Herkese merhaba. 4 senedir birlikte olduğum bir erkek arkadaşım vardı. Pandeminin başında aile arasında nişanlandık. Daha sonra araya giren mesafe, ailesinin birçok rahatsızlığı, tek erkek çocuk olması, bunları bana bahane olarak sunarken kendi keyfinden asla ödün vermemesi sebebiyle 3 ay sonra ayrıldık. Bütün sorumluluk benim üstümde dedi, aileme ve bana gereken saygıyı göstermedi ama baktığımda kendi yapmak istediği her şeye zaman ve imkan yarattı. 2 ay ayrı kaldık daha sonra günlerce yazdı şimdi gelip babanla görüşürüm, söz veriyorum her şeyi düzelteceğim, seni çok seviyorum çok istiyorum dedi ve tekrar başladık. 1,5 senedir de aptal gibi bekledim.
Verdiği hiçbir sözü yerine getirmedi, beni ailesinden 1 sene boyunca saklamış tesadüfen öğrendiler ve daha sonra bir iki defa öylesine konuştuk demiş.
Arkadaşlarından hiçbiriyle görüşmedim.
Neden bekledin diyecek olursanız ailesinde 3 cenaze oldu maalesef ve hep onları öne sürdü zamanı var zamanı var diye.
Kıskançlığı vs apayrı bir boyut ama kavga ettiğimizde ben asla evlenmeyeceğim anla artık dedi.
Daha sonra eş durumu ile yanına gelirim dedi. En son olay ise kardeşi onun yanına gideceği için bir ay önceden ayarlanmış planı iptal etti çünkü benimle görüştüğünü bilsinler istemedi. Ortak çevremiz biliyor, dışarıda da benim ısrarımla çıkıp geziyoruz ondan önce aylarca evde görüştük ıssız yerlere gittik.
Ben de bu şekilde olacaksa devam etmeyeceğim dedim o da tamam uzatma zaten hataydı dedi. O kadar ucuz davranışlar ve sözler ki, kendimden utanıyorum. Ben ona son birkaç gün içindeki yardımları için teşekkür ederken tamam kes dedik, uzatma tamam işine bak, sana hesap mı verecem tarzında konuştu.
Dün arkadaşlarımla oturduk, biraz alkol aldım sabah yazdığım mesajları okuyunca utançtan ağladım. Aldığım hediyeleri falan istemişim, küfür etmişim, niye beni kandırdın falan demişim arabesk arabesk laflar. Böyle biri değildim. Ne yapayım sessiz mi kalayım, kusura bakma mı diyeyim? Önceden aldığım saati parçalamaya çalışmıştım. Sanki eşyaya bile benden daha çok değer veriyor gibi geldi hep. Hep öyle hissettim. Sanki aldığım ayakkabıya bir şey olsa bile daha çok üzülecekti ama bu kadar düşürmeseydim kendimi. Ne yapayım sizce?
