Tebrik ederim ne kadar güzel ki annelik duygusunu tadabilmişsiniz bu kıymetli zamanların değerini bilin. Hemde her saniyesinin.. gelip geçici bir buhran içerisindesiniz sadece :)Merhaba hanımlar. Doğum yapalı 27 gün oldu. Sezaryenle doğum yaptım. Allahım isteyen herkese nasip etsin, şükürler olsun. Annem 5, kayınvalidem 2 gün yanımda kaldı. Sonrasında yalnız bakmaya başladım bebeğime. Eşim haftaiçi akşam 8'e kadar çalışıyor.
Yalnız olduğum için mi bilmiyorum, yoksa lohusa depresyonu mu, sürekli huzursuzum, yetersizlik hissim var, çok ağlıyorun ve herşeyi kafaya takmaya başladım.
Bebeğim gündüz çok uyumuyor, sürekli emdiğini kusuyor, hep huzursuz ve kucaktan hiç inmiyor. O uyumadığı ve hep kucağımda olduğu için ben de uyuyamıyorum, kendime yemek yapıp yiyemiyorum, evi derleyip toplayamıyorum, bu yorgunlukla bebeğimle de iyi ilgilenemiyorum diye düşünüyorum. Yetersizlik hissim olunca bu sefer diğer insanlara ve kendime kızmaya başlıyorum.
Eşimle bir daha eskisi gibi olabilecek miyim, bebeğime nasıl daha iyi bakabilirim, ben evdeyken dışarda hayat devam ediyor mu ve sizler bu süreci nasıl atlattınız. Kendimi toparlamam için tavsiyeleriniz nelerdir?
Gerçekten mi!Daha çok küçük kucağınıza o kadar alıştırmayin zorlanırsınız. Annenizden rica edin beş gün daha kalsın. Zorlaniyorsunuz belli . Ama bu günler geçecek üzülmeyin. Mutluluklar dilerim
Çok teşekkür ederim. Akşam eşime bebeği verip hızlıca sofra kurup duşa giriyorum. Günler, saatler yetmiyor sanki. Bi bakıyorum gece olmuş, ev ve ben bitik haldeyiz.öncelikle allah analı babalı büyütsün bebeğinizi...bu süreçler geçici inanın tünelin ucunda ışık var..:)
bende sezeryanla doğum yaptım ve evet bir ameliyat zorladı beni de..normal yani..bebeğinizin kucaktan inmemesi normal çünkü anne karnında hissediyor şu anda kendini ve hemen hemen 3 ay da öyle hissedecek..
çok zorlanıyorsan annen destek isteyebilirsin tekrar..çünkü iyi uyuyup dinlenmen gerek sütün için
bir de tavsiye eşine verip bebeği akşamları dinlendirebilirsin kendini
Çok teşekkür ederim. Akşam eşime bebeği verip hızlıca sofra kurup duşa giriyorum. Günler, saatler yetmiyor sanki. Bi bakıyorum gece olmuş, ev ve ben bitik haldeyizöncelikle allah analı babalı büyütsün bebeğinizi...bu süreçler geçici inanın tünelin ucunda ışık var..:)
bende sezeryanla doğum yaptım ve evet bir ameliyat zorladı beni de..normal yani..bebeğinizin kucaktan inmemesi normal çünkü anne karnında hissediyor şu anda kendini ve hemen hemen 3 ay da öyle hissedecek..
çok zorlanıyorsan annen destek isteyebilirsin tekrar..çünkü iyi uyuyup dinlenmen gerek sütün için
bir de tavsiye eşine verip bebeği akşamları dinlendirebilirsin kendini
Eşim sağolsun yardımcı oluyor da bir yere kadar işte. Çok teşekkür ederim yorumunuz içinTunelin ucunda ışık var. "Bunlar iyi gunlerin" diyenler olursa inanmayin. Buyudukce yurumeye baslayinca vs biraz bagimsizlasiyorlar insan rahat ediyor. "Annelik bir anksiyete bozuklugudur. " Diye bir soz okumustum. Surekli kaygi, yetersizlik hissi bunlar normal.
Ve evet malesef disarda hayat devam ediyor. Erkekler icin evde de hayat devam ediyor. Esinizi bilemem ama babalarin cogu yuku sorumlulugu anneye birakip "erkek" kimlikleriyle yasamlarina devam ediyorlar. Evrim geciren kadinlar.
Her sey mukemmel olsun diye ugrasmayin. Bebeginiz birakin hep kucaginizda kalsin. Bir daha bu zamanlar geri gelmeyecek. Ve surekli oyle kalmayacak duzeliyor inanin. Sevgiler
Teşekkür ederim. Allahım isteyen herkese nasip etsinTebrik ederim ne kadar güzel ki annelik duygusunu tadabilmişsiniz bu kıymetli zamanların değerini bilin. Hemde her saniyesinin.. gelip geçici bir buhran içerisindesiniz sadece :)
Teşekkür ederimBüyüyecek annesi.
Her şey güzel olacak inşallah.
Her anı ayrı heyecan! Tadını çıkar.
Allahım analı babalı sağlıkla mutlulukla büyütmeyi nasip etsin inşallah.
Teşekkür ederim. Bebeğim ilk gün kucağa alışıverdi. Ben de ağlayınca kıyamayıp hemen alıveriyorumDaha çok küçük kucağınıza o kadar alıştırmayin zorlanırsınız. Annenizden rica edin beş gün daha kalsın. Zorlaniyorsunuz belli . Ama bu günler geçecek üzülmeyin. Mutluluklar dilerim
Teşekkür ederim. Kanguru almıştım, daha kullanamadım ama sling daha iyiyse onu da deneyeyimKucağa alıştırma diyenleri boşver.
İnsan kaç kere anne oluyor, kaç kere bebek oluyor.
Sling al bir tane, tak kendine bebişini, ister yemek hazırla ister temizlik yap ister yürüyüşe çık.
Eşinle ilişkin de düzelecek, kimse çaktırmaz ama gebeliğin sonu ve ilk bir sene bayağı zonklatır evliliği bebek. Herkes o yüzden abartılı abartılı ÇOK GÜZEL DUYGU YA diye gezer. Özellikle birbirine bağlı çiftlerin evliliğinin ortasına bomba gibi düşer bebekgeçecek.
Ne derdin varsa hepsi bitecek.
Şimdilik önerim gerçekten sling kullan, gaz vs derdi de bitiyor onunla.
Mesela yukarıda banyo demişsin ya. At o fileyi bilmem neyi, sen duşa girerken o kaydırak gibi aparata koy bebişi az suyla. Zaten hava sıcak üşütmez bu havada. Beraber alın duşu, gözün üstünde olsun tabi.
Erteleme, bebişle yapmaya uyum sağla.
Psikolojim düzelecek ama de mi birazSana doğrusunu söyliyim bacım sen çocuk 3 yaşına gelene kadar rahat edemiceksin, bebeklik problemleri derken yürümeye başlıcak herşeyi ağzına koyucak, 2 yaş sendromu zamanı gelicek avmlerde kendini yere atıcak birşey gördümü tutturucak al diye. 3 yaşında anlamaya başlıyolar ve rahat etmeye eski günlere dönmeye başlıyosun. Öncesi zor.
Sitede yeni olduğum için kullanmayı bilmiyorum pek, cevaplarda gecikme olabilir ama okuyorum hepsiniMerhaba hanımlar. Doğum yapalı 27 gün oldu. Sezaryenle doğum yaptım. Allahım isteyen herkese nasip etsin, şükürler olsun. Annem 5, kayınvalidem 2 gün yanımda kaldı. Sonrasında yalnız bakmaya başladım bebeğime. Eşim haftaiçi akşam 8'e kadar çalışıyor.
Yalnız olduğum için mi bilmiyorum, yoksa lohusa depresyonu mu, sürekli huzursuzum, yetersizlik hissim var, çok ağlıyorun ve herşeyi kafaya takmaya başladım.
Bebeğim gündüz çok uyumuyor, sürekli emdiğini kusuyor, hep huzursuz ve kucaktan hiç inmiyor. O uyumadığı ve hep kucağımda olduğu için ben de uyuyamıyorum, kendime yemek yapıp yiyemiyorum, evi derleyip toplayamıyorum, bu yorgunlukla bebeğimle de iyi ilgilenemiyorum diye düşünüyorum. Yetersizlik hissim olunca bu sefer diğer insanlara ve kendime kızmaya başlıyorum.
Eşimle bir daha eskisi gibi olabilecek miyim, bebeğime nasıl daha iyi bakabilirim, ben evdeyken dışarda hayat devam ediyor mu ve sizler bu süreci nasıl atlattınız. Kendimi toparlamam için tavsiyeleriniz nelerdir?
Teşekkür ederim. Bebeğim ilk gün kucağa alışıverdi. Ben de ağlayınca kıyamayıp hemen alıveriyorum
En doğrusunu yapıyorsunuz, kucağa alışmak diye bir şey yok çünkü bebeğin özelikle ilk üç ay yeri zaten anne kucağı.
Düşünsenize dokuz ay karanlık, sulu sıkışık bir dünyanın içindeydiniz bir anda sizi alıp oradan çektiler ve kokusu sesi bile başka aydınlığın gözlerinizi kamaştırdığı bir yere pat diye geldiniz. Bildiğiniz tek şey var size tanıdık gelen tek şey o da bir ses ve koku... Karnında olduğunuz kişinin sesi ve kokusu. Dünya değiştirdi o şuan ve buraya alışıp kendini güvende hissedene dek tabii ki sadece tanıdığı bildiği şeye güvenecek. Sizin teninize kokunuza kucağınıza yani. Tamam şimdi güvendeyim diyecek. Bu yaşımızda biz bile yabancı yere gitsek tanıdık yüz görünce mutlu oluruz şuan kucağınız bebeğiniz için tam da bu.
Evet zorlanıyorsunuz ama o çok daha büyük iş yaptı küçücük bedeniyle annesi, dünya değiştirdi. Kendinize de ona da zaman tanıyın ikiniz de yeni düzene alışınca geçecektir, geçiyor da zaten yoksa kimse ikinci üçüncü çocukları yapmazdı.
Sağlıkla büyüsün
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?