lütfen yardım.yeni evliyim ama kendimi kapana sıkışmış gibi hissediyorum.

evlendiğimiz ilk günden itibaren bana en ufak bişeyde bağırıp çağırması ailemin yanına gideceğimde kapıları kitlemesi ve telefonumu saklaması.(kavga sırasında)bunlar eziyetmi yoksa her insan böyle şeyler yaşayabilirmi?

evliliğin ilk yılı cok tartışma olur bizde de cok oldu yukarıdakiler eziyetse ben de eziyet cok cekmişim yeni fark ettim:)
bu arada ben eşimi sevdiğim için hiç gitmeyi düşünmedim blöf yaptım bazen..
sen istememişsin evliliği yasın gelmiş diye ve eşinin işi var diye evlenmişsin yanlış anladıysam düzelt lütfen hiç mi sevmiyorsun bu adamı?çünkü bunlar eziyet değil bana göre soğuma sebebi de değil demek ki çok ısınmamışsın..
 
Pardon da 27yasında koskoca aklı basında bır ınsan olarak sırf aılen ıcın nasıl evlilik yapmayı düşündün,
gercekten tam mantık evliliği olmus bu yaptığın ..ama maalesef mantık evliliği en büyük mantıksızlıktır..
Bir kadın sevmeden evlenmemeli asla..Bence yine ailem üzülmesin demektense hemen kararını ver
ve git ailenin yanına..İstemedıgın evlilikte zorla kalacak değilsin ve sen eşini sevmedğin için her yaptıgını
ezıyet olarak göruyorsun :(( Zaten ıkıncı kere evlenen adamı iyi arastırmak lazım bence,kimbilir ilk
eşine neler yaptı ..
 
merhaba ben 37 yaşında bir bayanım 2 ay oldu evleneli ama kendimi mutsuz hissediyorum bu yaşıma kadar evlenmemiştim ailem bu duruma çok üzülüyordu bende istiyordum evlenmeyi ama çok sevdiğim biri olmalıydı hemde bazı psikolojik sorunlarım vardı evlenmekten korkuyordum ama ailem evlenmemi ve çocuk sahibi olmamı çok istiyordu bunun için çok üzülüyorlardı.ayrıca bilirsiniz etrafın baskısı falan. benimde karşıma biri çıktı iyi bir işi ve evi vardı.onun ikinci evliliğiydi ilk eşinden boşanmıştı ve çocuğu yoktu.bende ailemi mutlu etmek ve baskılardan kurtulmak için sevmediğim halde evlendim.ama evlenene kadar sorunlarımız oldu.birkaç kere ayrılmak istedim ama her seferinde beni ikna etti.ayrıca ailemi üzmek istemedim.evlendikten sonrada çok sorun yaşadım.eşim çok sinirli biri bana daha evliliğin ilk günlerinde birsürü eziyet etti.ondan çok soğudum.evde hep mutsuzum bunu eşimde hissediyor ve ben buna da üzülüyorum.boşanmak istiyorum ama ailem üzülecek eşim üzülecek benim bir mesleğim yok ileriki hayatta napıcam ailem başımda baki kalacak değil.kısacası kendimi kapana sıkışmış hissediyorum.çok mutsuzum fikirlerinize ihtiyacım var..

kendini düşünn.. ailen için eşin için vs üzülcek diye kendini neden yıpratcaksın ki.. hemde sevmediğin bi adamla evlenrk sırf ailem mutlu olsun diye yetrrnce fedakarlını ypmıssın.. ki olmaması gerekirdi. tek boşanan sen olmıcaksın.. piyasada da iş çOk ki bayana iş daha çok elbette güsel bi iş bulursun ailende var sonçta dönersn ailenin yanınada. bile bile mutsuz bi yasşam sürdürmek çok saçma bence hemde bi bşkası için. bu ailen bile olsa.
 
Back
X