Aglamak, gülmek kadar dogal bir duygu. Bazen evet aglamalari gerekiyor. Bu yasta bile o baglantiyi kurabiliyorlar ---> aglayinca annem kosup gelir. Cocuga ögretilmesi gereken bu degil. Birak agliyorsa aglasin, fakat yakininda kalsin. Güvende olsun.
Yani atiyorum yemek yapiyorsun, mama sandalyesinde otursun, elinde bir iki oyuncak ile. Agliyorsa, aglasin. Sen islerine devam et, onun ile konus. "Aa bak, anne simdi salatalik keseceek" diye pozitif dur. Onun aglamasini takma. Bir müddet sonra zaten surar ve alisir.
Sonuçta bebek alti temiz, yemek yemis, annesi yakinda. Cocuklara bu yasta bile, herseyi hemen vermeyi dogru bulmuyorum. Mecbur o ev hayatina uyum saglamaya.
Asil sikintin esin. Anliyorum bebegini çok seviyorsun fakat böyle bir adami baba yaptigin için, o bebegin hakkina girmis oldun. Onunda hakki onu seven, onun ile ilgilenen bir baba. Zor ile yapsin, zor ile kucagina tutsun derdim de. Kendi çoçuguna merhamet göstermeyen, onun ile ilgilenmeyen babayi, zor ile birsey yaptiramazsin ki.
Belli ki bu adam seni hizmetçi ve kulukça makinesi olarak görüyor. Cok üzücü. Bebek büyür, baze seyler kolaylasir, ancak böyle bir adam ile evli kalmak asla kolaylasmayacak. Umarim isin vardir. Yerinde olsa yavastan birikim yapar ve bosanirdim. Böyle bir adam tolere edilmez. Herseyden önce, o yavruya yazik, öyle bir adam ile ayni evde yasamak ile.