- 28 Ağustos 2019
- 2.051
- 2.143
-
- Konu Sahibi Free Women
- #41
Çok uzun oldu okuyup görüşlerinizi yazarsanız, beni çok mutlu edersiniz. Tam okuyamayan arkadaşlar da lütfen anlamadan yorum yapmasın. Zaten dipteyim ve abartıyor muyum diye görüşlerinizi almak istiyorum. Bi kusurum olursa, olduysa affola.
Arkadaşlar direk konuya girmek istiyorum6 yıllık evliyim çocuğum olmuyo. Laparaskopi olmam gerekti ve ağır bi ameliyat olmadığına, gerek kendi araştırmalarım, gerek doktorumun konuşmaları doğrultusunda kanaat getirdim ki zaten kendi işimi kendim hallederim modundayım her zaman. Aman işte şuna şunu söyliyeyim de gelsin şu işimi yapsın, şu konu da yardım etsin kafasında olmadım hiç bi zaman. Bu kafa yapısı doğrultusunda kimseye de haber verme gereği duymadım, ortalığı ayağa kaldırmaya gerek yok diye düşündüm kendimce! Ailemle farklı şehirlerdeyiz. Eşimle gider, ameliyatımızı olur, gerekirse bi gün kalır çıkarız diye plan yapmıştım. Ama ne bileyim iç kanama geçirip gecenin bi yarısı iç kanamayı durdurmak için 2. Ameliyata alınıp, açık ameliyat olacağımı, 21 cm kesececeklerini ve acılar için de kıvranacağımı nerden bilebilirdim...
Eşimden ve annesinden Allah razı olsun ki ameliyata bir gün kala; eşim, hadi naz annemi ara haber ver, bak her ameliyat bi risktir. Ya bişeyler yolunda gitmese! Annemin yardımına ihtiyaç duyarsak, her şey olup bittikten sonra haber verirsek kötü olmaz mı diye diyrme, beni kayinvalideme söylemeye ikna etti iyi de yaptı ❤ yoksa eve dönünce halim ne olurdu bi başımadurumdan haberdar etmek için kayinvalidemi aradım ve ameliyata gelmene gerek yok sadece haberin olsun istiyoruz dedim. Hastanelerde sürünmeni istemem dedim o da tamam dedi ama keşke gelmesini isteseydim eşim gece 2. Ameliyata alındığım da kendini çok kötü hissetmiş tek başına ve de çok korkmuş üşümüş ameliyat kapısında. Annesi yanın da olsa destek olurdu
Ben niye bu kadar uzatıyorum kızlar? Sanki @idrakyollariiltihabi kadar tatlı yazıyorum ki idrakcığım eğer denk gelirsen senin görüşlerin de benim için çok değerli, umarım mahrum bırakmazsınasıl konu bu okuduklarınız değil ki. İnşallah okuma teveccühünde bulunursunuz. Kusura bakmayın çok doldum bu konuda. Neyse asıl meseleye geliyorum hemen;
Ben aileme çok çok kırgınım.(abimin ilk operasyondan haberi vardı sırdaşımo da annemlere söylememiş) Ameliyatın 2. Günü ben annemi aradım çünkü sevgisine ve şefkatine ihtiyacım vardı ameliyat oldum çok ağır geçti diye anlattım bu arada sancıdan kıvranıyorum. ANNEM gelir diye ümid etmiştim, ciğeri orda ona rahat vermez diye düşünüyordum ki annemin dediği uçak biletini keselim buraya gel eşime bile geçmiş olsun deme teveccühünde bulunmadı! Neymiş? Ben ayıp yerimden ameliyat olmuşmuşum, eşimle bu konu da konuşması ayıp olurmuş sanki vajinamı daraltmak için yaşadım bunları! Ki babamda eşimi aramadı o kadar zoruma gitti ki biz bunları haketmemiştik. Madem bebek için ameliyat olmak ayıplı bişey o zaman beni de saklaasaydın dedim e malum babamla sevişip bana hamile kaldın ve ben senin vajinandan çıktım neden beni insanlara gösterdin ayıp değil mi dedim!!! geçen hafta bize geldiklerinde söyledim bunu! Durun durun! Benim için gelmediler sevgili kuzenimin düğününe geldiler! Şöyle bi buralardan geçerken, kızlarına da uğramasalar olmazdı dimi! Yol geçen hanıyım çünkü istanbula ankaraya yolları düşerse uğrarlar sağolsunlar.
Ben annemi babamı ve kardeşlerimi affedemiyorum onlara manevi olarak çok ihtiyaç duydum ama onlar yoktu. Kardeşlerime şöyle kırgınım; annemi ite kaka göndermelerini umuyordumkayinvalidem hasta yatağımda kızı gibi bana bakarken beni severken, benim içim yanıyodu annemi istiyordum ama yoktu. Zaten bana 2. Darbeydi bu, 25 yıl geçmesine rağmen hâlâ daha onu hazmedemiştim ki 2.si geldi. Artık onları aramak konuşmak memlekete gitmek ve hatta sosyal mecralar da bile görmek istemiyorum. içim buz gibi onlara karşı ki annem 3 seneden sonra geldi evime ve benim sevinçten kelebek gibi olmam gerekirken içim de mutluluğun sevincin esamesi bile yoktu çünkü hususi benim için gelmemişti ki üstelik düğüne gelmişlerdi! Benim ameliyatıma gelmeselerde olurdu! Çünkü onlar o düğüne gelmezse mazallah gelinle damat gerdeğe giremezdi, o zaman ne olurdu halimiz. Kızları kıvransın sancıdan önemli değil ama düğün! Düğün çok önemli. Ben bundan sonra anneme babama hayırlı evlat olabilir miyim, zamanla geçer mi dersiniz? 2. Darbe bu, demiştim ilkini de yazmak istiyorum isteyen okur
Sene 94 filan ilk okula gidiyorum, 9 bilemedin 10 yaşında çelimsiz kara kuru bi kızım. Kuzenim istanbuldan geldi. Çok güzel bi kol saati vardı o vakitlerde de yeni çıkmıştı o modeller zaten.
Saat pembe sandy bebekli minik minik rengarenk hayvan çiçek figürleri olan saat kısmında da gümüş bi kapağı olan cicili bicili ve her kız çocuğunun isteyeceği biseydi ve ben deliler gibi o saatten istiyordum her gün babamdan o saatten istiyordum. Hatta bi keresinde de beni test etmiştim bi akşam. Yine ben saat isterkenşuan saatin kaç olduğunu bilirsen sana bu saati alacağım demişti ben de hiç unutmam 10 a 10 var diyeceğime, 10u 10 geçiyo demiştim ve kaybetmiştim aradan bi 10 15 gün geçti, bi aile dostuna gittik ve ordaki kız odasını bana göstermek için odasına götürdü. Oda da farkettim ki arkadaşın kolunda benim istediğim saatin aynısı var. O an gözlerim ışıldadı resmen ve saatin çok güzeeeel dedim leyla leyla. Aaa evet Ahmet amca aldı dedi yani BABAM!!!!! O an neler hissettiğimi, yaşadığım travmayı tahmin edeniniz olur muhakkak ama ben yine de travmamı ifade edeyim. O küçük bedenim de kalbim durdu o an, dünya 180 derecede inanilmaz bi şekilde dönmeye başladı ve başımdan aşağı ilk kez o zaman kaynar sular dökülmüştü soruyorum size bu kuyruk acısı geçer mi?Zamanla, eskisi gibi sabah uyanır uyanmaz annemi arayıp keyifli keyifli gıybet eder miyim, ya da bi gün bana ihtiyaç duydukların da can-ı gönülden yanlarında olabilir miyim bi gün......
O aile sana yada aileden birr çocuğa hediye getirmiştir. Ona karşılık mecburi alınmıştır.Kuzenime değil, aile dostunu kızına alındı saat. Kuzenimde görüp beğenmiştim. Sitemlerimi bildirdim anneme ama anlamak istemiyo. Hani derler ya sen anlatırsan anlat karşı taraf anlamak istediği kadarını anlayacak diye! Annem de böyle anlamak istemiyo beni ve ben de artık anlatmak istemiyorum. Kendi kendime hazmetmeye çalışacağım
Senin adına çok sevindim Allah bağışlasın salih evlat olsunİçinde bir yerlerde kalır, onu herzaman hatırlamaz , hatırına geldiğinde de her zaman çıkartmazsın ortaya ama eskisi gibi olursun illa ama içten ama değil etle tırnak mubahbeti sonuna kadar doğru
Şuan çok duygusal bir dönemdesiniz
Bu duygusallık illa ki azalacak o zaman daha farklı düşünmeye başlayacaksınız
Çok geçmiş olsun bu arada seni çok iyi anlıyorum allah hayırlısı ile sağlıkla kucağına alacağın sağlıklı bebekler nasip etsin inşallah
Not: çok tedaviler geçirmiş ve bu yolda çok yıpranmış bir anne
Bilmiyorum ama böyle bi durum olmuş olsa bile beni ikna etmeye yetmezO aile sana yada aileden birr çocuğa hediye getirmiştir. Ona karşılık mecburi alınmıştır.
Malesef unutulmuyo. Anneme söyledim aslında ama beni anlamak istemiyo ve saçma bi bahaneyle kendini savunuyo. Bahanesi de şu, ben sana dedim yabancıyla evlenme uzaklara gitme diye. Güler misin ağlar mısın.Anne ve babanizla konussaniz doğrudan? Siz benim.ameliyatima gelmediniz ameliyattan sonra napar bu kız diye merak etmediniz kuzenimin düğününe geldiniz diye? Siz soylemezsiniz farkına varamazlar sonuçta? Eğer çocukluk travmaniz varsa onu da söyleyin uygun bi zamanda, içinizde kalmasın anne babaniz da hatalarının farkında olsun. Çocukluk travmaları kolay kolay unutulmaz çünkü
Evet hassas bi dönemden geçiyorum, o nedenle bu konular kafamda dönüp duruyo bu aralar. Sizlerin de detegi ile aşacağım inşallah. Borç mevzusu değilde, amcam brokrat olduğu için makama mevkiye hürmeten, anlarsın yaCanım sen şuan hassassın. Ailen operasyonunu tam anlaşmamış. Biraz tutucu bakmışlar duruma. Öyle yetiştirilmişler. Kıramamışlar zincirleri. Lütfen affet onları. Saat konusunu bilmiyorum ama Ailen kendi tarzında gösteremese de emin ol seviyorlar seni. Düğüne gelince, mutlaka senin düğününe falan gelmişlerdir. Eskiler borç vs konusunda çok duyarlı. O yüzden gitmişlerdir.
Bilemiyorum anne, baban ile konuşma durumun varsa konuş.
Amin teşekkür ederimAmeliyatı haber vermemişsiniz ki... Gelmesinler kimse uğraşmasın diye düşünmüşsünüz. Amenna.
Onlar da gelmemiş .
Sizin iç kanama geçirip de ailenizi illaki yanınızda isteyeceğiniz de kimseye vahiyle bildirilmeyecegine göre... burada sorun yok.
Ama arayıp geçmiş olsun dememiş olmalarına yaptıkları savunma ile saat mevzusunda haklısınız.
Ama benim size bir tavsiyem var: anne baba ve evlat icin yapılan her şey aslında insanın kendi vicdanı için yaptığı şeylerdir.
Anne ve babanıza gösterdiğiniz tolerans ilerde vicdanınız icin yapacağınız en iyi şeydir.
Allah sıralı ölüm versin. Ama onları kaybettiğiniz zaman acınıza bir de vicdan azabı eklensin istemezsiniz.
O sebeple kırgınlıkla karar vermeyin. Iyice düşünün taşının.
Büyük geçmiş olsun. Allah sağlıktan ayırmasın.
Kendini nasıl iyi hissedeceksen öyle davran canım ama emin ol, bu söz hoşuna gitmeyebilir ama keskin sirke gerçekten küpüne zarar veriyomuşBazı şeyleri aştın ama ruhunu hasta ettin... Öfkeliyim evet elimde değil... İnan vicdanen çoğu şeyi sorgulamıyorum artık... Herkes yerini bilsin yeter... Böyle mutluyum gerçekten...
Başınız sağolsun. Haklısınız ama ben de hazmetmeye çalışıyorum, zamanla toparlayacaģım inşallah.Ailemi şöyle bir düşünürsem yaptıkları hatalardan yeşilçam filmi çıkar; 6 yaşında bir çocuğu terk etmek mi dersin, 14 yaşında bir daha terk etmek mi dersin, yıllarca ezmek mi dersin, kardeşlerine bakıcılık mı yaptırmak mı dersin, hak yemek mi dersin, sahip olduğun her şeyin izinsiz dağıtılması mı dersin, çocukluğunu anasız, ergenliğini babasız geçirmek mi dersin, yetişkin olduğunda her dağılanı toparlamak mı dersin ......
Sonra ne oldu biliyor musun; öldüler ....
İçimdeki o korla on yıldır yaşıyorum
Gitmeseydiler de canımı yakmalarına bile razıydım...
Yapmayın, içinizi böyle şeylerle doldurmayın dünyada çok büyük acılar var....
YaaAhh ahh o saat konusu benim de içimde bir uktedir. Beni çocukluğuma götürdün. Hemen hemen aynı şeyleri yaşamışız. O pembiş saat benim de tek hevesimdi. Elde etmek için çok uğraş vermiştim. Babamın durumu da çok iyiydi halbuki ama bir türlü bana almadı. Hala o saatlerden görürüm ve aklıma gelir
Gel sarılalım, ağlayalımYaaciddi misin. Gel bi sarılayım travmadaşıma
Olur mu dersinGel sarılalım, ağlayalımbirer tane alıp taksak mı
Çok uzun oldu okuyup görüşlerinizi yazarsanız, beni çok mutlu edersiniz. Tam okuyamayan arkadaşlar da lütfen anlamadan yorum yapmasın. Zaten dipteyim ve abartıyor muyum diye görüşlerinizi almak istiyorum. Bi kusurum olursa, olduysa affola.
Arkadaşlar direk konuya girmek istiyorum6 yıllık evliyim çocuğum olmuyo. Laparaskopi olmam gerekti ve ağır bi ameliyat olmadığına, gerek kendi araştırmalarım, gerek doktorumun konuşmaları doğrultusunda kanaat getirdim ki zaten kendi işimi kendim hallederim modundayım her zaman. Aman işte şuna şunu söyliyeyim de gelsin şu işimi yapsın, şu konu da yardım etsin kafasında olmadım hiç bi zaman. Bu kafa yapısı doğrultusunda kimseye de haber verme gereği duymadım, ortalığı ayağa kaldırmaya gerek yok diye düşündüm kendimce! Ailemle farklı şehirlerdeyiz. Eşimle gider, ameliyatımızı olur, gerekirse bi gün kalır çıkarız diye plan yapmıştım. Ama ne bileyim iç kanama geçirip gecenin bi yarısı iç kanamayı durdurmak için 2. Ameliyata alınıp, açık ameliyat olacağımı, 21 cm kesececeklerini ve acılar için de kıvranacağımı nerden bilebilirdim...
Eşimden ve annesinden Allah razı olsun ki ameliyata bir gün kala; eşim, hadi naz annemi ara haber ver, bak her ameliyat bi risktir. Ya bişeyler yolunda gitmese! Annemin yardımına ihtiyaç duyarsak, her şey olup bittikten sonra haber verirsek kötü olmaz mı diye diyrme, beni kayinvalideme söylemeye ikna etti iyi de yaptı ❤ yoksa eve dönünce halim ne olurdu bi başımadurumdan haberdar etmek için kayinvalidemi aradım ve ameliyata gelmene gerek yok sadece haberin olsun istiyoruz dedim. Hastanelerde sürünmeni istemem dedim o da tamam dedi ama keşke gelmesini isteseydim eşim gece 2. Ameliyata alındığım da kendini çok kötü hissetmiş tek başına ve de çok korkmuş üşümüş ameliyat kapısında. Annesi yanın da olsa destek olurdu
Ben niye bu kadar uzatıyorum kızlar? Sanki @idrakyollariiltihabi kadar tatlı yazıyorum ki idrakcığım eğer denk gelirsen senin görüşlerin de benim için çok değerli, umarım mahrum bırakmazsınasıl konu bu okuduklarınız değil ki. İnşallah okuma teveccühünde bulunursunuz. Kusura bakmayın çok doldum bu konuda. Neyse asıl meseleye geliyorum hemen;
Ben aileme çok çok kırgınım.(abimin ilk operasyondan haberi vardı sırdaşımo da annemlere söylememiş) Ameliyatın 2. Günü ben annemi aradım çünkü sevgisine ve şefkatine ihtiyacım vardı ameliyat oldum çok ağır geçti diye anlattım bu arada sancıdan kıvranıyorum. ANNEM gelir diye ümid etmiştim, ciğeri orda ona rahat vermez diye düşünüyordum ki annemin dediği uçak biletini keselim buraya gel eşime bile geçmiş olsun deme teveccühünde bulunmadı! Neymiş? Ben ayıp yerimden ameliyat olmuşmuşum, eşimle bu konu da konuşması ayıp olurmuş sanki vajinamı daraltmak için yaşadım bunları! Ki babamda eşimi aramadı o kadar zoruma gitti ki biz bunları haketmemiştik. Madem bebek için ameliyat olmak ayıplı bişey o zaman beni de saklaasaydın dedim e malum babamla sevişip bana hamile kaldın ve ben senin vajinandan çıktım neden beni insanlara gösterdin ayıp değil mi dedim!!! geçen hafta bize geldiklerinde söyledim bunu! Durun durun! Benim için gelmediler sevgili kuzenimin düğününe geldiler! Şöyle bi buralardan geçerken, kızlarına da uğramasalar olmazdı dimi! Yol geçen hanıyım çünkü istanbula ankaraya yolları düşerse uğrarlar sağolsunlar.
Ben annemi babamı ve kardeşlerimi affedemiyorum onlara manevi olarak çok ihtiyaç duydum ama onlar yoktu. Kardeşlerime şöyle kırgınım; annemi ite kaka göndermelerini umuyordumkayinvalidem hasta yatağımda kızı gibi bana bakarken beni severken, benim içim yanıyodu annemi istiyordum ama yoktu. Zaten bana 2. Darbeydi bu, 25 yıl geçmesine rağmen hâlâ daha onu hazmedemiştim ki 2.si geldi. Artık onları aramak konuşmak memlekete gitmek ve hatta sosyal mecralar da bile görmek istemiyorum. içim buz gibi onlara karşı ki annem 3 seneden sonra geldi evime ve benim sevinçten kelebek gibi olmam gerekirken içim de mutluluğun sevincin esamesi bile yoktu çünkü hususi benim için gelmemişti ki üstelik düğüne gelmişlerdi! Benim ameliyatıma gelmeselerde olurdu! Çünkü onlar o düğüne gelmezse mazallah gelinle damat gerdeğe giremezdi, o zaman ne olurdu halimiz. Kızları kıvransın sancıdan önemli değil ama düğün! Düğün çok önemli. Ben bundan sonra anneme babama hayırlı evlat olabilir miyim, zamanla geçer mi dersiniz? 2. Darbe bu, demiştim ilkini de yazmak istiyorum isteyen okur
Sene 94 filan ilk okula gidiyorum, 9 bilemedin 10 yaşında çelimsiz kara kuru bi kızım. Kuzenim istanbuldan geldi. Çok güzel bi kol saati vardı o vakitlerde de yeni çıkmıştı o modeller zaten.
Saat pembe sandy bebekli minik minik rengarenk hayvan çiçek figürleri olan saat kısmında da gümüş bi kapağı olan cicili bicili ve her kız çocuğunun isteyeceği biseydi ve ben deliler gibi o saatten istiyordum her gün babamdan o saatten istiyordum. Hatta bi keresinde de beni test etmiştim bi akşam. Yine ben saat isterkenşuan saatin kaç olduğunu bilirsen sana bu saati alacağım demişti ben de hiç unutmam 10 a 10 var diyeceğime, 10u 10 geçiyo demiştim ve kaybetmiştim aradan bi 10 15 gün geçti, bi aile dostuna gittik ve ordaki kız odasını bana göstermek için odasına götürdü. Oda da farkettim ki arkadaşın kolunda benim istediğim saatin aynısı var. O an gözlerim ışıldadı resmen ve saatin çok güzeeeel dedim leyla leyla. Aaa evet Ahmet amca aldı dedi yani BABAM!!!!! O an neler hissettiğimi, yaşadığım travmayı tahmin edeniniz olur muhakkak ama ben yine de travmamı ifade edeyim. O küçük bedenim de kalbim durdu o an, dünya 180 derecede inanilmaz bi şekilde dönmeye başladı ve başımdan aşağı ilk kez o zaman kaynar sular dökülmüştü soruyorum size bu kuyruk acısı geçer mi?Zamanla, eskisi gibi sabah uyanır uyanmaz annemi arayıp keyifli keyifli gıybet eder miyim, ya da bi gün bana ihtiyaç duydukların da can-ı gönülden yanlarında olabilir miyim bi gün......