- 27 Şubat 2013
- 14.932
- 42.645
- 798
Ben de çok zoraki olmadığı sürece bırakmadım kimseye.Bak orada da şu ince çizgiye dikkat ederim
Bunu alışkanlık haline getiriyor mu?
Mesela bahsettiğim arkadaşım bir daha böyle bir sebeple bırakmadı bana
Ya da ben bırakim ama sen bırakma (ki hiç bırakmadım) olayı hiç olmadı sezmedim
Bıraksam eminim ki bırakma demezdi
Benim kriterlerime uygun bir arkadaş yani
Ben hiç bir arkadaşıma çocuklarımı bırakmadım
Bunu bırakanlar kötü ya da suçluluk duysun diye söylemiyorum benimde prensibim bu
Ben oğlumuda annem harici kimseye bırakmadan büyüttüm çok şükür kızımıda öyle
İptal ederim o an ki işimi (ölüm kalım ameliyat vs değilse tabiki) yine bırakmam
Bir yere gidince bile çok elzem olmadığı sürece anneme aldırtmıyorum kendimi ayarlıyorum çıkış saatine
Annem yakın olmadığı için, teyze de uzak.
Tabiki en yakın komşum olanlar.
Ama şimdiye kadar sayılıdır.
Hatırladığım bir defa kadın doğuma gittiğimde bırakmıştım. Bir de beyin emarı çektirdiğim zamanlarda bırakmıştım. Şimdi de genelde okul zamanı işimi hallediyorum.çooook zaman oldu bırakmayalı.
Hatta bir keresinde bırakmayayım diye emar randevumu akşama almıştım.
Diğer hastane işlerimde hep yanımdaydı Ela. Hatta birgün ortapedi doktoruna kontrole gittiğimde doktor bana bacaklarımın neden ağrıdığını anladığını söylemişti. Elayı o kadar hareketli görünce adam
okul çıkışı hamburger faslımız hep vardı. Bir de avm deki kırtasiyeye uğrayalım. Yok markete uğrayıp birşeyler alıyorduk.
ama 1yıl sürsün istediğim mevsim bu 
bukadar hızlı geçmesinede bir miktar kırgınım.
