- 23 Mart 2014
- 6.458
- 12.327
Merhaba, pisikolog ilkönce seni tanımaya çalışıyor.. neden bu durumdasın tahlil etmeye çalışıyor, daha sonra sana bi takım kişisel gelişim kitapları önerecek. O kitaplar genelde yabancı pisikologların yada yazarların kitapları.. bizim toplum yapımıza pek uygun değil ancak içerisindeki hikayelerin sadece olumlu olanlarını almaya çalış.. Sana tavsiyem biran önce mesleğini eline al..Hyatta en önemli ve güzel olan bişeyi yaşıyorum şuan.. Beni olduğum gibi kabul edip seven bir eşim var.. Ben genelde böle bişi yaptığımda üzgünken derdimi anlatırım ona o da takma orada bırak diye motive eder :) Her ne kadar eşimde olsa boşver desede o an rahatlayıp sonra takmaya devam ediyorum ama senle şimdi konuşurken şunu farkettim ne yaparsam yapıyım beni olduğum gibi kabul eden insanlar varmış şöyle düşününce.. bazen eve kapanr günlerce kimseyi aramam ama birileri arar..sana özetle diyeceğim daha gençsin, yaşadığın şeyin farkındasın ve bence sen atlatırsın canım..Öncelikle çok geçmiş olsun inşallah iyileşirsiniz sizde,şimdi bu cevapları okuyunca iyiki açmışım bu konuyu diyorum biraz rahatladım ve bilinçlendim özellikle bütün ablalarımın önerilerini dikkate alıcağım. :) Evet ailem aşırı derecede baskıcı,kuralcı mükemmeliyetçi yorum yapan diğer ablalarında böyleymiş bildiğim kadarıyla ve sizinde buda bence bu takıntının ve ya hastalığın biz çok küçükken yavaş yavaş başladığını düşündüm şuan.Geçmesini okadar çok istiyorum ki diğer arkadaşlarım gibi düşünmek istiyorum beynimin bana acı çektirmesini düşüncelerin beynimi yemesini istemiyorum artık eminim hepimiz öyleyiz kim isterki düşüncelerden bunalmayı sinirlerini yıpratmayı.Abla psikologda nasıl bir tedavi uygulandı biraz tedirginimde beni ve diğerlerini aydınlatırsan çok sevinirim.Ailem beni toplumda susturmaya çalışmadı ama sürekli korkarak büyüdüm ya annem kızarsa ya babam kızarsa diye bu yanlış anlaşılmasın ailem bana şiddet falan uygulamıyor ama küçüklüğümden beri yapma etme ayıp lafları ilerde belkide geri dönüşü olmayan sonuçlar yaratıyor bizlerde belki ailem böyle olmasaydı daha iyi geçiricektim gençlik yıllarımı herkes istediğini düşünmedne yaparken ben annem neder babam neder öğrenirlerse ne yaparım gibi düşüncelerden doyasıya yaşayamadım bazı şeyleri şimdi sizlerin yazdıklarını okuyunca farkına varıyorum aslında birden ortaya çıkmadıgını küçüklüğümden itibaren bilinçaltımda bi korku bi baskı olduğunu.Mesela şuan öyle değilim ama ilk ve ortaokulda annem okulda arkadaşlarımın yanındada beni kısıtlardı ve sürekli eziliyordum ve dalga geçiliyordum sesimi dahi çıkartamıyordum çünkü karşılık verince daha çok rezil oluyordum yıllarca sessiz sakin durdum mezun olana kadar hep kıyıda köşede oturan kendi halindeki sessiz kız oldum sonra son sınıfımda açıldım ve arkadaşımla beraber dilediğimi yaptım kendimi özgür hissettim mutlu oldum sonra annem öğrendi ve tekrar baskı tekrar kuralcı kendimi korumak için başkaları şunu yapıyor bende yapmak istiyorum dediğim zaman sen başkası değilsin sen sensin vb denıldı elalem ne der triplerine girildi.Bu cevaplar beni güçlendirdi tedavi olmak istiyorum çok uzun yazdım kusura bakmayın bi nevi içimi döktüm bu konuda konuşcak kişim olmadığı için belkide umarım sizi sıkmamışımdır konuma cevap verdiğiniz için teşekkür ederim.
ancak şükürki durumumuz kötü değil.. Türkiye koşullarında memur maaşı.. ama şimdiki erkekler genelde kendilerine baktıracak kadın arıyor..erkek anneleri utanmasa ee kızınız oğlumuza bakabilecekmi diyecek neredeyse :) eskiden bu tersi olurdu :)) ve türünün son örneklerini bizim nesil kaptı
Hayırlısıyla zamanla düzelir inşallah. :)
