Merhabalar. Ben dün bebeğimin kalbinin durması sonucu kürtaj olmak zorunda kaldim. Baştan beri riskli ilerleyen bir gebelikti. Doktorum bana olabilecekleri anlatıyordu sürekli ve belki de kaçınılmaz sona geldik.
Aile apartmaninda otuyorum. Eltim, kaynanam, eşimin akrabaları vs çok yakiniz birbirimize. Bugün gorumcelerim ve eltim geçmiş olsuna geldiler. Az önce eltimlerin cocuklari bahane edip sinemaya gittiklerini öğrendim ve çok üzüldüm.
Moralim çok bozuk cok hassas bir donemden geciyorum evet ama kaynimin kapidan bana bir geçmiş olsun demeye gecmeyip sinemaya gitmesi cok üzdü beni. Eşimle konusmuslar tamam ama ben de onun yengesiyim evimize gecmis olsuna gelebilirdi hadi gelmedi keyip yapar gibi sinemaya gitmesi gerekmiyordu. Keza eşimin amcasigil vs onlarda gelmedi bugun yanima. Hepsi telefonda geçmiş olsun dedi sanki birbirimize çok uzakta oturuyormusuz gibi.
Gereksiz mi aliniyorum bilmiyorum gözümü kapattigim an hastane odasi canlaniyor dogumhaneye bebegimi almak için degil de aldirmak için girmek canımı çok acıttı.... Hıncımı onlardan mi almaya çalışıyorum belki de hic bilmiyorum.. Birbirimize sürekli destek olduk bu grupta paylaşmak istedim hissettiklerimi..
