selam arkadaslar.kımınıze gore cok basıt bı konu gelebılır ama ben cok sıkıldım ve sıze akıl danısmak ıstedım.cunku artık sınırlerım ıyıce bozuldu.benım bı tanecık kızım var.esımde tek cocuk.kv kp normal olarak kızıma cok duskun.hastalık derecesınde hemde.kısaca ozet geceyım.kv dogum yaptıgım gunden berı benden cocugumu ıstıyo saka degıl cıddı olarak bunu bıze ver sen yenısını yap bızım olsun bu dıye.sen ıse basladıgında senden sogutucam sen ısteyken haberın olmadan alıcam goturucem yurtdısına tatıle falan demeler.gıydırdıgım coraba kadar karısmalar.daha neler neleer..her dedıgı olsun o ne derse yapalım herseyı bılmek ıstıyo ama bıktım artık.cocuk olmadan once bu kadar degıldı.pıskolojısı bozuldu.esımle aramda acıldı.cocuk oldugundan berı cok degıstı oda.herseyı abarttıgımı buyuttugumu soyluyo haklı oldugumu bıldıgı halde haklısın demıyo.yoruldum artık.acıkca konustum eger aılen ozellıkle annen boyle yapmaya devam ederse ve sen buna bı dur demezsem sonumuz yakındır dedım ve cok cıddıyım dedım annen yuzunden bosanırız baska bısey ayıramaz zaten bızı dedım.oda farkında ama bısey dıyemıyo annesıne benı susturuyo takma dıo.en son olay bnı delırttı.kızıma anne dedırtıyo kendısıne.ve akrabaları komsularıda aynı sekılde x annesı dıye konusuluyo.beynımden kaynar sular dokuldu.yınede saygısızlık yapmadım.ama o an oyle kotu oldum kı.aklıma sız geldınız ne yapayım ben bana akıl verın lutfen