merhabalar ben uzun süredir bu siteyi takip ediyorum ve bu konu başlığı beni de yakından ilgilendiriyor çünkü herkesin yaşadığı problemler var başımda malesef 
biz eşimle üniverstedeyken tanıştık yedi senedir birlikteydik geçtiğimiz ağustos ayındada evlendik. Eşim balıkesirli ben izmirliyim o yüzden iki düğünümüz oldu. Düğünlere sadece anne baba kardeşler katıldı diğer akrabalar yer almadı. Eşimin babası yok annesi ve kız kardeşi var ikisi katıldı düğüne. izmirde bir sahil kasabasında yaşadığımız için çok güzel bir kır düğünü oldu kına gecemde yine çok güzel oldu gelen misafirler çok beğendiler herşeyi. Balıkesirdeki biraz daha mütavazi bir düğün oldu. herşey güzel başladı derken daha balayımın ilk gününde kayın validem içinde biriktirdiklerini kustu resmen. eşimle sürekli tartışık olduk.mevzu da şu; biz onları izmirde hiç güzel ağırlayamamışız. kirli çarşaflarda yatırmışız, aç bırakmışız, bir hoşgeldin bile dememişiz, balıkesirde takılan altınları neden biz almışız, maddiyetçıymışız ve daha bir sürü şey... eşim de dengeyi iyi koruyamadı malesef sürekli benden alıp annesine annesinden bana getirdi söylenilenleri bu dahada kötü yaptı herşeyi. annem, teyzem konuşmaya çalıştı kayınvalidemle ve görümcemle ama bir işe yaramadı. 4 ay boyunca sürekli tartışmalar yaşamaya başladık. annesinden biz senin sakinliğine aldandık ta aldık, yedi yıl bekledin diye aldık gibi laflarda duydum tabi. tüm bu olanlar eşimle birbirimizden uzaklaşmamaıza kavgaların şiddetinin artmasına birbirimize tahammülümüzün azalmasına sebep oldu.kavgalarımızda birbirimize karşı boşanıcam istemiyorum mutsuzum gibi laflar söylemeye başladık. bir gün artık ağlama krizine girdim sabaha kadar ağladım annenide sevmiyorum kardeşinide sevmiyorum gibi laflar ettim. sonra bir hafta sonu balıkesire gitti ben gidemedim çok hastaydım ve cumartesi günleri çalışıyorum o yanlız gitti. geldiğinde ilk iki gün yine aynı konulardan tartışma yaşandı sonra duruldu ama hiç iletişim olmadı bu sefer aramızda. hep benden uzak duruyordu. Sonra bi gün işten eve geldiğimde bir mektup bırakıp evi terketmişti. Balıkesirde takılan altınlarıda almış tabi. sözde biz ailler yüzünden değil farklı iki kişilik olduğumuz için geçinemiyormuşuz. ama ben eşimi çok seviyorum. nasıl oldu anlamadım bir anda herşey kontrolden çıktı ve bu duruma geldik. Benimle görüşmek istemiyor. telefonlarımı açmıyor. birisiyle onunla konuşması için iletişime girdiğimde çare olmuo, hatta herşey daha kötü oluyor. En sonunda psikiyatra gittik zorda olsa kabul etti ama boşanma kararı aldığını belirtti orda. çıkışta biraz konuştuk. bana şunu söyledi; ben tekrar seninle aynı çatı altında birleşemem eğer böyle yaparsam annem kalp krizi geçirir, sen hastalandığında ona bakmazsın, çocuğumuz olduğunda kardeşime anneme göstermessin sevdirmezsin gibi saçma sapan şeyler söylemeye başladı. ben ne söylediysem kar etmedi. en son görüşmemiz bu. Bu konuşmayı yapalı 8 gün oldu. eşim evden ayrılalı ise bir ay. Çok üzülüyorum. ne yapıcağımı bilemiyorum. nasıl bir yol izlemeliyim sizce?
biz eşimle üniverstedeyken tanıştık yedi senedir birlikteydik geçtiğimiz ağustos ayındada evlendik. Eşim balıkesirli ben izmirliyim o yüzden iki düğünümüz oldu. Düğünlere sadece anne baba kardeşler katıldı diğer akrabalar yer almadı. Eşimin babası yok annesi ve kız kardeşi var ikisi katıldı düğüne. izmirde bir sahil kasabasında yaşadığımız için çok güzel bir kır düğünü oldu kına gecemde yine çok güzel oldu gelen misafirler çok beğendiler herşeyi. Balıkesirdeki biraz daha mütavazi bir düğün oldu. herşey güzel başladı derken daha balayımın ilk gününde kayın validem içinde biriktirdiklerini kustu resmen. eşimle sürekli tartışık olduk.mevzu da şu; biz onları izmirde hiç güzel ağırlayamamışız. kirli çarşaflarda yatırmışız, aç bırakmışız, bir hoşgeldin bile dememişiz, balıkesirde takılan altınları neden biz almışız, maddiyetçıymışız ve daha bir sürü şey... eşim de dengeyi iyi koruyamadı malesef sürekli benden alıp annesine annesinden bana getirdi söylenilenleri bu dahada kötü yaptı herşeyi. annem, teyzem konuşmaya çalıştı kayınvalidemle ve görümcemle ama bir işe yaramadı. 4 ay boyunca sürekli tartışmalar yaşamaya başladık. annesinden biz senin sakinliğine aldandık ta aldık, yedi yıl bekledin diye aldık gibi laflarda duydum tabi. tüm bu olanlar eşimle birbirimizden uzaklaşmamaıza kavgaların şiddetinin artmasına birbirimize tahammülümüzün azalmasına sebep oldu.kavgalarımızda birbirimize karşı boşanıcam istemiyorum mutsuzum gibi laflar söylemeye başladık. bir gün artık ağlama krizine girdim sabaha kadar ağladım annenide sevmiyorum kardeşinide sevmiyorum gibi laflar ettim. sonra bir hafta sonu balıkesire gitti ben gidemedim çok hastaydım ve cumartesi günleri çalışıyorum o yanlız gitti. geldiğinde ilk iki gün yine aynı konulardan tartışma yaşandı sonra duruldu ama hiç iletişim olmadı bu sefer aramızda. hep benden uzak duruyordu. Sonra bi gün işten eve geldiğimde bir mektup bırakıp evi terketmişti. Balıkesirde takılan altınlarıda almış tabi. sözde biz ailler yüzünden değil farklı iki kişilik olduğumuz için geçinemiyormuşuz. ama ben eşimi çok seviyorum. nasıl oldu anlamadım bir anda herşey kontrolden çıktı ve bu duruma geldik. Benimle görüşmek istemiyor. telefonlarımı açmıyor. birisiyle onunla konuşması için iletişime girdiğimde çare olmuo, hatta herşey daha kötü oluyor. En sonunda psikiyatra gittik zorda olsa kabul etti ama boşanma kararı aldığını belirtti orda. çıkışta biraz konuştuk. bana şunu söyledi; ben tekrar seninle aynı çatı altında birleşemem eğer böyle yaparsam annem kalp krizi geçirir, sen hastalandığında ona bakmazsın, çocuğumuz olduğunda kardeşime anneme göstermessin sevdirmezsin gibi saçma sapan şeyler söylemeye başladı. ben ne söylediysem kar etmedi. en son görüşmemiz bu. Bu konuşmayı yapalı 8 gün oldu. eşim evden ayrılalı ise bir ay. Çok üzülüyorum. ne yapıcağımı bilemiyorum. nasıl bir yol izlemeliyim sizce?
