Lohusa depresyonu yaşayanlar nasıl atlattınız?

birbaktim

Üye
Kayıtlı Üye
27 Kasım 2024
258
-289
13
33
Tavsiyelerini zevk, olumlu, yapıcı yorumlarınıza ihtiyacım var 1 haftalık lohusayım bitik haldeyim psikolojik olarak.
 
Ben cok kotuydum hala diyorum dogumdan daha zordu benim icin ama hic merak etme gecicek asla suan kaldigin gibi hislerde duygularda kalmayacaksin Allahin izniyle . Imkanin varsa online terapi al iyi bir psikolog yada psikiyatriden bana cok iyi gelmisti bide kan kaybim coktu normal dogumdu demir takviyeside almaya baslamistim hizlica iyilestim
 
Siz neler hissediyordunuz ve ne kadar sürdü? Ben bebeğime yabancı gibiyim sanki. Benimseyemiyorum, emzirmek istemiyorum. Sürekli bir iç sıkıntısı huzursuzluk, biri beni ömür boyu bağlamış gibi. Dipsiz bir kuyudayım sanki. H geçmeyecek gibi geliyor. Oysa hamileyken ne kadar sabırsızlıkla bekliyordum yavrumu
 
Cok mutsuz kaygiliydim kendimi kaybettigimi bidaha eskisi gibi olamayacagimi hissediyordum cok caresiz geceleri dahi uyuyamiyordum hepsi gecicek cok
Yakinda ona oyle bir asik olacaksiniz ki bugunlerinize inanamayacaksiniz ama kendinizi suclamayin cok dogal bir cok anne kadin yasiyor psikolij degil! Tip literatüriune gecmis hormonal sebeplerle olusan bir durum hormonlar duzeldikce eskiye doneceksoniz benim o zamanki tek hatam kendimi odaya kapatmam cocugumla ben bir odadayiz bahceli evim olmasina ragmen bi kalk bi hava al bahveye cik bi topraga dokun hir kahve ic yok kendimi kapatmistim cikamiuordum odadan asiri kaygiliydim
 
Tavsiyelerini zevk, olumlu, yapıcı yorumlarınıza ihtiyacım var 1 haftalık lohusayım bitik haldeyim psikolojik olarak.
Ben de lohusalık psikolojisine girmiştim çok kötü geçirdim. Sürekli ağlıyordum. İçimde çok büyük bir korku vardı. Hem bebeğime kimse dokunmasın istiyordum hem de biri büyütse bana verse de bugünler bir an önce geçse diyordum. Ona bakıp bakıp ağlıyordum. Nasıl büyüyecek, nasıl baş edeceğim, artık hiçbir şeyi tek yapamayacağım duygusu kaplamıştı içimi. Zamanla geçiyor bu duygu kendini evlat sevgisine bırakıyor. Her şeyi onunla yapmayı öğreniyorsun. Ben oğlum doğduktan sonra KPSS çalışıp memur oldum. İnsana çok şey öğretiyor mükemmel bir duygu anne olmak. Merak etme sen de aşacaksın bunları kısa zaman sonra
 
Tavsiyelerini zevk, olumlu, yapıcı yorumlarınıza ihtiyacım var 1 haftalık lohusayım bitik haldeyim psikolojik olarak.
öncelikle bu durumun gecici oldugunu bil. bende dogum yaptıgım ilk haftalar aşırı mutsuz , herşeye aglayan, depresif biriydim. gecen gündüzün de yok. bebek iki de bir ağlıyor sen desen agrılarınlasın. yeni bir hayat, sorumluluk falan filan. ama bebeğine ve içinde bulundugun duruma alışınca zevkli hale bile geliyor. destek al kesinlikle. ve eve kapatma kendini hava almaya cıkın bol bol
 
Tavsiyelerini zevk, olumlu, yapıcı yorumlarınıza ihtiyacım var 1 haftalık lohusayım bitik haldeyim psikolojik olarak.
Ben de çok kötüydüm sürekli ağlıyordum bebekle ilgilenmek istemiyordum doğumdan 3 ay önce de babamı kaybetmiştim felaket geçti kısacası benim lohusalığım 2 ay annem baktı bebeğe sonra annem memlekete dönünce kalakaldım öyle çok ağladım ama insan mecbur olunca her şeyi başarabilir şimdi 10 aylık oldu hakkından geliyorum geçiyor kısacası ama eş desteği çok önemli ben hep yalnız baktım 1 saat bile bırakacak kimsem yok ev yemek bebek temizlik derken mahvoldum tavsiyem alabildiğin kadar yardım al bu konularda ama bebeğine kendin bak kendin bakmadan bağ kuramazsın benimseyemezsin
 
Bende sezeryanla doğum yaptım sezeryan dikiş agrısını bilirsin kendime söz verdim ayaklandıktan sonra her anın tadını cıkartıcam . Bu dünyada asla annelik yapacak sabırda biri değildim demiştim ama bilemezdim bu kadar güzel bir duygu olduğunu . Şu an 1,5 yaşında nasıl zaman geçti anlamadım sana arkadaş gibi olucak biraz dayan cok güzel günler seni bekliyor.
 
Bende öyleydim sanki benim değilmiş ben doğurmamış gibiydim. Kızım 10 aylık. Uyuyor şuan ah annemmmm diye kokusunu çekiyorum
 
Sayfalarca forumlarda ekşi sözlükte vs lohusalık depresyonu yorumu okudum ağlaya ağlaya. Hepsinde de bunu okuyan güzel anne bil ki geçecek vs diyordu. Ve evet geçti :) hemen öyle 40 günde geçmiyor yeni hayatına adapte olmak gerçekten zaman alıyor herkesin süresi farklı olacaktır. Sen de bil ki geçecek güzel anne. Bunca insan söylüyorsa demek ki geçecektir. Ağlamaktan vs de çekinme normal şeyler hissettiklerin senin iradenle hissettiğn şeyler değil suçlu hissetme kendini.
 
Merhaba, ben lohusalığımın ilk günlerindeyim.
İkinci bebeğime alışmakta zorlanıyorum, ilk çocuğuma karşı çok düşkünüm ve suçluluk hissediyorum.
Bu hisler içimi sıkıyor sanki hiç geçmeyecek hep böyle kalacak gibi hayatıma yabancı gibiyim ne zaman geçecek bu hisler şok korkuyorum çocuklarıma böyle anne olarak kalmaktan çok zorlanıyorum bu hislerle başa çıkamıyorum
 
Çok ağlıyor mu bebeğiniz? Beni en çok ağlaması zorluyor. Bazen dayanamıyorum
 
Psikiyatriste randevu aldım yarın için. Desteksiz atlatabilcemi sanmıyorum. Nolur bana dua edin. Hiç geçmeyecek miş gibi geliyor şu an. Umarım ilaç verip sütü kestirmez. Napıcam bilmiyorum.
 
Psikiyatriste randevu aldım yarın için. Desteksiz atlatabilcemi sanmıyorum. Nolur bana dua edin. Hiç geçmeyecek miş gibi geliyor şu an. Umarım ilaç verip sütü kestirmez. Napıcam bilmiyorum.
Dualarim seninle asla boyle kalmayacaksin buna emin ol Rabbime sigin demir takviyesini keskn kesin doktoruna sorup basla.
 
Emzirmek istemezsen o süt nasil gelecek ve artacak ?
 
İstemeden mi oldu bebek ? Ya da hazırlıksız olduğunuz bir an mı hamile kaldınız? Cevabımı buna göre vermeyi uygun görüyorum.
Depresyona gelince ben onu atlatamadım baktı ben atlatamıyorum o kendi beni atlattı. Kızım 15 aylık :)
 
Tavsiyelerini zevk, olumlu, yapıcı yorumlarınıza ihtiyacım var 1 haftalık lohusayım bitik haldeyim psikolojik olarak.
Ge-çe-cek az sabır , herkes aynı şeyi söylüyorsu asla inanmıyordum,kendime şunu diyordum; sen abartıyor musun acaba herkes doğuruyor hemde 2 tane 3 tane ,sen zora mı gelemiyorsun acaba diye kendimi yiyordum ama öyle değil herkes farklı herkes yaşıyor kimi içinde yaşıyor belkide ama geçiyor inan bana,bende sezeryan ile doğum yaptım benim depresyonum 2-3 ay sonra başladı delirdiğimi düşündüğüm okadar çok an oldu ki anlatamam, ben psikokojik destek aldım 6.ayın sonunda geç gittiğim için,kendi kendime atlatırım diye düşündüğüm için çok pişmanım,şimdi kızım 21 aylık hayat tabiki çocukla daha farklı daha zor olabiliyor ama inan çok keyifli,allah güç veriyor bence şimdi birlikte herşeyi yapabiliyoruz,daha komforlu herşey umarım eşin ,ailen destekçidir çünkü destek çok önemli gerçekten,sakın herşeyi ben yaparım hallederim deme destek iste ailenden mutlaka, bırak temizlik olmasın ,yemek olmasın,çocuğun uyuduğu her an yat uyu dinlen emin ol uykusuz bir beyin insanın içinden başka birini çıkarıyor,sonrada her anın keyfini çıkar
 
Seni çok iyi anlıyorum. 4 aylık anneyim ben de. İlk ay aynı duyguları hissettim. Sana verebileceğim en iyi tavsiye eve kapatma kendini. Ben cam kenarında bebeğim kucağımda geçen arabaları izleyip “kim bilir nereye gidiyorlar, ben artık hiçbir yere gidemeyeceğim, hayatım bitti” diye düşünüyordum sürekli. Bebeğimle dışarı çıkmaya da korkuyordum tek başıma ya ağlarsa susturamazsam diye. Sonra bir gün canıma tak etti aldım bebeğimi çıktım dışarı. O gün benim için her şey değişti. Halbuki en yakındaki markete gidip geldim ama kendimi daha normal hissetmeye başladım o günden sonra. Yavaş yavaş hedefi uzattım derken şimdi her gün yürüyüşe gidiyoruz 1-2 saat dolaşıyoruz. Tek balına dışarı çıkmak için henüz erken olabilir 10 günlük bebekle ama evimin etrafında bile birkaç tur atsan iyi gelir emin ol.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…