzurluk tamamen onunki sinirleniyorum bende ama ogretmeni ciddî olun dedi bizimki maglum buyuk bi de iki haftadir azıttı iyice ,kardesi de olacak az kaldi napcam bilmiyorum bende calisiyorum memurum bi hastanede stresli yer maglum hastane oyle yani sabir ne yapalim
 
3 yaş sendromu bizim ki de bi ara isirmaya alışmıştı unutuyor ya sonra bi ara tırnak yedi unuturduk yani hayat hep böyle anne olmak gerçekten zor
 
Çok yüklenmeyin kendinize belli ki zor zamanlardan geçiyorsunuz.insaniz hepimiz her zaman aynı sevecenlikte olmayabiliriz.
 
Neden annelik kavramına günümüzde bu kadar yüklenildiğine anlam veremiyorum.
İnsanın olduğu yerde kusurlar olur.
Keşke olmasa ama kesinlikle olur işte.
Psikoloji sadece çocuklara özgü bir şey değil, derin yaralar da öyle.
Bu şekilde bakıyorsak yaşlı psikolojisi, cahil psikolojisi, yaralı psikolojisi diye diye
yaklaşmak gerek herkese. Hani yaklaşabiliyor muyuz?

İyi değilizdir, hastayızdır kızarız, sesimiz yükselir olabilir.
Şefkatli davrandığımız anlar durumu toparlar.

İnsan kendini ya da başkalarını parça parça değil bir bütün olarak değerlendirmeli.
 
Sert yazmış olabilirim. Ama konunuz bana sanki vicdaninizi rahatlamak için açılmış gibi geldi. Evet sorunlariniz olabilir ama yetişkin olan sizsiniz. Kendinizi regule etmek zorunda olan sizsiniz.
Çocuk konusunda çok hassasım. Çünkü gerçekten özellikle ilk 3 yaşta yapılan yanlışlar tüm hayatıni etkiliyor. Siz şu an ki karakteriniz de, ailenizin tutumu ile ilgili. Çocuğunuzun bazı davranışları sizi bdaha fazla kızdırıyor olabilir mesela. Bunlar aslında sizin bebeklik-cocuklugunuzda size verilen olumsuz tepkilerden dolayı tetiklenmenize sebep oluyor. Kendimden örnek vermem gerekirse. Oğluma sesimi yükseltmemek için aşırı zorlandığım , inanılmaz sinirlendiğim durumlardan biri birşeyin kırılması-idi-. Şöyle bir içimi yoklayinca, ben küçükken birşey kırdigim zaman suclanirdim.
Telefondan yazmak zor oluyor umarım dediğimi anlayabilmisimdir. Aslinda bir bakış bir söz dahi çocuğun gelecekte kendini yetersiz hissetmesine, suçlamasına, şüpheci olmasına vs. yeter.
Çoğunluk biz terlik de yerdik,.azar da yerdik ne oldu diyor ya, gerçekten birşey olduğunun farkında bile değiller. Büyük travmalar değil küçük travmalar zarar verir.
Kısacası konu sahibi yanlış yapıyorsunuz, dediklerim siz de bir ışık yaktiysa daha detaylı araştırmak bilmek isterseniz tavsiye edeceğim yazarlar, sayfalar var.
 
Son düzenleme:
Ağlayip ağlayıp susmuyor, ona öğrenilemis çaresizlik deniliyor. Çok yanlış bakıyorsunuz. O şekilde yetişen bir çocuk ilerde bağ kuramayan, insani duyguları zayıf, kimseye güvenmeyen ya da kendini suçlayan, yetersiz hisseden bir bireye dönüşüyor.
Siz mesela hiç kendinizi dinlediniz mi? Hiç mi ruhunuz da sancıyan yerler yok.
Altı temiz karnı tok ile biter mi iş? Ruhu ne olacak?
 



Bilinçaltı, travma, güvenli bağlanma, kaygılı, kaçıngan bağlanma konularını biraz araştırın lütfen. Ne demek babasını üç gün görmeyince hatırlamıyor zaten hafızası güçlü değil. Beyin anne karnından itbaren olan biten her şeyi kaydeden bir mekanizmaya sahip. C Cevizlipeynir ' e sonsuz katılıyorum. Yetişkin olan sizsiniz, yaşadıklarınız sizin problemleriniz ve yetişkin bir insanın kendini sakinleştirmeyi öğrenmiş olması gerekiyor. Bu anne kutsallığı konusu can sıkıcı bir hal almaya başladı. Hatalıysanız hatalı olduğunuzu söylemek gerekiyor, annelik bir dokunulmazlık zırhı vermiyor kişiye. Anneler de babalar da çocuk yetiştirirken dünya kadar yanlış yapıyor önemli olan bunları görüp düzeltmek, masum göstermek değil.
 
Kötü bir anne değilsin vicdan azabı çekiyorsan. Çünkü yaptığının yanlış olduğunun farkındasın. 17 aylık bir bebek elbette yerler bir şeyler fırlatacak, suları dökecek, kavanozları devirecek, duvarları boyayacak, oradan oraya koşacak bağıracak... Tüm bunları hayatı öğrenmek, keşfetmek için yapıyor. Uyumak istemeyecek. Kızım 30 aylık gece 12de uyuyor. Tüm gün çalışıp eve gelip aşırı yoruluyorum ama mecburen ilgileniyorum. Ha bazen tahammülsüz olmuyor muyum? Oluyorum elbette. Ama biliyorum ki annesi ve babasını özlüyor, oynamak istiyor diye o saate kadar uyumuyor. O yüzden biraz daha sabır. Bazen evin zilini çalmadan önce yüzüm asık oluyor. Hemen gülümsüyorum. İş işte kaldı diyorum. Öyle çalıyorum kapıyı. Lütfen bebeğini yalnız bırakma canım kızacaksan da sarılıp kız. Ağladığında yanında ol. Zaten tüm gün bırakıp gidiyoruz. Bizi özledikleri için hırçınlaşıyorlar bile bazen. Bunları aklından çıkarma.
 
Bizde insanız bizimde sabrımın taşabiliyor zaten zor bir süreçten geçiyorsunuz bide bu pişmanlığı yük olarak taşımayın üzerinizde. Siz eminim çok iyi bir annesiniz yoksa bu kadar üzülüp buraya konu açmazdınız. Mesela bugün eve gittiğinizde daha fazla ilgilenirsiniz daha fazla zaman ayırırsınız. Bol bol öper koklarsınız hatta benim yerimede öpün kuzuyu...
 
Bizde insanız bizimde sabrımın taşabiliyor zaten zor bir süreçten geçiyorsunuz bide bu pişmanlığı yük olarak taşımayın üzerinizde. Siz eminim çok iyi bir annesiniz yoksa bu kadar üzülüp buraya konu açmazdınız. Mesela bugün eve gittiğinizde daha fazla ilgilenirsiniz daha fazla zaman ayırırsınız. Bol bol öper koklarsınız hatta benim yerimede öpün kuzuyu...
 
Kizim 25 günlük kriz gecirtiyor bana bitecek günlerde biliyorum sakın olun o bir bebek henüz ayrıca vicdan azabı çekiyorsanız yaptinizi sorguluyorsaniz siz iyi bir annesinizdir demek kötüler emin olun sorgulamıyor bile
 
henüz anne değilim ama benim de yeğenim ilk yürümeye başladığında günlerce coşkusundan uyuyamamıştı geceleri beşikte ayağa filan kalkıyordu kendi kendine... çok masum bir durum bence o kadar sinirlenmeseydiniz keşke. yürümek onlar için bir milat...
 
Ya siz etiketleyince gördüm, bu mesajını hanımefendinin. 3 günde babasını unuttuğunu dolayısıyla bebeğine yaptıklarının zarari olmadığını yani unutacagini düşünüyor, doğru mu anlamışım?
Yahu artık istenmeyen bir gebelik sonucu dünyaya gelen bireylerin iç dünyalarınin yikiciligindan bahsediliyor.
Okuduklarım, araştırdıklarim, bildiklerim, anlatmak istediklerim beynimin içinde horon tepiyor resmen bilgiden, gerçekten uzak yorumları okudukca.
Ya her seferinde diyorum, çocuklu konuları okuma diye kendime. Ama bir şekilde içinde buluyorum kendimi. Sonra da üzülüyorum gerveki üzülüyorum. Kendinin farkında olamayan bireylere, birşey olmazcilara, birçoğunun anne olup yaralı bireyler yetiştirmesine... gerçekten üzülüyorum.
 

Hayır anne karnını geçtim, annemiz anneannemizin yumurtalıklarındayken daha ,yaşadığı stres ve travmalar Dna yoluyla bize geçiyor. Bilim bunu aydınlatmaya çalışırken doğmuş ,ortada capcanlı duran bir varlığın yaşadıklarından etkilenmeyeceğini düşünmek için aklını yitirmiş olmalı insan.


Kişi hata yapar, kimse mükemmel değildir ama yapılanı normalleştirmeye çalışmak çok büyük bir sorun. Ama sen de yorgunsun, ama boşanıyormuşsun streslisin , ama maddi kaygıların varmış diye karşıdakinin vicdanını rahatlatmak doğru geliyor insanlara. Niye? Çünkü kutsal annelik. Yaşadığı hayatın gerginliğini tolore edemeyen yetişkinler, annesizlik stresi ile başedemeyen küçücük yavrulardan anlayış bekliyor. Ağlamasın, koşturmasın, oynamasın. Ayağa kalkıp yürümek gibi bir mucizeyi keşfetmiş ama bunun mutluluğunu , heyecanını yaşamasın. Çünkü anne yorgun ve o çocuk saat 7de uyumalı ki anne dinlenebilsin.
 
Böyle düşününce ne kadar üzücü... Keşke dünyaya onların gözüyle bakabilsek...
 
Kendini suclama mükemmel değildir hic bir anne ama daha sabırlı olmak şart gibi cocuk büyütme işinde. Bence annen de kırıcı konusmamıs sen alınmışsın yaşadığın diğer olayların stresiyle. Hayat inişli çıkışlı bir yol, bebeğinin en güzel zamanlarını iyi değerlendir geri kalan her şey boş
 
aslihancngz .!.:
Böyle düşününce ne kadar üzücü... Keşke dünyaya onların gözüyle bakabilsek...
Genişletmek için tıkla...


Günümüz koşulları kadınlar için çok çok zor. Bu evli olanı için de, boşanma aşamasındaki kişi için de, boşanmış olanı için de aynı. Fakat dünyaya getirmek için fikri alınmamış, anne babanın kendi isteği ve keyfi için doğurulmuş çocuklardan yaşadığımız bu zor hayatın acısını çıkarmak kötü. İnsan biraz da şükredebileceği şeylere odaklanınca sorunları daha kolay aşabiliyor. Konu sahibinin ne güzel bir mesleği var, çalışma saatleri şahane, akşam olunca yorulsa bile kendisine destek olan ve çocuğuna güvenle bakan bir annesi var. Para karşılığında başkalarının çocuklarına zaman ayırabilen bir anne, kendi çocuğuna sevgi ve şefkatle zaman ayırabilir ama bir sakinleşmek ve durup düşünmek lazım önce. Çocuğum bana anlayış göstermek zorunda mı diye?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…