- 14 Aralık 2013
- 8.314
- 6.281
- 448
Bu k.v neden böyle ya ben anlayamayıtorum salın şu insanları yaaaa.Nasilki boşanmalar da herkes el oluyorsa.Elbette beni kaç sene başında beklemiş büyütmüş annemle kayınvalide bir olmaz.Damatda anneme oğlan olmaz.Zaten saçmalık başta bu anne baba demek zorunda bırakılmak.Bunun saygıyla ilgisi de yok.Esimle kardeşmi oluyorumda annesi babası annem babam oluyor.Bu bana hep böyle saçma geldi kavram olarak .Zaten bu nedenle alternatif kaynana kayınpeder diye bı kelime bulmuş insanlar.Gercek şu ki aradaki saygıyı korumak gerek iki taraflı.Bu toplumda birbirine bayılıyormus gibi yapan birbirine eş kişisi için tahammül etmek zorunda kaldıkları bir tiyatroya dönmüş olay.İyi anlasanlari samimi olanlari çok az da olsa sayıları ayrı tutuyorum.Evet malesef 30 sene sonra kızımla evlenen damada oğlum desemde önce can sonra canan gibi ilk anlasmazlikta kızımı düşünürüm.Kizim ayrılırsa ilerde asla görüşme anne derse öyle olur.Yani malesef evlat ile mukayese edilmez edilmemeli .Sizinde kendi ana baba kardeşleriniz yerine koyamamaniz normal geldi.Saygi mesafe olmadığı sürece sorun olmaya devam eder her iki taraflada
İyi yapıyorsun booşveerrrYapım gereği zaten mesafeli biriyim. ilk evlendigimiz zamanlar biz de haftada bir gidiyorduk. Hiç memnun değildim. Ama ses etmiyordum. Mesafeli olduğumu bildiğim için de bunu kırıp yakın olmaya çalıştım tabi yine başlarda. Ben iyi olursam o da iyi olur sandım. bir şey yaparken bilmiyorsam danışmaya, derdim varsa dökmeye başladım. Ama karşılığında bir şeyden anlamaz gördü, üstten davrandı, yönetmeye çalıştı. Sonuç olarak şu an o aramadığı sürece aramıyorum. Bayram seyran olmadığı sürece de gitmiyorum. Karşılığında sitem yiyorum. Ama umrumda değil :))
Her ailenin dinamiği farklı. Mesela benim annem de telefonla konuşmayı sevmez ben de fakat kayınvalidem ve eşim konuşurlar. Bu durum beni rahatsız etmiyor. Çünkü kayınvalidem sınırını çok iyi bilir rahatsız etmez. Rahatsız olduğunuz konuları eşi ve ailesiyle paylaşırsaniz güzel bir şekilde ortada problem kalmaz bence. Biraz da orta yol iyidir ya. Sevdiğin için fedakarlık da güzeldir benceSelam hanımlar. biz, eşimin ailesi ve benim ailem hepimiz aynı şehirdeyiz. Eşimin ailesiyle daha yakınız. Biz eşimle şu konuda biraz zıttız ben daha bireyselim karar alırken. Buna rağmen en kötü haftada bir mutlaka gidiyoruz. Eşimi kırmak istemiyorum. Ama zaten çalışıyoruz ve ben daha çok baş başa vakit geçirme taraftarıyım. Kendi ailem için de böyle hatta benim annem bile siz birlikte olun der çoğu zaman. Ama eşimin ailesi görümcelerim de dahil hep beklenti içindeler. Her boş anımızda gitmemizi beklerler. Eşim de gitmek istiyor gitmese de her gün hepsini arar en az 10’ar dk konuşur. Sık sık kızları gibi aramamı beklerler ve her planıma onları dahil etmemi isterler. Bazen anneme sık gitmememe rağmen anneme gitmemize bozulurlar falan. Bizi çok yalnız bırakmak istemiyorlar sanırım hep bi eşimi kendime bağlarım ve yönlendirirm diye bi korku var öyle despot biri olmamama rağmen. Ve ben şöyle düşünüyorum nasıl kv ile kendi kızları gibi samimi olup her derdimi anlatabilirim? Bu beklenti saçma değil mi sizce de? Kendi annemin bile önüne koymamı bekliyor onu bazen. Ve ben telefonda da konuşmayı çok sevmeyen biriyim. Yaşım onlara göre küçük ve yapım da farklı dediğim gibi bu kadar beklentiye alışamadım eşim de sürekli beklenti içinde. Ara , anneme sor, anneme danış babama soralım yemeğe çağıralım ablamı çağıralım annemi çağıralım falan kafasında sürekli ve ben çok aramıyorum. Eşim de benim ailemi çok aramaz ama ona rağmen benden bekliyor. Kısaca siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz eşiniz kırılmasın diye alttan alıyor musun yoksa mesafeli misiniz?
Hiç aramıyorum, başlarda bir ben bir kv ve görümce şeklinde ilerliyordu. Kv asil kadındır ama görümcem aramaları sıklaştırıp nerdeyiz ne yaptık haftasonu ne yapıcaz gibi sorgulamalara başladı, birde her haftasonu birşeyler yapalım istiyordu, iletişimi minimuma indirip tamamen kestim. Kv aramam aramız çok iyidir birbirimize kırılmıyoruz böyle şeylerden yapmacık olacağına hiç olmasın, ama görümcem aramama alındı kesti ilişkisini, merak ettiklerini arayıp kardeşine soruyor aradaSelam hanımlar. biz, eşimin ailesi ve benim ailem hepimiz aynı şehirdeyiz. Eşimin ailesiyle daha yakınız. Biz eşimle şu konuda biraz zıttız ben daha bireyselim karar alırken. Buna rağmen en kötü haftada bir mutlaka gidiyoruz. Eşimi kırmak istemiyorum. Ama zaten çalışıyoruz ve ben daha çok baş başa vakit geçirme taraftarıyım. Kendi ailem için de böyle hatta benim annem bile siz birlikte olun der çoğu zaman. Ama eşimin ailesi görümcelerim de dahil hep beklenti içindeler. Her boş anımızda gitmemizi beklerler. Eşim de gitmek istiyor gitmese de her gün hepsini arar en az 10’ar dk konuşur. Sık sık kızları gibi aramamı beklerler ve her planıma onları dahil etmemi isterler. Bazen anneme sık gitmememe rağmen anneme gitmemize bozulurlar falan. Bizi çok yalnız bırakmak istemiyorlar sanırım hep bi eşimi kendime bağlarım ve yönlendirirm diye bi korku var öyle despot biri olmamama rağmen. Ve ben şöyle düşünüyorum nasıl kv ile kendi kızları gibi samimi olup her derdimi anlatabilirim? Bu beklenti saçma değil mi sizce de? Kendi annemin bile önüne koymamı bekliyor onu bazen. Ve ben telefonda da konuşmayı çok sevmeyen biriyim. Yaşım onlara göre küçük ve yapım da farklı dediğim gibi bu kadar beklentiye alışamadım eşim de sürekli beklenti içinde. Ara , anneme sor, anneme danış babama soralım yemeğe çağıralım ablamı çağıralım annemi çağıralım falan kafasında sürekli ve ben çok aramıyorum. Eşim de benim ailemi çok aramaz ama ona rağmen benden bekliyor. Kısaca siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz eşiniz kırılmasın diye alttan alıyor musun yoksa mesafeli misiniz?
Türleri hiç tükenmiyor, sadece şekil değiştiriyorlar resmenKardeşiniz kaynımla evlenmiş olabilir mi?
Bu anlattığınız kişi kaynanam çünkü
Mesafeyi nasıl koydunuz acaba ? Bide size gelmek istiyorlar mı sürekli bunun önünü nasıl kestiniz ?Kayınvalidemle artık hiç görüşmüyorum. Çok rahatladım. Toksik bir ilişkiden kurtuldum. Görümcemi çok severim. Arkadaş gibiyiz. Birbirimize ihtiyaç duyduğumuz sürece hep telefonlaşırız. Maalesef çok uzakta oturuyor.
Yazın köyde kavga çıkardı. Apar topar köyden ayrıldık. Bu arada benim sorunum kayınvalide ile. Eşimin kardeşleri ile bir sorunum yok. Görüşüyoruz da. Ama kayınvalide ile ipler fena koptu. Gelebilecek durumu yokMesafeyi nasıl koydunuz acaba ? Bide size gelmek istiyorlar mı sürekli bunun önünü nasıl kestiniz ?
Kısacası haset fesat bi eş ailesi daha içinizden geldiği gibi yapın aramak gerekirse arayın ama mesafe en güzeli resmiyet en güzeliSelam hanımlar. biz, eşimin ailesi ve benim ailem hepimiz aynı şehirdeyiz. Eşimin ailesiyle daha yakınız. Biz eşimle şu konuda biraz zıttız ben daha bireyselim karar alırken. Buna rağmen en kötü haftada bir mutlaka gidiyoruz. Eşimi kırmak istemiyorum. Ama zaten çalışıyoruz ve ben daha çok baş başa vakit geçirme taraftarıyım. Kendi ailem için de böyle hatta benim annem bile siz birlikte olun der çoğu zaman. Ama eşimin ailesi görümcelerim de dahil hep beklenti içindeler. Her boş anımızda gitmemizi beklerler. Eşim de gitmek istiyor gitmese de her gün hepsini arar en az 10’ar dk konuşur. Sık sık kızları gibi aramamı beklerler ve her planıma onları dahil etmemi isterler. Bazen anneme sık gitmememe rağmen anneme gitmemize bozulurlar falan. Bizi çok yalnız bırakmak istemiyorlar sanırım hep bi eşimi kendime bağlarım ve yönlendirirm diye bi korku var öyle despot biri olmamama rağmen. Ve ben şöyle düşünüyorum nasıl kv ile kendi kızları gibi samimi olup her derdimi anlatabilirim? Bu beklenti saçma değil mi sizce de? Kendi annemin bile önüne koymamı bekliyor onu bazen. Ve ben telefonda da konuşmayı çok sevmeyen biriyim. Yaşım onlara göre küçük ve yapım da farklı dediğim gibi bu kadar beklentiye alışamadım eşim de sürekli beklenti içinde. Ara , anneme sor, anneme danış babama soralım yemeğe çağıralım ablamı çağıralım annemi çağıralım falan kafasında sürekli ve ben çok aramıyorum. Eşim de benim ailemi çok aramaz ama ona rağmen benden bekliyor. Kısaca siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz eşiniz kırılmasın diye alttan alıyor musun yoksa mesafeli misiniz?
Önemli günler hariç pek aramam , ayda bir de ziyaret ederiz, şimdi bebek var hiç görüşemiyoruz, benim telde konuşmayı sevmediğimi biliyorlar e artık ısrarı bıraktılar, size tavsiyem net olun ...Selam hanımlar. biz, eşimin ailesi ve benim ailem hepimiz aynı şehirdeyiz. Eşimin ailesiyle daha yakınız. Biz eşimle şu konuda biraz zıttız ben daha bireyselim karar alırken. Buna rağmen en kötü haftada bir mutlaka gidiyoruz. Eşimi kırmak istemiyorum. Ama zaten çalışıyoruz ve ben daha çok baş başa vakit geçirme taraftarıyım. Kendi ailem için de böyle hatta benim annem bile siz birlikte olun der çoğu zaman. Ama eşimin ailesi görümcelerim de dahil hep beklenti içindeler. Her boş anımızda gitmemizi beklerler. Eşim de gitmek istiyor gitmese de her gün hepsini arar en az 10’ar dk konuşur. Sık sık kızları gibi aramamı beklerler ve her planıma onları dahil etmemi isterler. Bazen anneme sık gitmememe rağmen anneme gitmemize bozulurlar falan. Bizi çok yalnız bırakmak istemiyorlar sanırım hep bi eşimi kendime bağlarım ve yönlendirirm diye bi korku var öyle despot biri olmamama rağmen. Ve ben şöyle düşünüyorum nasıl kv ile kendi kızları gibi samimi olup her derdimi anlatabilirim? Bu beklenti saçma değil mi sizce de? Kendi annemin bile önüne koymamı bekliyor onu bazen. Ve ben telefonda da konuşmayı çok sevmeyen biriyim. Yaşım onlara göre küçük ve yapım da farklı dediğim gibi bu kadar beklentiye alışamadım eşim de sürekli beklenti içinde. Ara , anneme sor, anneme danış babama soralım yemeğe çağıralım ablamı çağıralım annemi çağıralım falan kafasında sürekli ve ben çok aramıyorum. Eşim de benim ailemi çok aramaz ama ona rağmen benden bekliyor. Kısaca siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz eşiniz kırılmasın diye alttan alıyor musun yoksa mesafeli misiniz?
hay ağzın bal yesin…Gorumcem yok cok sukur sdjdj. Kaynanam her gun arayacagim kadar bende sevgi saygi uyandiran biri olsaydi aramaktan gocunmazdim hani yakin arkadasiniz gibi dusunun. Tipik toplumsal duzen kurallari geregi aranmasi gerektigini dusunen, kendi oz ailenden daha ustun tutulmayi bekleyen bir tip olmasi sebebiyle ve yasadigim olaylar neticesinde hic gorusmuyorum. Evlilige bastan baslasaydim ayda bir esim arayinca selam sabahtan da oteye gecmezdim. Bence bu cesit baglar zorlamayla kurulmamali. Gonul bagi olduktan sonra insana yuk olmaz hicbir sey ama o bag kurulmadikca zorla ittirilen her iliski insana yuk dert oluyor. Ben de isterdim kaynanam bende oyle bir sevgi uyandirsin ama olmayinca olmuyor. Bakmayin onlarin da kizim mizim ayagina. Bunlar hep toplumsal zorlamalar. Gercek yuzler tartisma aninda dokuluyor nasilsa.
Aynısını bana da yaptılar amaç kontrol edebilmekti baktılar sorun çıkıyor duruldular şimdi gayet iyiyiz ...Ne kadar alttan alırsanız o kadar göreviniz haline gelir. Bizde de durum öyle en başta konuştum,tanımıyorduk neticede yanlış anlaşılmasın dedim.
Beni kayınpederim ayrı kaynanam ayrı arıyordu ve saatlerce süren muhabbetler üstüne bir de dede eklenmişti.Allahım aklıma geldikçe çıldırıyorum. Eşim de nişanlıyız diye böyle diyordu evlendik daha beteri oldu.
Personel görev listesi gibi arama görevi yüklemişlerdi kendilerine.
Üstelik eşim de bir şey diyemiyordu çünkü aşırı alıngan, tripli küsen bi babası vardı kadın gibi.
Ders çalışıyorum aramayın diyorum yine arıyorlar, sevmiyorum telefonda konuşmayı diyorum yine arıyorlar.
Kendi çocuklarını aramıyorlardı beni arıyorlardı. Artık cinnet geçirecektim. Çok şükür açmaya açmaya biraz azalttım.
Gerçekten toplumumuz sınır bilmeyen, saygıdan yoksun bir toplum. Hiçççç eşim alınır mı diye düşünmeyin. Onların evladı siz değilsiniz, kimse o arasın.
Ve unutmayın nasıl alıştırırsanız hep o beklenecek.
Evet amaç kontrol edebilmek ve al bak senin ailen artık biziz orayı unut falan filan.Aynısını bana da yaptılar amaç kontrol edebilmekti baktılar sorun çıkıyor duruldular şimdi gayet iyiyiz ...
Başlığa cvp fazla aramam. Sadece kvye arada mesaj atarim okadar. Görumceylede anlasamiyoruz oyuzden aramam konusmam.Selam hanımlar. biz, eşimin ailesi ve benim ailem hepimiz aynı şehirdeyiz. Eşimin ailesiyle daha yakınız. Biz eşimle şu konuda biraz zıttız ben daha bireyselim karar alırken. Buna rağmen en kötü haftada bir mutlaka gidiyoruz. Eşimi kırmak istemiyorum. Ama zaten çalışıyoruz ve ben daha çok baş başa vakit geçirme taraftarıyım. Kendi ailem için de böyle hatta benim annem bile siz birlikte olun der çoğu zaman. Ama eşimin ailesi görümcelerim de dahil hep beklenti içindeler. Her boş anımızda gitmemizi beklerler. Eşim de gitmek istiyor gitmese de her gün hepsini arar en az 10’ar dk konuşur. Sık sık kızları gibi aramamı beklerler ve her planıma onları dahil etmemi isterler. Bazen anneme sık gitmememe rağmen anneme gitmemize bozulurlar falan. Bizi çok yalnız bırakmak istemiyorlar sanırım hep bi eşimi kendime bağlarım ve yönlendirirm diye bi korku var öyle despot biri olmamama rağmen. Ve ben şöyle düşünüyorum nasıl kv ile kendi kızları gibi samimi olup her derdimi anlatabilirim? Bu beklenti saçma değil mi sizce de? Kendi annemin bile önüne koymamı bekliyor onu bazen. Ve ben telefonda da konuşmayı çok sevmeyen biriyim. Yaşım onlara göre küçük ve yapım da farklı dediğim gibi bu kadar beklentiye alışamadım eşim de sürekli beklenti içinde. Ara , anneme sor, anneme danış babama soralım yemeğe çağıralım ablamı çağıralım annemi çağıralım falan kafasında sürekli ve ben çok aramıyorum. Eşim de benim ailemi çok aramaz ama ona rağmen benden bekliyor. Kısaca siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz eşiniz kırılmasın diye alttan alıyor musun yoksa mesafeli misiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?