- 15 Eylül 2017
- 580
- 262
- 103
Çok çok geçmiş olsun canım yorma kendini iyileşmek için zaman ver.bu sürecin gececegini unutma
Çok çok geçmiş olsun canım yorma kendini iyileşmek için zaman ver.bu sürecin gececegini unutmaMaşallahBen de hastaneden çıkarken iyiydim, bizim evde asansör yok. Hastane dönüşü 4 kat merdiven çıkınca tekrar yatağa düştüm
Her annenin yaşadığı duygular ben lohusayken bana araba filan çarpsın hiçbir şeyi yapamıyorum kafasındaydım. Kucağına da al bol bol o mis kokuyu çokça çekinan o günler o kadar çabuk geçiyor ki kızım 4 yaşında kucağıma bile gelmiyor artık. Zamanla düzen kuruluyor kahve içmeye bile başlıyorsun
Anne topuzuBu sitede yaşadığınız duyguları yaşamayan yoktur emin olun ve geçiyor canım anne, ilk zamanlar günleri zar zor bitirip yeni bir güne yine yeniden yorgun başlarken zamanla bir ivme kazanıyor ve siz zamanın nasıl böyle hızlı geçip gittiğine şaşıp kalıyorsunuz. Hayatın devam ediyor olması bana daha iyi geliyordu biliyor musunuz, ben olağan bir durum yaşıyorum ve evet hayat devam ediyor, azıcık mola verdim hayatımı sessize aldım bir köşeye çekildim, bir zaman sonra o devam eden hayatın akışına ben de kapılacağım diyerek telkin ederdim kendimi. Kendime evde de iyi bakardım hala öyleyim,azıcık saçım dağılsa anne topuzuna geçiş yapsam silkelenip kendime geliyorum modumu yükseltecek şeyler yapıyorum, bir makyaj yapmak müzik açıp çılgınca dans etmek, bir evi havalandırmak bile iyi geliyordu bana. Hayatınızı tek bir yöne odaklarsanız kafanızı dağıtamazsınız, size iyi gelecek şeyler yaparsanız duygusal anlamda da değişim yaşarsınız.
Teşekkür ederimAllah analı babalı büyütsün. Emin olun bu günler göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. Doya doya kucağınıza almaya bakın çünkü bir müddet sonra siz istesenizde o kucağa gelip durmayacak.işler olmasada olurBen ilk üç ay ev içinde sling ile dolaştım gayet de rahat oldu. Sizde sling deneyebilirsiniz eminim size de iyi gelecektir
Teşekkür ederim güzel mesajınız için. Bazen bebeğimin beni sevmediğini bile düşünüyorum. Lohusa psikolojisi..Tebrik ederim öncelikle, sağlıkla güle oynaya büyüsün tatlı miniğiniz. Hissettiklerinizde o kadar haklısınız ki. Zaten pek çok anne üye de yazmış, benzer süreçlerden geçtiğini.
Düzeninizde çok büyük bir değişiklik oldu, hormonlarınız tabiri caizse halay çekiyor, yeni bir kimlik edindiniz... Bu liste uzar gider. Yetersiz bir anne değilsiniz, sadece şu an çok deneyimli değilsiniz. Ama o en tecrübesiz, en aklı karışık halinizle bile bebeğinize sizden daha iyi gelecek kimse yok. Huzur da, güven de sizsiniz bebeğiniz için. Tecrübesizlik de suç değil, ayıp değil. Elbette zamanla çok tecrübe kazanacaksınız. Ki şu an bile bir düşünseniz, ilk güne kıyasla ne kadar çok şey değişmiştir eminim!
Lütfen, ama lütfen kucağa alışır diye bebeğinizi kucağınıza almaktan vazgeçmeyin. Orası onun güvenli limanı. Bağınızın güçleneceği yer. O kadar ihtiyacı var ki dünyaya alışmaya çalışırken kokunuza, sıcaklığınıza ve kalp atışınızı duymaya. Bebek kucağa alışır düşüncesi şehir efsanesi. Bebek kucak istediğinde kucağa alındığında değil, bağımsızlaşmasına izin verilmediğinde, "ben" olmaya hazır olduğunda fırsat tanınmadığında bağlı yerine bağımlı olur. Dilediğiniz kadar alın kucağınıza. :))
Biliyorum çok zor, ama biraz sakinleşmeyi ve gevşemeyi deneyin lütfen. Bebeğiniz sizin korkunuzu, kaygınızı bire bir kopyalıyor şu dönemde. Siz iyi hissederseniz iyi hisseder o da. Ama ilk 3 ay çorba, çünkü adaptasyon sürecinde. Dilerim anneliğinizin tadını daha fazla çıkaracağınız günler çok yakındır. :))
Yaşadığınız ve hissettiginiz her sey normal. Annem ve kv iki ay yanimda kaldı ama o sürecin kendisi zaten zor. Hormonlar alt üst olmuş durumda . Yavaş yavaş her şey düzelecek. Bırakın saatleri dakikalar bile gecmiyodu benim için. Kendi hayatımı mahvettigimi bile düşünmüştüm. Sürekli ağlayan kolik bir bebek ve eşim hiç yoktu. Sonra yavaş yavaş o büyüdü benim annelik sancılarım normalleşti. Çocuk sancısı bir defa yasaniyor5ve doğum olup bitiyor ama annelik öyle değil. Onun içimize düşmesiyle başlıyor doğumuyla bizim anne olusumumuz devam ediyor. Lohusalık bir annenin doğum sancısı gibi düşünün. Sevgi ve sağlıkla kalın. Her şey geçiyor doyasıya yaşamanız dileğiyle
Teşekkür ederim güzel yorumunuz içinTebrik ederim. Yasadiklariniz cok normal ve asicamsiniz merak etmeyin. Ben de bebegime kendim baktim 7 gun annem vardi sonrasi hep ben baktim. Annem giderken birden bir aglama basladi bende cok zordu o an. Hatta simdi bile yasardi gozlerim. Sonra cok hizli buyuyor bebekler bol bol foto video alin cunku 2 ay sonra bile inanamiyacaksiniz nasil buyudugune. Isi gucu salin gitsin. Bebeginiz ve siz hayat boyle alicak 2 aya kadar. Yemek disaridan ev yemekleri siparisi verebilirsiniz. Hem bulasik cikmaz hem yapmakla ugrasmazsiniz. Ev isleri icin esinizin oldugunu gun disinda kilinizi kipirtdatmayin. Yorgun halsiz ve minik bebege bakan biri ne temizligi yapabilir ki ?
3 4. Aylarda daha kolay olucak cunku emme sikligi azalir siz de bebek de alismis olursunuz. 5. 6. Ayda evde durmayin alin cocugunuzu tatile gidin bence en rahat donem. Ben 15 gun yurtdisi 15 gun yazlik 1 hafta hotel tatili yaptim. Cunku ek gidaya baslamamis az hareketli daha mutlu bir bebeginiz olucak. 7. 8 aylar dis sancilari filan zorlu ayrica emekleme oturma ayakta durma durumlari biraz gezmenizi engeller. 10. Ay yine guzel artik ek gidaya tam gectigi icin siz az emzirir bol gezersiniz. Biz 10. Aydayiz devamini tecrube edemedimkorkmayin yakin da yeni normalinize alisicaksiniz.
Allah analı babalı büyütsünhepimiz bu süreçleri ama ağır ama hafif geçirdik. Ben 2. bebeğim doğduğunda Allahım ben ne yaptım, her şey başa sardı diye ağlamıştım günlerce. Benim kızım da çok kucak isterdi ben kanguru almıştım. Yemek yerken, yaparken hatta uyurken hep kucağımdaydı.Sakın kucağa alıştı eyvah deme, bu bir süreç, geçecek. Şimdi en güvendiği yerde olmak istiyor. Bırak ev işleri kalsın, saç makyaj yapılmasın, birkaç ay böyle geçecek zamanla işler kolaylaşıyor. Hep bunlar iyi günlerin diyenler olurdu , hiç alakası yok, ilk aylar en zoru emdi emmedi derdi, uyudu uyumadı, eski hayattan bir anda çok yoğun ve stresli mesaiye geçiş. Şimdi o uyurken uyuma, dinlenme zamanı. Biraz babaya atacaksınız ev sorumluluklarını, ev biraz dağınık kalacak, belki arada bir yardımcı gelip yemek, temizlik yapacak. Stresle engüzel günleri mahvetmeyin bu günler çok çabuk geçiyor. Evet dışarda hayat akıyor ama siz birkaç ay bebeğe ve anneliğe alışma sürecindesiniz, yaşadığınız yer müsaitse bebek arabasına koyup dolaşın, parka gidin, bir yerde kahve için. Bebekler arabada , açık havada uyur genelde . Emzirme örtüsüyle emzirme işini de halledersiniz.
Büyüdükçe, birbirinize alışacaksınız. Yürümeye başladıktan sonra çok rahatlamıştım ben, hatta emeklemeye. Evi güvenli hale getirip onu uzaktan izlerken kahvenizi yudumlamak pahabiçilemez
Evet dün fışkırır biçimde kustu. Yatağında yatıyordu, oradan taa halıya kadar fışkırmış. Çok korktum ama ondan sonra rahatladı. Midesi boşalıverdi. Teşekkür ederimDibine kadar zor günler geçirdiğim bir süreçti.11 aylık, evet hala eski hayata dönemiyorum hala uykusuzum ama eskisinden çok daha iyiyim. :)
Hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak.
Ama onunla beraber yeniden keşfedeceksiniz hayatı. Bambaşka bir şey.
Yetemiyorum hissini üzerinizden atmahya çalışın.
Unutmayın onun şu anda yegane varlığı biziz.
Onu sadece sıkıca sarmalayın sevginizle.
Siz rahatladığınız zaman o daha az ağlayacak emin olun.
Ayrıca reflü yatağı alın kusma, geri kaçma olayını biraz da olsa engeller. Eğer fışkırır seviyede ise doktorla görüşürsünüz. Reflü var ise reflü mama tavsiye ederler, geceden gece verseniz dahi rahatlama sağlarsınız.
Ağlama noktasında ise gazlı. Bir bebek olabilir. Sizin yediğiniz gıdalardan etkileniyor olabilir vs.. Zamanla keşfedeceksiniz.
Hepimiz doğumdan sonra yetemiyoruz hissiyatına kapılmıştır.
Ama şunu unutmayın dünyanın en iyi bakıcısı olsa da eksik bakan anneden daha iyi bir his vermeyecek çocuğuna
TeşekkürlerCok normal yasadiklariniz öncelikle yetersiz hissetmeyin her şeye de yetişmeye çalışmayın
Dinlenin fırsat buldukça uyuyun
Aynılarını hissetmiş biri olarak söylüyorum bunlarj
Teşekkürleryetersizlik hissi vs çok normal hepsi geçiyor merak etmeyin 4.aydan sonra biraz daha rahatlarsiniz gece uykulari yavaş yavaş duzene girmeye başlar.
yetemiyorum diye kendinizi üzmeyin benim kizim 5 yaşında hala yetemiyorum ya hissi gecmiyor annelik böyle bir şey heralde.
cok bunaldiginizda annelerden vs yardim isteyin gunde 1 saat de olsa tutsalar cocugu sizi biraz olsun dinlendirir.
Sitede yeniyim, oraya da bakayım, teşekkürlerDoğum topiğine girin orda yüzlerce kişi var konuşun dertleşin akıl alın. Biz öyle yaptık benim yanımda bir gün kaldılar ikinci gün yalnızdım kk olmasa napardım bilmiyorum. Herşeyi internetten ve kk dan öğrendim kolayca atlattım o günleri
Teşekkür ederim, dikkate alacağım bunlarıAynı duyguları 5 yıl önce yaşadım. Ve o kadar bunlara çok takılmistimki çocuğuma geçiririm o özel hicbir anı hatırlamıyorum şuan. Lohusa depresyonuna girdim tam 2.5 ay sürdü. Aşırı kontrollü ve titiz bir insanım normalde. Keşke o dönemde olmasaydım. Çok sonra anladım. Evi dert etme, gerekirse eşinle 1 saatte toparlarsınız. Ya da en guzel durumun yerindeyse en azından toparlanana kadar yardımcı al temizlik için. Ayda 1 gelse bile yeter. Diğer günler için ise robot süpürge varsa kurtaricin olur. Yemek benim içinde en büyük meseleydi. Benim ailemde uzaktı ve istediğim zaman yemek yapma yeme kuşum yoktu. Sandviç, kuruyemiş, süt idare ettim. Sonrasında eşim evde olduğu zamanlar bebeğe o bakti ben buzluğa köfte, sarma, sigara boregi yaptim. Kurtaricim oldu. Kap kap yemek yapamıyorsun zaten o dönemde. Haftasonu annen ya da kayınvaliden gelip 3-5 cesit yemek yapabilir mi? Buzluk poşetlerinde birçok yemek saklanabiliyor. Ben o şekilde çözüm bulmuştum. Yemek yaptigimda fazla yapip soguyunca kilitli posetlerle buzluga atiyordum. Cocugun uyku duzeni 2 ay sonrası düzene giriyor ve cok yönden rahatliyorsun. Cok uzun oldu ama derdine çare olmak istedim. Yakında olsaydık her gün yemek getirirdim sana. Nerde oturuyorsun?
Bebeğine tek başına bakiyorsan ev işi yemek işi malesef süper lux devam etmiyor onu bikere kafanda oturt. Yani bebegin Cook uslu uyayan bişey olması lazım ki diğer şeylere vakit kalsın. Kafana takma yapacak bişey yok benimde bebeğim 3bucuk aylık oldu üçüncü cocugum ayrıcayemek yapabilmeye çamaşırların temiz olmasına daha çok özen gösteriyorum evinde üç günde bir supuruyorum vakit kalmıyor çünkü mutfak hariç tabi o hergun.. robot süpürge şart oldu geçiyor canm hiç üzülme büyüyorlar yeterki eşin destekçi olsun hiç yardım etmese soylenmesin yeter bu niye yıkanmamış yemek niye pişmemiş bilmem ne zaten yetişmesi zor bide öyle bişey
Evet eşim anlayışlı Allahtan. Çok titiz biri değilim normalde de, ev şimdi dağınık olunca beceriksiz gibi hissediyorum kendimi. Alışacağım inşallah. Teşekkür ederimBebeğine tek başına bakiyorsan ev işi yemek işi malesef süper lux devam etmiyor onu bikere kafanda oturt. Yani bebegin Cook uslu uyayan bişey olması lazım ki diğer şeylere vakit kalsın. Kafana takma yapacak bişey yok benimde bebeğim 3bucuk aylık oldu üçüncü cocugum ayrıcayemek yapabilmeye çamaşırların temiz olmasına daha çok özen gösteriyorum evinde üç günde bir supuruyorum vakit kalmıyor çünkü mutfak hariç tabi o hergun.. robot süpürge şart oldu geçiyor canm hiç üzülme büyüyorlar yeterki eşin destekçi olsun hiç yardım etmese soylenmesin yeter bu niye yıkanmamış yemek niye pişmemiş bilmem ne zaten yetişmesi zor bide öyle bişey olsa insan kafayı yer
Sağlıkla büyüt inşallah..henüz çok taze annesin ...bak benim sipa on aylık ben ev işlerini anca gece uyuyunca yapabiliyorum...ev işini unut ama kendini unutma...al yemeğini uyutamiyorsan salla ayağında uyut sen yemegini ye...bende sallamak taraftarı değildim ama hiç olmazsa yemeğimi yiyenildim kahvemi icebildim...köy bebek arabasına dışarı çık hava al sık emdiği için fazla durmazsin o kadar. .çok kusuyorsa fışkırır kusuyorsa reflusu olabilir doktor bilsin mutlaka...Merhaba hanımlar. Doğum yapalı 27 gün oldu. Sezaryenle doğum yaptım. Allahım isteyen herkese nasip etsin, şükürler olsun. Annem 5, kayınvalidem 2 gün yanımda kaldı. Sonrasında yalnız bakmaya başladım bebeğime. Eşim haftaiçi akşam 8'e kadar çalışıyor.
Yalnız olduğum için mi bilmiyorum, yoksa lohusa depresyonu mu, sürekli huzursuzum, yetersizlik hissim var, çok ağlıyorun ve herşeyi kafaya takmaya başladım.
Bebeğim gündüz çok uyumuyor, sürekli emdiğini kusuyor, hep huzursuz ve kucaktan hiç inmiyor. O uyumadığı ve hep kucağımda olduğu için ben de uyuyamıyorum, kendime yemek yapıp yiyemiyorum, evi derleyip toplayamıyorum, bu yorgunlukla bebeğimle de iyi ilgilenemiyorum diye düşünüyorum. Yetersizlik hissim olunca bu sefer diğer insanlara ve kendime kızmaya başlıyorum.
Eşimle bir daha eskisi gibi olabilecek miyim, bebeğime nasıl daha iyi bakabilirim, ben evdeyken dışarda hayat devam ediyor mu ve sizler bu süreci nasıl atlattınız. Kendimi toparlamam için tavsiyeleriniz nelerdir?
bu durumun gecici alistikca bu bebekli hayatina hersey yoluna girecektir sen kendini mutsuz edersen seni sevenlerde mutsuz oluyorlar onun icin herseyi kafana takma yeni anne olmus birinden kimse mükemmel derli toplu ev vs beklemiyor bekleyenleride kaale alma zaten ic ve dis dünyani önce yerli yerine gelmesi icin kendine zaman tani oldugu kadariyla yetin ev isi vs zamanla hersey yoluna girecektir tikir tikir yolunda gidecektir bugünleri yasadiklarinida bir baska yeni anne olmuslara motivasyon olacaksin kendi yasadiklarindan yola cikarak hicbirsey kolay degilki sen yeterki umutsuz mutsuz olma kendine ve bebegine cok iyi bak en önemlisi bu simdilik söyleyeceklerimi kulak ardi yapma tmm neyi düsünürsen o sun üzüntü vs düsünmek yok tmmMerhaba hanımlar. Doğum yapalı 27 gün oldu. Sezaryenle doğum yaptım. Allahım isteyen herkese nasip etsin, şükürler olsun. Annem 5, kayınvalidem 2 gün yanımda kaldı. Sonrasında yalnız bakmaya başladım bebeğime. Eşim haftaiçi akşam 8'e kadar çalışıyor.
Yalnız olduğum için mi bilmiyorum, yoksa lohusa depresyonu mu, sürekli huzursuzum, yetersizlik hissim var, çok ağlıyorun ve herşeyi kafaya takmaya başladım.
Bebeğim gündüz çok uyumuyor, sürekli emdiğini kusuyor, hep huzursuz ve kucaktan hiç inmiyor. O uyumadığı ve hep kucağımda olduğu için ben de uyuyamıyorum, kendime yemek yapıp yiyemiyorum, evi derleyip toplayamıyorum, bu yorgunlukla bebeğimle de iyi ilgilenemiyorum diye düşünüyorum. Yetersizlik hissim olunca bu sefer diğer insanlara ve kendime kızmaya başlıyorum.
Eşimle bir daha eskisi gibi olabilecek miyim, bebeğime nasıl daha iyi bakabilirim, ben evdeyken dışarda hayat devam ediyor mu ve sizler bu süreci nasıl atlattınız. Kendimi toparlamam için tavsiyeleriniz nelerdir?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?