Hamile kalmak ne zormuş ya böle.Bilsem hiç korunmazdım vala çok pişmanlık yaşıyorum, kızıyorum da kendime.İlk ay diyosun ki kesin hamileyim korunmadım çünkü.Sonra bakıyosun hüsran, bi sonraki ay yine hüsran, yine yine yine..Sonrada stres yapma çok etkisi var gebeliğin oluşmamasında diyorlar ama bu nasıl olacak yani aklın fikrin sürekli bu konuyla meşgulken.Artık iyice uykum gelene kadar yatağa bile girmiyorum.Çünkü ne kadar fazla kendimle başbaşa kalırsam o kadar üzüyorum kendimi kafamın içi patlıcak gibi oluyor düşünmekten.Olumlu ,güzel birşey düşünemez hale geldim.En kötüsü de bunları kimseyle paylaşamıyor olmak tabi ..İnşallah bi an evvel bize de nasip olur hamileyim, bebek bekliyorum demek.Allah şu mübarek günde dualarımızı duysun, kabul etsin inşallah.
umarım bize bu yaşımız dünyanın en güzel hediyesini verir ve ömrümüzce en sevdiğimiz en unutamayacağınız yaş olur:)
