Biraz büyüsün zaten kendi anlatacak neyin ne olduğunu ve eskisi gibi olmayacak.
Biz her ne kadar "çocuğuma ben yeterim" desek de çocuk, hala, dayı teyze, amca, dede ,nineye gerçekten ihtiyaç duyuyor. Anneanne dede hayatta mı? Belki bu açığı onlarla kapatabilirsin.
Bence akisina birak. Ilerde evladin farkedicek yeterince uzaklasir onlardan. E onlarda hep boyle kalacak degil allah gostermesin elden ayaktan dusurmesin ama oyle bisey oldugu zaman zamaninda siz kime baktysaniz oda smdi size baksin dersn
Hiç gitmeyin evlerine, durduk yere uğrarsanız hiç değeriniz olmazMerhabalar
Çok doluyum kısa tutmaya çalışacağım.
Sorunum tabiki eşimin ailesi.
-Eltim ve beni çok ayırıyorlar. Umrumda değil aslında ama inada bindi bu konu ve taviz vermek istemiyorum. Ayrım yaptıklarını bundan rahatsız olduğumu, bu durum devam ederse aramızın açılacağını açık açık soyledim kendilerine.
-Çocuklarımızı çok ayırıyorlar. İki kez evladim haklı olduğu halde eltimin çocuğunu kayırdılar. Sesleri yükseldi çocuğuma ve sert bir şekilde uyardım.
Bu yazdıklarım bir süre önce olan şeyler ve bu konuşmalardan sonra sorunlar düzelmişti. Biraz daha eşit tutmaya başlamışlardı.
- Eltimin çocuklarına bütün gün kayınvalidem bakıyor, durmadiklarinda ilgi tavan oluyor, herşey yapılıyor alınıyor çocuklar her yere götürülüyor. Hediyeler havada uçuyor zaten.
Şimdi yine ayrım başladı ve bu sefer KV inada yapıyor bence çünkü hadsafhada. Aşırı zoruma gidiyor. Geçenlerde gittim kızımı ona bırakacağım zannetti bulaşık yıkayacağım bakamam dedi, dedim birakmiyorum zaten sakin ol. ( Normalde de birakmiyorum) Çıkarken su içeyim dedim mutfağa uğradım pırıl pırıl. Zaten bu işleri görümcem yapar numaraydı yani.
Sorun şu ki ben bu ayrım durumumdan rahatsız olduğumu daha öncelerinde dile getirdim.
Eltin küsüyor kıskanıyor o cahil ,senin çocuğun ve sen aklı basindasiniz olgunsunuz, bir onun bir kendi hareketlerine bak kendini onunla bir tutma dediler.
Madem daha iyiyim en azından eşit tutun, beni üstün tutun demiyorum zaten demistim.
Yeniden başladı tabiki ve ben çocuğuma yapılan ayrım için ekstra üzgünüm. Ben tabiri caizse küsmek istiyorum eşime bahsettim korktu (çünkü onu da çok ayırıyorlar ve dışlanmak istemiyor, eşimi dislayacaklar onlara gösterilen hürmet bize gösterilmeyecek biliyor)
Eşim pesimde dört dönüyor ciddi olduğumu gordu. Gidelim yapma etme tavır alma diyip durmadan konuyu açıyor.
Kafam durdu kızlar napmaliyim. Çok kez vurdum yüzlerine ayrım yapıyorsunuz diye değişen bir şey olmadı. Bir daha bir daha bunları onların yüzüne vurmaktan yoruldum hiç birşey yokmuş gibi davranamiyorum.
Buyutuyor muyum hakikaten? Bundan sonra tavrim nasıl olsun? Kuseyim mi bende eltimden yola çıkarak o ise yarıyor :)
Bir sürü şey var çok uzuyor yazamıyorum. Çocuğum çok ayrım görüyor. Bilin yeterli.
Bu durumda kızım için katlanırdım. Diğer taraftan zaten hayır yok. Bari cocukcagiz dede nine ne demek öğrenmiş olur. Diğerlerinin eksikliğini hissetmez.Babamı sevmiyorum. İşkence gibi geliyor yalandan gülmek muhabbet etmek. İş yerine gidiyorum sürekli, kedi kuş köpek besliyor kızımla ilgileniyor kızım hayvanları çok seviyor. Birlikte vakit geçiriyorlar babamla onları izliyorum huzur doluyorum yavrum sevinçten eriyor resmen. Kızım için ne kadar daha katlanabilirim acaba ...
Annemi de çok seviyor kızım güzel vakit geçiriyorlar
Sık gidiyosanız seyrek gitmeye başlayın. Çocuğuma o şekil davransalar benimde zoruma giderdi haklısınız.Merhabalar
Çok doluyum kısa tutmaya çalışacağım.
Sorunum tabiki eşimin ailesi.
-Eltim ve beni çok ayırıyorlar. Umrumda değil aslında ama inada bindi bu konu ve taviz vermek istemiyorum. Ayrım yaptıklarını bundan rahatsız olduğumu, bu durum devam ederse aramızın açılacağını açık açık soyledim kendilerine.
-Çocuklarımızı çok ayırıyorlar. İki kez evladim haklı olduğu halde eltimin çocuğunu kayırdılar. Sesleri yükseldi çocuğuma ve sert bir şekilde uyardım.
Bu yazdıklarım bir süre önce olan şeyler ve bu konuşmalardan sonra sorunlar düzelmişti. Biraz daha eşit tutmaya başlamışlardı.
- Eltimin çocuklarına bütün gün kayınvalidem bakıyor, durmadiklarinda ilgi tavan oluyor, herşey yapılıyor alınıyor çocuklar her yere götürülüyor. Hediyeler havada uçuyor zaten.
Şimdi yine ayrım başladı ve bu sefer KV inada yapıyor bence çünkü hadsafhada. Aşırı zoruma gidiyor. Geçenlerde gittim kızımı ona bırakacağım zannetti bulaşık yıkayacağım bakamam dedi, dedim birakmiyorum zaten sakin ol. ( Normalde de birakmiyorum) Çıkarken su içeyim dedim mutfağa uğradım pırıl pırıl. Zaten bu işleri görümcem yapar numaraydı yani.
Sorun şu ki ben bu ayrım durumumdan rahatsız olduğumu daha öncelerinde dile getirdim.
Eltin küsüyor kıskanıyor o cahil ,senin çocuğun ve sen aklı basindasiniz olgunsunuz, bir onun bir kendi hareketlerine bak kendini onunla bir tutma dediler.
Madem daha iyiyim en azından eşit tutun, beni üstün tutun demiyorum zaten demistim.
Yeniden başladı tabiki ve ben çocuğuma yapılan ayrım için ekstra üzgünüm. Ben tabiri caizse küsmek istiyorum eşime bahsettim korktu (çünkü onu da çok ayırıyorlar ve dışlanmak istemiyor, eşimi dislayacaklar onlara gösterilen hürmet bize gösterilmeyecek biliyor)
Eşim pesimde dört dönüyor ciddi olduğumu gordu. Gidelim yapma etme tavır alma diyip durmadan konuyu açıyor.
Kafam durdu kızlar napmaliyim. Çok kez vurdum yüzlerine ayrım yapıyorsunuz diye değişen bir şey olmadı. Bir daha bir daha bunları onların yüzüne vurmaktan yoruldum hiç birşey yokmuş gibi davranamiyorum.
Buyutuyor muyum hakikaten? Bundan sonra tavrim nasıl olsun? Kuseyim mi bende eltimden yola çıkarak o ise yarıyor :)
Bir sürü şey var çok uzuyor yazamıyorum. Çocuğum çok ayrım görüyor. Bilin yeterli.
Her seferinden beraber gitmeyiverin . Eğer eskisi gibi değilsin derlerse ben gösterdiğim nsicakligin yakınlığın karşılığını bulamıyorum siz de. Baktım ki siz de bana ve çocuklarıma mesafelisiniz benim de içimden ancak bu kadarı gelmeye başladı diyin. Kesinlikle durumabesinjzi katmayin eşinizle aranızı bozmayin. Hem inanın çocuklar her şeyi hissediyor ben de bu tip bir çocukluk yaşadım babaannem vefat ettiğinde lisedeydim sanki gazetede birinin ölüm haberini almış gibi karşıladım hissiz . Komşum vefat etse daha çok üzülürdüm. Herkes biseyler yaşıyoBir yanım öyle diyor. Bir yanım çok öfkeli.
Eltim onlara küstükçe yavaş yavaş düzeldiler. Ben konuşmayı tercih ettim. Sorun düzeliyor gibi oluyor düzelmiyor.
Mesafe koymayı eşim yüzünden beceremiyorum aynı binadayiz yalvarıyor gidelim diye , onu da kiramiyorum aileme çok farklı davranıyor saygılı terbiyeli sıcak , hatrı icin gideyim diyorum. Sürekli dilime geleni söylüyorum kendini düzelten yok.
Böyleydi yani.
Şimdi kararlı ve kırgınım ne pahasına olursa olsun mesafe koyacağım en azından gidiş gün ve saati azaltacağım.
Neden soğuk davranıyorsun dediklerinde yine içimi dökmeli miyim takan yok ama birşey yok gibi davranamiyorum kendimi doldurup hirslanip duruyorum
Evet buyutuyorsunuz, kendi kafanızda kurup duruyorsunuz.
Çocukları o büyütüyor , dolayısıyla daha yakın olması normal.
Sabah gittiğiniz bile mutfak pırıl pırılmış, ettiniz yapıyormuş. Demek ki daha yakınlar kv..siyle.
Kendinizi çocuğunuzu başkasıyla kiyaslayip durmak yorucu değil mi ?
Herkes eşit sevilmek zorunda mi ? Eşit mi kırılacak kizilinca.
Aklınıza taktığınız için abartı görüyorsunuz.
Aklınıza geleni de sürekli söylüyor mussunuz.
Amaç ne bağ koparmak mi ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?