Şiddet ortamı yok artık. Sadece eşimin aşırı kıskançlığından bazen de huysuzluğundan yaptığı şeyler var. Ağzı biraz küfürlü o da rahatsız ediyor beni. Sinirlerim yıprandığı için önceden çok sabrettiğim için şu an ufacık birşeyde bile sinir oluyorum. Eskiye kıyasla çok daha iyi durumdayım. En azından istediğimi yapıyorum. Şuraya gitme gelme dese dinlemiyorım. Çünkü gittiğim yerler zaten hala teyze anne abla gibi akrabalar. Kuzenlerimle arada dışarı çıkarız onda da geç saat olmadığı sürece istemese de birşey demez. İşte surat asar o da yetiyor bana. Sorsanız ben bildiğimi okuyormuşum onu saymıyormuşum. Gidene kadar yaşadığım stresi ben biliyorum oysa. Söyleyince basit gibi geliyor kulağa ama çok yıpratıcı bir tarafı var. Son kez bir daha böyle yapmaması için konuşsam mı diye düşünüyorum. Bu şekilde yürütemeyeceğimi bir daha böyle agresif tavırlara girerse mahkemeye gideceğimi söylesem diyprum. Daha önce de konuştum ama işin ciddiyetini anlamıyor bu adam.

Benim de sinirlerim kaldırmıyor. Evliliğime güvenemiyorum gelecekte ne oluruz bilmiyorum. Eşim ne kadar yol katettim diyor ama ben artık bana karışmasına dayanamıyorum. Dar pantalon giyinsem zaten kalçalarımın üzerine inen birşey oluyor üstümde. Makyaj yapsam aşırı abartı yapmam. Ama işte kıskanç bir tarafı var. Ben dediklerini yapmıyorum da alışıyor o da zamanla. Yoksa böyle ömür geçmez. Diğer kısıtlamalarıyla da geçmez. (gitme gelme) Bugün kızımızla oynuyor o da kahkahalar atıyor bak nasıl mutlu kızım nasıl bensiz bırakırsın diyor. Karmakarışık zaten zor olan bir karar üzerine böyle boynunu bükünce daha da zor oluyor. Dua edin bana...