nerden başlayacaımı bilmiyorum hayatımda o kadar çok şey oluyoki ne başıma gelmesin istiyosam hep başıma geliyo annemlerle eşimin arası iyi değil iki taraftada suçluluk payı var ama eşim biraz daha kabahatli dün eşim sabah işten geldi kahvatı yaptık yatti uyudu sonra annem tel açtı biz çocuğu sevmeye geliyoruz sen dışarı çık kocan evdeyken içeri girmeyelim dedi tamam dedim geldiler cocuğu götürelim dolaştıralım yarim saate getirirz dediler bende eve çıktım eşimde tesadüfen uyanmış çocuğu sordu bende annemlae götürdü birazdan getirecekler dedim kıyametlari opardı o çocuk onlarla niye gitmiş kime sormuşum göndermişim bende annemi aradım hemen geri getirdiler niye hemen aradın dediler bende biraz tartıştık dedim anladılar tabi nedenini ben ağlıyorum bi yandanda eşime kızıyorum o ara kapı çaldı annemler içeri girdi eşime senin derdin ne kızımızı torunumuzu bize göstermiyosun dediler gidin benim sizle işim olmaz dedi annemde biraz ağır konuştu anneme sen çok mikrop bi insansın demiş ben o ara ağlıyorum yapmayın susun diyorum ama hiç babam bu kızı götürürüm böyle devam ederse dedi gitti onlar gidince seni benim elimden kimse alalmaz bunu söyle onlara diyo bide annemler evi bastığı için kızımızı alırız dediği için yuvamı bozuyomuş ve ben bundan sonra beni aramayın sizinle görüşmek istemiyorum diyecekmişim siz olsanız naparsınız oğlum olmasa bi dk durmucam boşanıcam ama yavrum arada kalır daha çok küçük, ben evden gidersem anneme babama çok kötü şeyler yapacakmış yuvamı yıksınlar ben onlara yapacağımı biliyorum diyo beneim annem babam yuvam yıkılsın istemiyo sadece beni ve torununu görmek istiyo inanın ben evlendiğim günden beri anemlere gittiğimi hep saklarım gizli giderim kocam onları sevmiyo gitmemide istemiyo ona tamam gitmicem görüşmicem beni aramayın dicem dedim ama demedim kimse için annmden babamdan vazgeçmem ben kendi ailesi çok iyiymiş gibi benim ailemi beğenmez ben onun gibi herşeyi yüze vuran bi insan değildim ama artık öyle oldum ailesinin herşeyini yüzüne vuruyorum aslında koocamı o kadar çok seviyorum ki annemler dışında bana çoçuğuna çok iyi bizim için canını verir benide seviyo ama annemler için söylediği sözleri kaldıramıyorum hiç haketmiyolar o kadar iyi niyetlilerki oysa eşim annemi yalancı babamıda annemin kuklası gibi görüyo ama öyle biri değiller bunu anlamıyo
benim annemle bababm birbirine çok aşık bizim evimizde hiç kavga olmazdı saygı sevgi vardı hep öyle bi yuva istedim ama olmadı geçen kuzenimin düğününe gidemedim annem orda diye beni götürmedi yinede kocamdır dedim üstüne gitmedim ama bu son olay beni çok sarsta iki gündür ruh gibi geziyorum sürekli ağlıyorum annemlerden ben nasıl vazgeçerim annemlere bişey yapar korkusu olmasa içimde offffff offfff babasıda kendi gibi oda eşimi doldurur çok kötü şeylet olur diye çok korkuyorum gidemiyorum sevgi bi yerden sonra kar etmiyo çok yıprandım ve yoruldum bana akıl verin bu evlilik bitsin mi
Eşiniz ailenize neden bu kadar tepkili?
Evlenmeden önce sorunlarınız varmıydı?
eşimin ailesi annemlerden yatak odası takımnı almamızı iştemişti ama annemler almadı çünkü kayınpederim eşime onlara anne babaa demeyeceksin demiş kaynanmda bize söyeyince babamda hiç bişey almıyorum dedi eşim ona çok kızıyo bide annemlerin sürekli bize para yardımı olsun diyo ama bize paramız yetiyo niye para isticem onlardan böyle byle bi sürü sebep var
ailenize bisey yapmasindan korkyorsunuz demekki adam biraz psikopat?? peki yarin obur gun size bisey yaparsa?Allah korusun. onleminizi alin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?