Ama yukarıda yazdım kendi annem olsa da söylerim
Ha Kv ile işimi kendim görürüm hatta mümkünse en kalabalık anda söylerim lafımı ama baba da bu kadar önemli bir durumu bilmeli
Yani olay şikayetten öte boyutta bilgisi olmadı lazım
Bakıcı bunu yapsa ve eşine söylemesen iki gün sonra bakıcı yine dışarı çıksa bu sefer kapıda kalsa ve eşin bunu öğrendiğinde geçen seferkini söylemedin diye kızmaz mı
Şahsen benimki çooook kızar zira ben de bana bu duyumu söylememiş olsa çok kızarım
Ama eşimin bakıcıya bakışı ile annesine bakışı bir olamaz ki, bakıcı el yani, ama öbürü anne.
Bak mesela benim kv iyidir hoştur, evime geldiğinde zaten direkt çocuğu paslarım ona ama ona götürüp çocuğumu bırakıp bir yere gitmem :) Çünkü bilirim kv benim kadar, annem kadar dikkatli biri değil. Daha doğrusu bendeki çocuk gibi hareketli bir çocuk büyütmüş değil, eşim tuğla gibi otururmuş bir köşede yani. Annemin elindense ben gibi bir çocuk geçmiş,her deliğe girip çıkan, 10 aylık koşan bi tip. Şimdi ben bu farkı da biliyorum, kvmi de annemi de tanıyorum; çocuğu anneme gözüm kapalı emanet ediyorum ve tek sorun yaşamadım, neden kvye emanet edeyim sorun yaşama ihtimalimin yüksek olduğunu bile bile? Ki emanet ettim diyelim; en başında tembihlerim. Ben tembihlediğim halde yaparsa o şeyi tepkim farklı olur, tembihlemedimse ve o boşlukta kalıp şaştıysa, uyarırım.
Bakıcı olsa zaten eşime açarım konuyu, çünkü özel alanımıza yeni birini dahil etmişizdir, o da bilmeli. Ama annesi öyle olmaz, diyeceği şeyler de bellidir yani "Düşünememiştir" der. Annesi, ne desin adam?
İlkinde söylemesem, atıyorum ikinciye söylesem "Bak bu iki oldu, ilkinde sana bahsetmedim" desem, onda da "Anneme baktırmayalım, haklısın, uyardığın halde böyle yapmamalı" der.
Bana kızmaz yani işte, bizim iletişim şeysi böyle. Ondan.