Merhabalar ben mimarlık 1. sınıf öğrencisiyim.
Bizim hikayemiz aslında okula geldiğim ilk gün başladı.İlk gün aşık olduk birbirimize. ilişki olarak da 3.5 ay oluyor..
Uzun uzun anlatıp sıkmayacağım sizleri.Ama özetle ikimiz de deli gibi sevdik ve hayatımda hiç kimseyi böyle sevmemiştim.1 günümüz ayrı geçmezdi.Beni sakın bırakma seni çok seviyorum herşeyimsin kolay söylenen kelimeler değil elbette.. 3 ay değil sanki 3 yıl olmuş gibi bağlanmıştık birbirimize benim için ağladığı kadar hayatta hiç bişeye ağlamadığnı söylerdi..
Ama gelgelelim ilişkinin geleceği yok gibi.aile yapısı ikimizin tamamen zıt.ve onların kendi inşaat şirketleri var.ailesi ileride oğullarının şirkette çalışmasını ve çalışmayacak bi kadın bulup aynı çatıda ailesine hizmet etmesi beklentisinde.. He bi de evin tek oğlu 5 kardeşten tek erkek çocuk..
Ve benim yetiştirilme şeklimse aileden ayrı bi evde çalışan bi kadın olarak kendi memleketimde kalmaktan yana.. (memleketlerimiz de farklı 12 saatlik mesafe var)
Onun şartlarını kabul etmem mümkün değil.. Yapamam o tarz yetiştirilmedim.Kabul Edersem eğer hem ben hem ailesi hem de kendisi mutsuz olur herkes mutsuz olur..
İlk başlarda seninle gelicem yemin ederim 4 yıl sürerse demişti.Ama ne zaman ki tatile girdik amcası,ablası gidemezsin babam seni reddeder diye başladı beynini yıkamaya..Ne kdar dayanamasa da ne kadar başkasını istemese de bitti.. Bitti ama nasıl bitti hala sevgi sözcüklerinden mesajlar, hala görme duyma isteği ikimizde de..
Arkadaş kalalım yine gezeriz konuşuruz dedi bana.ben de tamam diyerek yalan söyledim sanki arkadaş gözüyle bakabilcekmişim gibi..
Ben inanmıyorum unutabileceğine sanki karşılaştığımzda dayanamıcakmışız gibi geliyor.. Napıcam bilmiyorum gerçekten kimsenin ailesiyle arasını bozmak istemem ama benimle gelip benim memleketime yerleşip ayrı bi evde mutlu olmayı o kadar istiyorum ki..
Şimdi 2 seçeneğim var.. Sonu olup olmıcağını bilmeden daha da bağlanıp devam etmek.. Ki bunda olma ihtimali de var denemeden bilinmez..
Ya da belki bi daha başka kimseyle yaşayamayacağım ancak filmlerde dizilerde olduğuna inandığım ama öyle olmayan bu büyük aşkı bitirmek..
Zaten 2. seçeneği seçtik ama olmuyor.. O da söylüyo sensiz anlamsız çok monoton mutsuzum diye..
Konuyu biraz dağıttım galiba Sizin bu çatışma hakkında fikirleriniz nelerdir?
Bizim hikayemiz aslında okula geldiğim ilk gün başladı.İlk gün aşık olduk birbirimize. ilişki olarak da 3.5 ay oluyor..
Uzun uzun anlatıp sıkmayacağım sizleri.Ama özetle ikimiz de deli gibi sevdik ve hayatımda hiç kimseyi böyle sevmemiştim.1 günümüz ayrı geçmezdi.Beni sakın bırakma seni çok seviyorum herşeyimsin kolay söylenen kelimeler değil elbette.. 3 ay değil sanki 3 yıl olmuş gibi bağlanmıştık birbirimize benim için ağladığı kadar hayatta hiç bişeye ağlamadığnı söylerdi..
Ama gelgelelim ilişkinin geleceği yok gibi.aile yapısı ikimizin tamamen zıt.ve onların kendi inşaat şirketleri var.ailesi ileride oğullarının şirkette çalışmasını ve çalışmayacak bi kadın bulup aynı çatıda ailesine hizmet etmesi beklentisinde.. He bi de evin tek oğlu 5 kardeşten tek erkek çocuk..
Ve benim yetiştirilme şeklimse aileden ayrı bi evde çalışan bi kadın olarak kendi memleketimde kalmaktan yana.. (memleketlerimiz de farklı 12 saatlik mesafe var)
Onun şartlarını kabul etmem mümkün değil.. Yapamam o tarz yetiştirilmedim.Kabul Edersem eğer hem ben hem ailesi hem de kendisi mutsuz olur herkes mutsuz olur..
İlk başlarda seninle gelicem yemin ederim 4 yıl sürerse demişti.Ama ne zaman ki tatile girdik amcası,ablası gidemezsin babam seni reddeder diye başladı beynini yıkamaya..Ne kdar dayanamasa da ne kadar başkasını istemese de bitti.. Bitti ama nasıl bitti hala sevgi sözcüklerinden mesajlar, hala görme duyma isteği ikimizde de..
Arkadaş kalalım yine gezeriz konuşuruz dedi bana.ben de tamam diyerek yalan söyledim sanki arkadaş gözüyle bakabilcekmişim gibi..
Ben inanmıyorum unutabileceğine sanki karşılaştığımzda dayanamıcakmışız gibi geliyor.. Napıcam bilmiyorum gerçekten kimsenin ailesiyle arasını bozmak istemem ama benimle gelip benim memleketime yerleşip ayrı bi evde mutlu olmayı o kadar istiyorum ki..
Şimdi 2 seçeneğim var.. Sonu olup olmıcağını bilmeden daha da bağlanıp devam etmek.. Ki bunda olma ihtimali de var denemeden bilinmez..
Ya da belki bi daha başka kimseyle yaşayamayacağım ancak filmlerde dizilerde olduğuna inandığım ama öyle olmayan bu büyük aşkı bitirmek..
Zaten 2. seçeneği seçtik ama olmuyor.. O da söylüyo sensiz anlamsız çok monoton mutsuzum diye..
Konuyu biraz dağıttım galiba Sizin bu çatışma hakkında fikirleriniz nelerdir?