Benim aklıma da ben geldim ne yalan söyleyeyim. Rahatsızlığımi en kibar şekilde dile getirip art niyetli damgası yemek... Ve eş olmama rağmen isteklerimin hiç umursanmayip tam tersinin yapilmasi. Kök aileyle arkadan iş çevirmek, onlarla karar almak. Tek fark ne biliyor musun? Ben buradaki kadınlar gibi güçlü ve dik durup bu benim hakkım, ben böyle olmasını istiyorum diye hiç diyemedim. Son zamanlarda demeye başladım, onda da hiç ise yaramadı. Yine herkes bildiğini yapıyor.
Geçen biri araba konusu açmısti forumda. Eşinin ailesi tek bilezik dışında bir şey yapmamış. Kocası kredi çekip kadına bilezik almış. Sonra da satıp kadına araba almışlar. Şimdi kayın aile arabayı isteyip duruyormuş, kadın da vermiyormuş. Düşündüm durdum. Ben olsaydım ne yapardım diye. Ben kesin ayıp olmasın, sorun çıkmasın diye ses çıkarmazdım. Hoş ses çıkarsam da sözüm dinlenmezdi. Kendime çok kızıyorum, ben niye bu kadar pasifim diye. Yok olmuyor olmuyor. Duzelip normal bir insan olamıyorum.is arkadaşlarım ve akrabalarım diyorlar ki sen hiç de sessiz değilsin, herkesin hakkından geliyorsun. E ben kendime bakınca niye tam tersini görüyorum? Ya da şu forumda o kadar şey yazıldı bana, az biraz gözüm acildi sadece. Artık linç yememek için bir şey bile soramiyorum. Gecen terapi randevusu vardı mesela. Doktorum söyledikleri beni o kadar şaşırttı ki... Buraya yazayım dedim vazgeçtim. Siz bana kendini bunlara ezdirme diyorsunuz, çok haklısınız ben bunun farkındayım zaten. Ama eş kişisi için daha önce "patalojik" diyen doktor, bu sefer onun yanında öyle bir şey söyledi ki. Hani şu anasının 12 yıl önce verdiği minderlerin içinden balmumuna benzeyen avuç avuc şeyler çıkmıştı. Ben de bunlar ne diyince imalı imalı "belki başkası koymuştur" demişti. İşte doktor dedi ki belki "aranızı düzeltmek için yapmışlardır"
İnanamadim duyduklarıma. "Evin duvarlarına benden izinsiz olarak babasının astigi arapça yazilar ne acak peki" dedim. "Ya öylesine söyledim" dedi.