dogumdan sonraki yalnizlik beni cok etkiledi. zaten normalde ilgiyi alakayi seven bi insanimdir. tam ihtiyacim oldugu zaman kimse yoktu yanimda. olmak zorundalarmiydi. hayir.. ama ne biliyim kendi annemden bekledim en azindan. sezeryan dogum yaptim,gogsumde cok yaram vardi,emziremedim..hepsini gectim..lohusaydim ya kotuydum iste. destek bekledim . ama kimsenin o halimi anlamadan devamli yargilamasi,hadi toparlan artik,hadi giymine kusamina dikkat et,hadi oyle hadi boyle .. oyle cok sıkmısımki kendimi o dönem. yani affedemiyorum bazen. bazen hic sebepsiz zamanda duygusal bosluga dusuyorum. ben dogum yaptiktan 2 gun sonra annem gitmisti. o yalnizligi,o yere oturup aglayisimi tekrar tekrar yasiyorum. diger tarafa olan kizginliklarimi saymiyorum. ama sunu ogrendim ne kadar beklentisiz olursan o kadar mutlu oluyosun. keske en basindan kimseden bisey beklemeseymisim..