- 16 Ekim 2017
- 698
- 889
- 33
- Konu Sahibi Pembepusula
- #1
kızlar şimdi bu da dert mi dieceksiniz. Ama dert. KV kızı yok. Hep bir kızı olsun istemiş. Benimle ilk tanıştığı gün boynuma atladı. Hep bi kızım yavrum annem. 3 aylık evliyim. Her yere benimle gitmek her şeyi benimle yapmak istiyor. Üstelik çalışıyorum. 2 gün görmese özledim diye ağlıyor. Kafayı yicektim. Araya mesafe koydum ve eşime durumu anlattım. Şimdi beni özlediğinde oğluna söylüyor. Ben müsait olunca arıyorum. Bu seferde vicdan azabı çekiyorum ona karşı. Ama asıl sorun bu değil. 16 yaşından beri yalnız yaşıyorum. Annem hiç bir zaman yanımda olmadı. Hastanede acilde ölmek üzereyken bile kimsem yok dedim hemşirelere, kimse gelmez. Annem gerilir ölünce çağırın dedim. Sanırım bu size durum hakkında bi fikir verir. Yıllarca onu hiç görmediğim oldu. Ama alışmıştım. Onu affetmiştim kendi içimde. Sık sık telefonla arar halini hattını sorardım çünkü artık yaşlı ve hasta. şimdi kaynananın aşırı sevgisi kendi anneme karşı kin ve nefret duymamı sağladı. Annemi hiç aramamaya başladım. İçimde nasıl anlatsam tuhaf bir boşluk var. KV ye çok üzülüyorum kendime acıyorum annemden nefret ediyorum. Sizce nasıl kurtulurum bu durumdan