Kurulu düzeninizi bozabilir misiniz?

sakın sakın gitmeyin istanbul a, küçük yerde yaşamanın rahatı başka nerde varki, biz ankaradayız, bizde memleketimize dönmek için elimizden geleni yapıyoruz, çocuğunu nasıl yetiştireceksin orda? koruyabilecekmisin büyükşehirden_? burda ailen varmış, kötü zamanınnızda hem onlar koşar hem siz, istanbulda ne yapacaksın? biz ankarada yanlızız ordan biliyorum, çok zor yanlızlık. hele büyükşehrin maddi, manevi baskısı :((( eşin belki orda yükselir ama ordan gelecek maddiyat zaten istanbulda pul gibi kalır, maneviyat ise say say bitmez
 
mobbing artık bir çok iş yerinde var, kamuda da özellikkle kendini hissettiriyor. ispat etmek ise çok zor çünkü sana yapılan olumsuz davranışı bi üst amirin yanında yapmıyorlar, bir nevi rol kesiyorlar. istanbula gitseniz de aynı dertlerle karşılaşabilirsiniz canım. hem bebeğin ve senin için en iyisi neyse onu düşünmek zorunda eşin. kurulu düzen bozulabilir, o dert değil açıkcası birlikte olduktan sonra,ama başka bi ile de gidebilirsiniz. istanbul için çok çok iyi bi maaş gerekir şu anki yaşam standardınızı orada yakalayabilmeniz için.
 
Aslında iki tarafta kendince haklı. Ama en önemlisi bebek. Onun nezih bir yerde,güvenle büyümesi en önemli olan. Eşiniz ucuz yollu bir ev kiralayıp örn;1 yıl kadar denese,eğer işini oturtabilirse gitseniz...

Açıkcası ben anlattıklarınıza dayanarak eşinizin istanbul da umduğunu bulabileceğini sanmıyorum. Ama dediğiniz gibi daha sonra beni sen engelledin derse,ne cevap verilecek o da var...
 
eşin istanbula gelecegı için mutlu olacak ama sen 2 kere mutsuzluk yasamıs olacaksın hem dogacak bebegın ıcın yetişecegi ortam senı endıselendırcek hem ailenden uzakta yasıcaksın umarım eşinin fikrini değiştirebılrsın ama bence bebek konusunu gündeme getır belkı vazgecer
 
eşinin istanbulda yükseleceği garanti mi:44:
üstelik sen kamuda çalışıyorsun istanbula gittiğinde bir nevi işini kaybetmiş olacaksın.üstelik büyük yerde maddi manevi yaşam şartları daha zordur yaşadığın yerden memnunsun aileleriniz yanınızda bunlar artılarınız:31:şu şartlarda büyük şehir sizin için pek avantajlı değil bence:97:
 
İstanbulda mobbing çok daha yoğun.. Hem de kurulu düzeni bozup gitmek bir risk.
Senin işin için de bir artısı olacak olur, riske girmeye değer derim ama kamuda çalışıyorsun istifa edip özele geçmek hiç mi hiç mantıklı değil..
İşinden çok nefret ediyorsa şu an bulunduğunuz yerde iş bakabilir..
 
Biz İstanbul’a ve Ankara’ya 3 saat mesafede, küçük ama güzel ve gelişmiş bi ilçede oturuyoruz. Eğitim seviyesi yüksek, temiz, düzenli bir yer. Her şeyden önemlisi eşimin ve benim doğup büyüdüğümüz, ailelerimizin ve akrabalarımızın yaşadığı yer. Görünüşte her şey mükemmel…
Ama eşim iş yerinde mutlu değil. Daha doğrusu üslerinin yükselmesini engellediğini, önünü kapattığını düşünüyor. Bir çeşit mobbing yani. Onun için de İstanbul’ a taşınmak istiyor.
Ben üniversiteyi İstanbul’da okudum, altı sene yaşadım, İstanbul’u seviyorum. Ama İstanbul’a gezmeye gittiğimizde bile trafiği, kalabalığı, curcunası beni boğuyor. Eskisi gibi değil benim için. Hem de yerimizi yurdumuzu bırakıp gitmek düşüncesi bile beni çok üzüyor. Ailemden ayrı kalmak istemiyorum. Yaşadığım yeri seviyorum buradan ayrılmak istemiyorum. Ayrıca şimdi bebeğimiz olacak onu İstanbul’dansa bu nezih yerde büyütmek istiyorum.
Ama bir yandan da eşimin mutsuz olmasına da üzülüyorum. Bana çok yansıtmasa da iş yerinde sorunlar yaşıyor. Gitmek konusunda çok ısrarcı olmuyor ama ara ara yoklamayı da ihmal etmiyor. ‘’Gidelim mi, gidelim mi, gel seninle şu konuyu oturup bir konuşalım…’’ Bu böyle yaklaşık bir senedir devam ediyor. Off ne yapacağımı bilemiyorum. Bir akıl verin…

bence son derece haklısın, bebekte varsa iki kat haklısın, belkide eşin iş yerinde mutlu olmayı öğrenmeli, istanbulda iş yerinde baskı görmeyeceği ne malum, ne güzel düzeninizi kurmuşsunuz ikinizinde işi gücü var, bebek, anneannesine babaannesine yakın kuzenleriyle falan büyüsün ne güzel
yani böyle güzel bi düzen tutturmuşken istanbul sizin için bilinmeyen, bilinmeyenleri denemekte güzel olabilir ama ortada bi bebek varken değil
 
Son düzenleme:
sanırım korktuğum başıma geldi. eşime istanbul ofisten teklif geldi, şuanki pozisyonundan daha yüksek konum ve maaşla. ben şimdiye kadar hem istanbulda çalışmaya heves etmesin, azmetmesin diye şiddetle karşı çıktım, çünkü ortada bişey yoktu. ama şimdi net bir fırsat var ortada. ve ben buna kesinlikle engel olamam. ama bulunduğum yeri terketmenin, ailemden uzaklaşmanın, yeğenimi sık görememenin düşüncesi bile beni çokk üzüyo. :58:
 
walla arkadaşım ben de bozuyorum düzeni hem de ev alıp yerleşmişken..daha krediyi 1 sene bile olmadı çekeli..eşime kayınvalidemin yaşadığı ve aaynı zamanda eşimin de memleketi olan şehirden teklif geldi ve biz karar verdik gitmeye..hayırlısı ne ise o olsun demelisin bence..ben yıllardır kendi ailemden uzakta yaşıyorum yalnızlık çekiyorum ama napalım kısmet böyleymiş diyorum kendime..iş güç çok önemli..ölçüp tartın hangisi daha ağır basıyorsa kararı ona göre verirsiniz
 
Eğer şart ve imkanlar daha iyi olacaksa gidilmeli...

Doğduğun yer değil, doyduğun ve mutlu olduğun yer önemli...

Herşeyin daha iyi olacağına inanırsam giderim...
 
canım becayiş imkanın yokmu bı arastır ıstersen.buarada hayırlısı olsun inş eşin aradıgını ist da bulur sende bebegınde mutlu olursunuz.
 
istanbul gun gectikte daha da batiyor bence...
yasanilacak yer degil orasi...
yani evinizin onundeki araba bile gece yarisi benzin dokulup manyaklar tarafindan yakilabiliyor, otobuslere molotoflar atiliyor vs...
bence gitmeyin istanbula...
 
Eğer bebeğin yaşında girdikten sonra çalışacaksan ve şu an bulunduğun şehirde bebek bakımı konusunda anneanne ve babaanneden destek alma şansın varsa İstanbul'a gitmek hayatınızı zorlaştırabilir. Bakıcı, kreş işleri kolay değil.

Ayrıca kamu personeli olmak da kolay bişey değil, eş durumundan tayin olmuyorsa (çok bilemm o işleri) gene dezavantaj İstanbul'a gitmek. Özel sektör ile kamunun şartları farklı olabilir.

Ama eğer çalışmayacaksan, çalışsan bile bebeğe a.anne veya b.anne bakmayacaksa, o zaman ben olsam giderdim İstanbul'a. Çok da uzak değil, 3 saatlik yol diyorsun. Herkes daha iyi imkanlar için çalışıyor neticede.
 
dün akşam eşimle yine oturup etraflıca konuştuk. dedi ki ben burda işimde mutsuzum ama evimde mutluyum, eğer gittiğim zaman işimde mutlu olcaksam ama evdeki huzurum bozulacaksa o zaman gitmek anlamsız olur. ben de iş ciddiye binince sanırım kendimi alıştırmaya başladım bu fikre yavaş yavaş. düşününce daha az üzüntü veriyo. en büyük sorun benim işim. ben devlette çalışıyorum. eş durumundan istanbula atanmam gerekecek. doğumdan sonra 2 seneye kadar ücretsiz izin alabilirim. bu iki senede eş durumu atamam olursa sorun çözülmüş olur. olmazsa bilmiyorum en kötü ihtimalle ikinci çocuğu düşünebiliriz. nasılsa düşünüyoruz, biraz erken olmuş olur sadece. ama umarım iş oraya kalmaz. ikincisi tabi çocuğa kim bakacak meselesi, ben işe başlayınca sanırım kayınvalidem bakabilir. o zamana daha çok var. üçüncüsü ailemden uzak olcaz, oğlum ananesine, dedesine, teyzesine, kuzenine uzak büyüyecek. onun için de eşim istediğin an kalkar geliriz, cuma geliriz pazar döneriz diyor. çözümü olmayan tek sorun istanbuldaki güvenlik sorunu, o konuda da yapacak bişey yok işte Allaha emanet olcaz. bi de eşim dün akşam dedi ki, ben senin gelsen bile çok gönüllü olarak gelmediğini bildiğim için daha çok üstüne titrerim, mutlu ol diye her şeyi yaparım. yemek bile yaparım (çay bile demleyemez halbuki:1:). bakalım bi kaç gün içinde netleşecek sanırım herşey. hakkımızda hayırlısı olsun.
 
Back
X