- 12 Ağustos 2018
- 978
- 2.017
- 113
Ah hayır olur mu hiç emin olun bir bebeğin annesine olan sevgisi sayfalarca anlatılamaz.
Ah hayır olur mu hiç emin olun bir bebeğin annesine olan sevgisi sayfalarca anlatılamaz.Teşekkür ederim güzel mesajınız için. Bazen bebeğimin beni sevmediğini bile düşünüyorum. Lohusa psikolojisi..
İstanbuldayım. Keşke burda olsaydınız mutlaka yardımcı olurdum en azından yemek temizlik konusundaTeşekkür ederim, dikkate alacağım bunlarıKonya'dayım, siz?
Teşekkür ederimS
Sağlıkla büyüt inşallah..henüz çok taze annesin ...bak benim sipa on aylık ben ev işlerini anca gece uyuyunca yapabiliyorum...ev işini unut ama kendini unutma...al yemeğini uyutamiyorsan salla ayağında uyut sen yemegini ye...bende sallamak taraftarı değildim ama hiç olmazsa yemeğimi yiyenildim kahvemi icebildim...köy bebek arabasına dışarı çık hava al sık emdiği için fazla durmazsin o kadar. .çok kusuyorsa fışkırır kusuyorsa reflusu olabilir doktor bilsin mutlaka...
Unutma bir ay sonra felan ufaktan tepkileri başlayacak...şimdi anne olmayı fazla anlamamış olabilirsin..hiç darlanma hepimiz o yollardan geçtik...şimdi gaz durumları başlamıştır huzursuzluğu bu yüzdendir... sıksık bacak hareketleri yaptır sen yanındayken karın ustu koy gazını atsın...
Bu süreç geçecek merak etme sende daha iyi olacaksın..sağlıklı uzun ömürler inşallah
Güzel tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederimÖncelikle şunu söyleyeyim, geçecek. Lohusalık bir yas halidir diye bir şey okumuştum ki bence çok doğru, biraz eski halimizin yasını tutuyoruz. Aklıma gelen önerileri yazayım;
1-eğer ekonomik durumunuz müsaitse mutlaka ve mutlaka, hatta müsait değilse de zorlayarak, robot süpürge edinin. Mümkünse hem süpüren hem sileninden olsun. Ek gıdada da o kadar işe yarıyor ki anlatamam. Bende yok ama airfryer ın da çok kullanışlı ve şok pratik olduğunu söylüyorlar.
2. Doktorunuza danışın, çocuğun kusması yediğiniz şeylerin sütten geçerek alerji yapması sebepli olabilir. Bir dönem ben de kakaolu fındıklı topkek ve tahin helvasıyla beslendim. Vakit olmadığı için tıkıveriyordum ağzıma. Çocuğun gaz problemi ben tahinden, kakaodan ve fındıktan vazgeçince hafifledi :)
3- çağırabiliyorsanız annenizi çağırın, bir hafta da olsa gelsin hem size destek olsun hem dipfrizi doldursun. O gidince hemen fırına ocağa atabileceğiniz şeyleri atıp idare edersiniz.
4- ağlama krizleri varsa yeni bir yöntem okudum, kendi bebeğimde bilmiyordum ama bilsem kesin denerdim. Anne karnı içi gürültüsü açıp, çocuğu yarım kundak yapıp, ılık su doldurulan kovaya omuzlarına kadar sokmak. Anne karnı içi ambiyansı verdiği için rahatlıyorlarmış. Ağzına burnuna özellikle de kulaklarına su kaçırmamaya dikkat edin, bir de ondan ağlamasın.
5- memede uyutmamayı başarırsanız sonra çok rahat edersiniz. Mümkünse beşikte sallanarak ya da popoya pışpışla uyutmaya alıştırmaya çalışın. Bana çok söylediler, uyuyo ama memede naapiyim dedim, şu anki tecrübem olsa uyutmamayı becerirdim ama belki o zaman beceremedim. Siz yapabilirseniz yapın ama.
6- ben de kanguru aldım, sling almadım. Kanguru sling in yaptığı anne karnındaki sıkışık ortamı sağlayamıyor. Sling deneyebilirsiniz yani, ama bebeğiniz sever mi bilmem. Olmadı eşiniz varken bi çarşafla filan sarıp deneyin, severse alırsınız.
Bence bebeğin en zor zamanı ilk 3 ay. Ne zaman oyuncak bakıp oyalanmaya başlayabiliyor, bir nefes alıyorsunuz. Artı o size siz ona alışıyorsunuz, birbirinizin huyunu alıyorsunuz. Tecrübeniz artıyor, başta çok zor gelen şeyleri daha kolay atlatıyorsunuz. 15. Aydan bildiriyorum, tam 6 tane dişi birden çıkıyor. Yine de ilk 3 ay gibi değil. Evet eski rahatlığınız, evinizin eski düzeni olmayacak belki ama yeni bir düzen oluşacak.
Bir de en son maddeyi unutmuşum. Mutlu anne=mutlu bebek. Siz uykusuz perişan gergin vs oldukça çocuğa inanılmaz yansır. Uyuttuğunuz zaman allahaşkına oturup fotoğraflarına bakmak veya suçluluk çekmek(benim yaptıklarım bunlar) yatın uyuyun, işinize gücünüze bakın, nebileyim bi tırnaklarınızı falan boyayın saçınızı bi tarayın. Siz huzurlu mutlu oldukça ki benim için uykusuzluk başlıbaşına bir gerginlik sebebi, çocuk da rahatlayacak.
Teşekkür ederim, bebişinizle mutluluklarBen de çok çok kötüydüm... Hayatım ters dönmüştü. Hiç geçmeyecek sanmıştım. Eşimle de eskisi gibi değildik hala da değiliz gibi o da düzelir sanırım zamanla. Hele ki ben doğum yaptığımda bahar başlangıcıydı. Eskiden olsa dağ bayır İzmir'in sevimli ilçelerinde gezerken, elimde küçücük bi bebek sadece pencereden dışarıya bakabiliyordum...
Burda konu açmıştım hatta. Bütün kadınlar geçecek demiştiŞimdi ben de size diyorum.
Şimdi bebeğimle her yere gidiyoruz, geziyoruz. Onunla gezmek de keyif veriyor. Mutluyum ve çoğu şey geride kaldı
Teşekkür ederimbu durumun gecici alistikca bu bebekli hayatina hersey yoluna girecektir sen kendini mutsuz edersen seni sevenlerde mutsuz oluyorlar onun icin herseyi kafana takma yeni anne olmus birinden kimse mükemmel derli toplu ev vs beklemiyor bekleyenleride kaale alma zaten ic ve dis dünyani önce yerli yerine gelmesi icin kendine zaman tani oldugu kadariyla yetin ev isi vs zamanla hersey yoluna girecektir tikir tikir yolunda gidecektir bugünleri yasadiklarinida bir baska yeni anne olmuslara motivasyon olacaksin kendi yasadiklarindan yola cikarak hicbirsey kolay degilki sen yeterki umutsuz mutsuz olma kendine ve bebegine cok iyi bak en önemlisi bu simdilik söyleyeceklerimi kulak ardi yapma tmm neyi düsünürsen o sun üzüntü vs düsünmek yok tmm
Teşekkür ederimAslında güzel anneler yazılacak herşeyi yazmışlar ama ben de tecrübemi aktarayım, belki size iyi gelecek bir cümle olur :)
Öncelikle sling ya da kanguru. Mutlaka edinin ve kullanın, eller boşta kalınca insan daha rahat hareket ediyor. Yeterince alıştığınız zaman içinde bile emzirebilirsiniz. Ben kızım 6-7 aylıkken koyardım kanguruya, abisi ve babasıyla gezmeye giderdik. Kızımı hiç çıkarmadan emzirirdim. Hem etrafı izler, hem emerdi.
İlk 3 ay annenin de bebeğin de alışma dönemi. Oğlum ilk çocuğumu ve 3 ay boyunca ağladım. Neden ağladığımı bilmeden ağladım. Korku, yetersizlik, bilinmezlik, envai çeşit kaygı iç içe geçmişti. Ama zamanla azalarak geçiyor. Siz anne olmaya alışıyorsunuz, bebeğiniz dünyaya alışıyor.
Şu an kızım 4, oğlum 6 yaşını geçtiler. Yeni yeni rahat ediyorum diyebilirim. Biraz daha alanım var, sosyal hayata dönüş yapabildim. Çalıştığım için epey bir sürem ev, iş, çocuklar ekseninde geçti.
Herşey normale dönüyor ama bu çocuklu hayatın normali oluyor. Siz de buna adapte oluyorsunuz.
Bu sebeple hiç kendinizi yıpratmayın. Akışına bırakın. Ağlamak istiyorsanız ağlayın. Gülmek istiyorsanız gülün, kaygılıysanız bundan pişman olmayın. Sadece bebeğinize doya doya sarılın, emzirin. Su akıp yolunu bulacak.
Bende 17 ağustosta doğum yaptım bir süre annemlerde kaldim bugün eve geçtim ama inanılmaz derecede kötüyüm bir oğlum var Rabbıme bin şükür kızımız oldu ama tahammül edemiyorum oğluma kızdıkca bu sefer daha da kötü oluyorum evde duramaz hale geldim surekli ağlıyorum evden nefret ediyorum daha ilk günüm doğum yapalı 20 gün oldu. Ne yapmalıyım geçecek mi bu durum bana da dua edin Allah rızası için içimi bir sıkıntı kaplıyor esim 24 saat nobete gidiyor o gidince tek başıma ne yaparım nasil yaparım korkuları ben iyi anne değilim düşünceleri mevcut. Geçiyor mu gececek mi ben cok zayıf bir insan mıyım? Kafam da hep bu sorular...Merhaba hanımlar. Doğum yapalı 27 gün oldu. Sezaryenle doğum yaptım. Allahım isteyen herkese nasip etsin, şükürler olsun. Annem 5, kayınvalidem 2 gün yanımda kaldı. Sonrasında yalnız bakmaya başladım bebeğime. Eşim haftaiçi akşam 8'e kadar çalışıyor.
Yalnız olduğum için mi bilmiyorum, yoksa lohusa depresyonu mu, sürekli huzursuzum, yetersizlik hissim var, çok ağlıyorun ve herşeyi kafaya takmaya başladım.
Bebeğim gündüz çok uyumuyor, sürekli emdiğini kusuyor, hep huzursuz ve kucaktan hiç inmiyor. O uyumadığı ve hep kucağımda olduğu için ben de uyuyamıyorum, kendime yemek yapıp yiyemiyorum, evi derleyip toplayamıyorum, bu yorgunlukla bebeğimle de iyi ilgilenemiyorum diye düşünüyorum. Yetersizlik hissim olunca bu sefer diğer insanlara ve kendime kızmaya başlıyorum.
Eşimle bir daha eskisi gibi olabilecek miyim, bebeğime nasıl daha iyi bakabilirim, ben evdeyken dışarda hayat devam ediyor mu ve sizler bu süreci nasıl atlattınız. Kendimi toparlamam için tavsiyeleriniz nelerdir?
Eger anneniz yakinsa esinizin nobete gittigi gunlerde destek almaniz psikolojiniz acisindan daha iyi olur. Oglunuza ofkenizi yansitmamaya calisin, kardesinin olmasini, bu kadar yorulmanizi o istemedi. Bu sekilde davranirsaniz kendinizden uzaklastirirsiniz. Daha yeni dogum yapmissiniz duygularinizin karman corman olmasi normal. Sureci kabullenmek en onemlisi. Hayatiniz birsure duzensiz olacak, duzenli olmaya calismayin. Bebeklerin ihtiyaclarini giderin ama evi supurmek zorunda hissetmeyin. Birkac ay sonra yenidogan bebeginizin uykulari duzene girecek, sizde dinlenmeye firsat bulacaksınız, iste o zaman diger isleri yaparsiniz. Etrafınızda size yardim edecek birileri varsa mutlaka destek isteyin. Cocuklara baksınlar, siz 2 saat uyuyun.Bende 17 ağustosta doğum yaptım bir süre annemlerde kaldim bugün eve geçtim ama inanılmaz derecede kötüyüm bir oğlum var Rabbıme bin şükür kızımız oldu ama tahammül edemiyorum oğluma kızdıkca bu sefer daha da kötü oluyorum evde duramaz hale geldim surekli ağlıyorum evden nefret ediyorum daha ilk günüm doğum yapalı 20 gün oldu. Ne yapmalıyım geçecek mi bu durum bana da dua edin Allah rızası için içimi bir sıkıntı kaplıyor esim 24 saat nobete gidiyor o gidince tek başıma ne yaparım nasil yaparım korkuları ben iyi anne değilim düşünceleri mevcut. Geçiyor mu gececek mi ben cok zayıf bir insan mıyım? Kafam da hep bu sorular...
Oglunuzda da boyle olmus muydunuz? Benim şu an 37. gün. 1 aydır kendim bakıyorum bebişime. Aklıma kötü şeyler gelince üzerinde durmuyorum. Ben de ağlıyorum sürekli. Ama bu duyguların lohusalıktan kaynaklandığını kabullendim, daha iyiyim.Bende 17 ağustosta doğum yaptım bir süre annemlerde kaldim bugün eve geçtim ama inanılmaz derecede kötüyüm bir oğlum var Rabbıme bin şükür kızımız oldu ama tahammül edemiyorum oğluma kızdıkca bu sefer daha da kötü oluyorum evde duramaz hale geldim surekli ağlıyorum evden nefret ediyorum daha ilk günüm doğum yapalı 20 gün oldu. Ne yapmalıyım geçecek mi bu durum bana da dua edin Allah rızası için içimi bir sıkıntı kaplıyor esim 24 saat nobete gidiyor o gidince tek başıma ne yaparım nasil yaparım korkuları ben iyi anne değilim düşünceleri mevcut. Geçiyor mu gececek mi ben cok zayıf bir insan mıyım? Kafam da hep bu sorular...
Eger anneniz yakinsa esinizin nobete gittigi gunlerde destek almaniz psikolojiniz acisindan daha iyi olur. Oglunuza ofkenizi yansitmamaya calisin, kardesinin olmasini, bu kadar yorulmanizi o istemedi. Bu sekilde davranirsaniz kendinizden uzaklastirirsiniz. Daha yeni dogum yapmissiniz duygularinizin karman corman olmasi normal. Sureci kabullenmek en onemlisi. Hayatiniz birsure duzensiz olacak, duzenli olmaya calismayin. Bebeklerin ihtiyaclarini giderin ama evi supurmek zorunda hissetmeyin. Birkac ay sonra yenidogan bebeginizin uykulari duzene girecek, sizde dinlenmeye firsat bulacaksınız, iste o zaman diger isleri yaparsiniz. Etrafınızda size yardim edecek birileri varsa mutlaka destek isteyin. Cocuklara baksınlar, siz 2 saat uyuy
Evet ama bu kadar şiddetli değildi suan evime alıştım ama yarın annemler evlerine gidecekler inanılmaz derece de kötü hissediyorum ikisiyle nasil başa çıkabilirim surekli bir sknti basıyor. Cocugumu alıp emziremiyorum geçsin artık istiyorum inanılmaz yorucu geliyorOglunuzda da boyle olmus muydunuz? Benim şu an 37. gün. 1 aydır kendim bakıyorum bebişime. Aklıma kötü şeyler gelince üzerinde durmuyorum. Ben de ağlıyorum sürekli. Ama bu duyguların lohusalıktan kaynaklandığını kabullendim, daha iyiyim.
Eşim eve geç geliyor, ben de korkuyorum tek başıma bakarken, ama bazen iyi ki de yalnızım diyorum. Geçenlerde kayınvalideme gittik evde çok sıkıldığım için. Bebekle ilgili her kafadan bir ses çıkıyor, onlara kalsa berbat bir anneyim. Psikolojim iyice bozuldu orada. Bi de ev işi falan yapmak zorunda kaldım orada. O kadar çok yoruldum ki. Haberim yokken bebeğe bitki çayı vermişler, ben vermeyin sakın dediğim halde. Ağlayarak eve geldim.
Bebeğim uyumuyor, hep kucak istiyor. Daha sabahki kurduğum kahvaltı sofrasını bile toplayamadım. Ama yine de kendi halimeyim. Gelip bana yardımcı olmayan kişilerin yorumlarından uzağım.
Öyle zor ki yeniden bir hayata adapte olmak haklısınız ama geçecek güzel anne..Merhaba hanımlar. Doğum yapalı 27 gün oldu. Sezaryenle doğum yaptım. Allahım isteyen herkese nasip etsin, şükürler olsun. Annem 5, kayınvalidem 2 gün yanımda kaldı. Sonrasında yalnız bakmaya başladım bebeğime. Eşim haftaiçi akşam 8'e kadar çalışıyor.
Yalnız olduğum için mi bilmiyorum, yoksa lohusa depresyonu mu, sürekli huzursuzum, yetersizlik hissim var, çok ağlıyorun ve herşeyi kafaya takmaya başladım.
Bebeğim gündüz çok uyumuyor, sürekli emdiğini kusuyor, hep huzursuz ve kucaktan hiç inmiyor. O uyumadığı ve hep kucağımda olduğu için ben de uyuyamıyorum, kendime yemek yapıp yiyemiyorum, evi derleyip toplayamıyorum, bu yorgunlukla bebeğimle de iyi ilgilenemiyorum diye düşünüyorum. Yetersizlik hissim olunca bu sefer diğer insanlara ve kendime kızmaya başlıyorum.
Eşimle bir daha eskisi gibi olabilecek miyim, bebeğime nasıl daha iyi bakabilirim, ben evdeyken dışarda hayat devam ediyor mu ve sizler bu süreci nasıl atlattınız. Kendimi toparlamam için tavsiyeleriniz nelerdir?
Teşekkür ederimÖyle zor ki yeniden bir hayata adapte olmak haklısınız ama geçecek güzel anne..
Benim ikizlerim var o ağlamak krizleri uykusuzluktan olan sinir harbi bakımsızlık evin dağınıklığı pisliği anlatamam yani :) ama geçiyor artık ikisini de alıp çıkıyoruz geziyoruz 2 yaşındalar bu arada evimin işini yapıyorum onlarla aktivite yapıyorum eminim seneye daha da iyi olacak eğer haftada bir gün de olsa bi kaç
Saat annenize ya da Kv bırakıp dışarı çıkarsanız bence iiy gelecek
Kucağa alıştırma diyenleri boşver.
İnsan kaç kere anne oluyor, kaç kere bebek oluyor.
Sling al bir tane, tak kendine bebişini, ister yemek hazırla ister temizlik yap ister yürüyüşe çık.
Eşinle ilişkin de düzelecek, kimse çaktırmaz ama gebeliğin sonu ve ilk bir sene bayağı zonklatır evliliği bebek. Herkes o yüzden abartılı abartılı ÇOK GÜZEL DUYGU YA diye gezer. Özellikle birbirine bağlı çiftlerin evliliğinin ortasına bomba gibi düşer bebekgeçecek.
Ne derdin varsa hepsi bitecek.
Şimdilik önerim gerçekten sling kullan, gaz vs derdi de bitiyor onunla.
Mesela yukarıda banyo demişsin ya. At o fileyi bilmem neyi, sen duşa girerken o kaydırak gibi aparata koy bebişi az suyla. Zaten hava sıcak üşütmez bu havada. Beraber alın duşu, gözün üstünde olsun tabi.
Erteleme, bebişle yapmaya uyum sağla.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?