canım benim inan insan yaşamayınca acıyı bu kadar içten hissedemiyor :2:
okuyunca kendim aklıma geldin..
5 senedir bereber olduğum bir erkek arkadaşım vardı evlenecektik, dile kolay 5 sene evli insanlar bile boşanıyor bu süre zarfında
ben kör kütük aşıktım ona; her değidiği yaptım bir dediğini iki etmedim
insan sırılsıklam aşık olunca mantık malesef devre dışı kalıyor :26:
ama çok sevdim tabi çok güzel vakitlerde geçirdim, çok eğlendim ve beraber olduk tabi bende istedim, o an karşı koyamadık
evleneceğim diyordu ama sonra vazgeçti farklı şehirde alışmaya gitti ve ayrıldık çok ağladım sızladım aradım yalvardım
insan öyle bir durumda çok sağlıklı düşünemiyor bende senin gibi sevdiğim adama başkasıyla evlenemem sevmiyosanda evlenelim sonra ayrılalım yeterki bu durumda bırakma dedim....
75 kilodan 55 kiloya düştüm ayrılınca 3 ay ağladım işten izne ayırdılar 1 ay :) artık onlarıda nasıl bıktırdıysam.
kendimi öldürmeyi bile düşündüm...
ama baktımki yapacak bir şey yok sonra çok dua ettim allahıma bana yardım et günahımı bağışla diye mutlu olayım diye
2 yıl sonra kocamla evlendim şuanda 6 aylık hamileyim bazen ah çekerim aklıma gelince ama kaderden ötesi yok...şunu unutma kişi en çok neyi isterse onunla imtihan edilir..bende ilk başta isyan ettim neden dedim çok sevdim dedim 1 hafta hiç uyumadım işte evde otobüste gelip giderken bile ağlıyordum...ama dua et allahtan yardım iste ve gidebiliyorsan bir pisikoloğa git lütfen
gez dolaş mümkünse başka şehirde arkadaşın varsa bir kaç haftalığına git inan bana çok iyi geliyor...
dilerim çabucak atlatırsın gez dolaş ve hemen bir iş bul yoksa evde kendi kendini yer bitirirsin